Read Kurmanji Încîl Padîşah II, 5 Bible Online

Padîşah II, 5 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah II, 5

¹Naemanê Serfermandarê artêşa Padîşahê Aramê, li ba xweyê xwe zilamekî mezin û birûmet bû. Çimkî Xudan bi saya wî rizgarî dabû Aramê. Ew leşkerekî mêrxas bû, lê kotî bibû.

²Dema rêbirên Aramiyan ji bo talên çûbûn diyarê Îsraîliyan, keçikeke biçûk dîl girtibûn. Keçik xulama jina Naeman bû.

³Rojekê keçik ji xatûna xwe re got: «Xwezî xweyê min, biçûya ba pêxemberê li Sameryayê! Wê pêxember wî ji kotîbûnê rizgar bikira.»

⁴Naeman çû, ji xweyê xwe re hal û mesela keçika ji diyarê Îsraîlê got.

⁵Padîşahê Aramê got: «De rabe here, ezê bi te re ji bo Padîşahê Îsraîlê nameyekê bişînim.» Rabû çû. Bi xwe re deh telant[2] zîv, şeş hezar şekel[3] zêr û deh bedil cil birin.

⁶Ji Padîşahê Îsraîlê re name anî. Tê de wiha dinivîsand: «Ez bi vê nameyê re xulamê xwe Naeman dişînim ba te ku tu wî ji kotîbûnê rizgar bikî.»

⁷Gava Padîşahê Îsraîlê name xwend, kincê xwe qetand û got: «Ma ez Xwedê me bikujim û vejînim? Ew çawa yekî kotî ji min re dişîne ku ez wî ji kotîbûnê xilas bikim? Baş bizanibin ku ew li hinceta şerê min digere.»

⁸Gava Êlîşayê zilamê Xwedê bihîst ku Padîşahê Îsraîlê kincê xwe qetandiye, xeber jê re şand û got: «Te çima kincê xwe qetand? Bila were ba min ku bizanibe li Îsraîlê pêxember heye.»

⁹Naeman bi erebe û hespên xwe ve hat û li ber deriyê mala Êlîşa sekinî.

¹⁰Êlîşa bi riya qasidekî jê re got: «Rabe here di Çemê Ûrdunê de xwe heft caran bişo. Wê laşê te bibe wekî berê û tê pak bibî.»

¹¹Wî çaxî Naeman hêrs bû û got: «Ji min kirî, wê bê ba min û wê bi navê Xwedayê xwe Xudan gazî bike, destê xwe li ser cihê kotîbûnê bihejîne û min baş bike.

¹²Ma çemên Şamê Avana û Farpar ji hemû avên Îsraîlê ne çêtir in? Ma ez nikarim xwe di wan de bişom û pak bibim?» Bi hêrs vegeriya û çû.

¹³Xulamên wî hatin ba wî û jê rê gotin: «Bavo, heger pêxember ji te re tiştekî zortir bigota, teyê nekira? Bi tenê ji te re dibêje: ‹Xwe bişo û pak be.›»

¹⁴Rabû û çû li gorî gotina zilamê Xwedê li Çemê Ûrdunê heft caran noqî avê bû. Laşê wî wekî laşê zarokekî biçûk, vegeriya halê xwe yê berê û paqij bû.

¹⁵Tevî peyayên xwe, vegeriya cem zilamê Xwedê. Hat li pêşiya wî sekinî û got: «Va ye, niha ez êdî dizanim ku Xwedê li her derê dinyayê tuneye, tenê li Îsraîlê heye. Ez lava dikim, ji vî xulamê xwe xelatekê qebûl bike.»

¹⁶«Lê bi navê Xudanê Jîndar ku ez niha li pêşberî wî sekinî me, ez tiştekî naxwazim.» Ji bo bistîne zorê lê kir lê wî nexwest.

¹⁷Naeman got: «Lava dikim, qet nebe bila barê du hêstiran ax ji bo min bê dayîn. Çimkî êdî wê ev xulamê te, ji bilî Xudan, wê ji tu îlahekî re, ne qurbana şewitandinê ne jî qurbaneke din pêşkêş bike.

¹⁸Bila Xudan di vî karî de xulamê xwe bibexişîne. Gava xweyê min ji bo perizînê, bikeve perestgeha Rîmmon û bixwaze ku ez hevaltiya wî bikim, li perestgeha Rîmmonê îlah ezê jî deverû herim erdê. Gava ez li perestgeha Rîmmon deverû çûm erdê, bila Xudan ji ber vî karî, xulamê xwe bibexişîne.»

¹⁹Êlîşa jê re got: «Bi xêr û silamet here.» Gava Naeman ji wir hinek bi dûr ket,

²⁰Gêhazî xulamê Êlîşayê zilamê Xwedê got: «Va ye, xweyê min dil neda tiştên ku Naemanê Aramî anî jê bistîne. Bi navê Xudanê Jîndar, ezê bidim pey wî û ezê tiştekî jê bistînim.»

²¹Gêhazî ket pey Naeman. Gava Naeman dît, kesek li pey wî dibeze, ji bo pêşwaziya wî bike, ji erebeyê peya bû û got: «Te xêr e?»

²²Gêhazî got: «Saxiya te! Xweyê min ez rêkirim ku ez bêjim: ‹Du xortên ji koma pêxemberan ji devera çiyayî ya Efrayîmê hatine ba min, hêvî dikim telantek[4] zîv, du bedil kinc bide wan.›»

²³Naeman got: «Kerem bike du telantan bigire.» Zorê lê kir. Du telant[5] zîv, xist nav du kîsikan, tevî du bedlên kincan da du xulamên xwe. Xulaman tevî tiştan da pêşiya Gêhazî û bi hevre çûn.

²⁴Gava Gêhazî gihîşt serê gir, ew tişt ji destên xulaman standin û li malê veşartin. Paşê xulam şandin û ew jî çûn.

²⁵Paşê çû li ber xweyê xwe Êlîşa sekinî. Êlîşa jê re got: «Gêhazî, ev tu ji ku têyî?» Gêhazî got: «Xulamê te bi cihekî ve neçûbû.»

²⁶Li ser vê yekê Êlîşa jê re got: «Gava ew zilam ji bo pêşwaziya te bike, ji erebeya xwe peya bû, ma ruhê min jî bi te re nehat? Ma niha dema standina zîv, kinc, bexçeyê zeytûnê, rez, pez, dewar, xulam û xadiman bû?

²⁷Ji ber vê yekê, heta hetayê wê kotîbûna Naeman, bi te û bi ziriyeta te re be.» Bi vî awayî Gêhazî, ji ba Êlîşa, bi laşekî wek berfê spî yê kotîbûyî derket.