Read Kurmanji Încîl Padîşah II, 6 Bible Online

Padîşah II, 6 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah II, 6

¹Koma pêxemberan ji Êlîşa re got: «Ezbenî, cihê em li ber te lê dijîn, li me teng e.

²Bi destura te em herin ber Çemê Ûrdunê û ji wê derê jî, her yek ji me bila kêranek hilde û ji bo rûniştinê, ji xwe re cihek çêke.» Êlîşa got: «Herin!»

³Yekî ji wan got: «Lava dikim tu jî rabe bi van xulamên xwe re were.» Wî got: «Baş e, ezê bêm.»

⁴Ew bi wan re çû. Gava ew gihîştin Çemê Ûrdunê, dar birîn.

⁵Gava yekî ji wan dar dibirî, bivir ji destî pekiya û ket nava avê. Bi dengekî bilind got: «Hey wax! Ezbenî min ew bi emanet standibû.»

⁶Zilamê Xwedê got: «Ket ku derê?» Wî cih nîşan da. Êlîşa darek birî, avêt wir û hesin derket ser avê.

⁷Êlîşa got: «Wê rake!» Wî destê xwe dirêj kir û ew rakir.

⁸Padîşahê Aramê li dijî Îsraîlê şer dikir. Bi peywirdarên xwe şêwirî û got: «Ezê li filan derê artêşgeh ava bikim.»

⁹Zilamê Xwedê ji Padîşahê Îsraîlê re xeber şand û got: «Di wir re derbas nebin, çimkî Aramî ber bi wir ve tên.»

¹⁰Padîşahê Îsraîlê zilam şandin cihê ku zilamê Xwedê behsa wê kiribû. Bi vî awayî zilamê Xwedê çend caran Padîşahê Îsraîlê hişyar kir. Padîşah jî hevza xwe ji wê derê kir.

¹¹Ji ber vê yekê, Padîşahê Aramê gelekî hêrs bû. Wî gazî peywirdarên xwe kir û ji wan re got: «Ji nav me kesên pişta Padîşahê Îsraîlê digirin kî ne, ma hûnê ji min re nebêjin?»

¹²Peywirdarekî wî got: «Ne wisa ye, xweyê min padîşah, ne kesekî ji me ye jî. Lê Êlîşayê Pêxemberê Îsraîlê tiştên tu li odeya xwe ya razanê dibêjî, digihîne Padîşahê Îsraîlê.»

¹³Padîşahê Aramê got: «Herin binêrin ew li ku derê ye, ezê wî bidim girtin.» Wan got: «Ew li Dotanê ye.»

¹⁴Wî hesp û erebeyên şer û gelek leşker şandin wê derê. Ew bi şev hatin. Wan bajar dorpêç kir.

¹⁵Xulamê zilamê Xwedê zû hişyar bû, rabû çû. Li derdora bajêr leşker, hesp û erebe hebûn. Xulamê wî jê re got: «Hey wax ezbenî! Niha emê çi bikin?»

¹⁶Wî got: «Netirse, çimkî yên me, ji yên wan zêdetir in.»

¹⁷Êlîşa lava kir û got: «Ya Xudan, lava dikim, çavên wî veke ku bibîne.» Xudan jî çavên xulam vekirin ku va ye, çiyayên derdora Êlîşa ji hespên agirî û erebeyên agirî tije bûye.

¹⁸Aramiyan berê xwe dan wî. Êlîşa lavayî Xudan kir û got: «Lava dikim, tu van kor bike.» Li ser gotina Êlîşa, Xudan ew kor kirin.

¹⁹Êlîşa ji wan re got: «Rê ne ev e, bajar jî ne ev e, bidin pey min ku ez we bibim ba zilamê ku hûn lê digerin.» Paşê wî ew birin Sameryayê.

²⁰Gava ew ketin Sameryayê Êlîşa got: «Ya Xudan çavên van veke ku bibînin.» Xudan çavên wan vekirin û wan dît. Dîtin ku li Sameryayê ne.

²¹Gava Padîşahê Îsraîlê ew dîtin ji Êlîşa re got: «Bavo, li wan bixim? Ez li van bixim?»

²²Wî got: «Na! Tê çawa li wan kesan bixî ku te ew bi şûr û kevanê xwe dîl girtine? Nan û av deyne ber wan ku bixwin û vexwin û paşê jî vegerin ba xweyê xwe.»

²³Ji bo wan sifreyeke mezin danî, xwarin û vexwarin. Paşê wî ew şandin. Ew çûn ba xweyê xwe. Rêbirên Aramê careke din nehatin welatê Îsraîlê.

²⁴Piştî van tiştan, Padîşahê Aramê Ben-Hadad tevahiya artêşa xwe da hev û çû. Wî Sameryayê dorpêç kir.

²⁵Gava li Sameryayê dorpêçkirin hebû, xelayeke mezin rabû. Loma serê kerekî bi heştê şekel[6] zîvan û çaryekê firaxeke[7] çîrtê kevokê[8] jî bi pênc şekel[9] zîvan hate firotin.

²⁶Gava Padîşahê Îsraîlê di ser sûran re derbas dibû, jinekê bi dengekî bilind got: «Xweyê min padîşah, alîkariya min bike!»

²⁷Padîşah got: «Heger Xudan alîkariya te neke, ezê çawa alîkariya te bikim? Tu ji bênderê an ji mehserê dixwazî?!»

²⁸Padîşah jê re got: «Derdê te çi ye?» Jinikê got: «Vê jinikê ji min re gotibû: ‹Kurê xwe bide me ku em îro bixwin, emê kurê min jî sibê bixwin.›

²⁹Bi vî awayî me kurê min pijand û me ew xwar. Roja din min jê re got: ‹Ka tu kurê xwe bide me ku em wî bixwin.› Lê wê kurê xwe veşart.»

³⁰Gava padîşah gotinên jinikê bihîstin, kincên xwe çirandin. Wê demê ew di ser sûran re derbas dibû. Gelê wî ew dît, ji navê ve li ser bedena wî çûx hebû.

³¹Padîşah got: «Heger îro serê Êlîşayê kurê Şafat jê nekim, bila Xwedê wiha û jê xerabtir bîne serê min.»

³²Êlîşa li mala xwe rûniştibû. Rîspî jî pê re rûniştibûn. Padîşah beriya xwe qasidekî şand. Lê beriya ku qasid bê ba wî, Êlîşa ji rîspiyan re got: «Hûn dibînin, ji bo serê min jê bikin, ev kurê mêrkujan bi çi awayî qasid şand? Binêrin, gava qasid bê, derî bigirin û asê bikin. Çimkî piştî wî wê xweyê wî jî bê.»

³³Hê Êlîşa bi wan re dipeyivî, qasid ev xeber anî û got: «Ev bela ji Xudan e, ezê çima hê li benda Xudan bimînim?»