Read Kurmanji Încîl Derketin 15 Bible Online

Derketin 15 - Kurmanji Încîl bible

Derketin 15

¹Piştre Mûsa û gelê Îsraîl ev stran ji bo Xudan gotin: Ezê stranan ji Xudan re bêjim, Çimkî ew gelekî berz e. Wî hesp û siwar avêtin deryayê!

²Xudan hêz û lavija min e, Ew ji bo min bû rizgarî. Ew Xwedayê min e, Ezê jê re spas bikim. Ew Xwedayê bavê min e, Ezê wî berz bikim.

³Xudan di şer de mêrxas e, Navê wî Xudan e.

⁴Wî artêşa Firewn û erebeyên wî yên şer Girt û avêt deryayê, Fermandarên wî yên bijare Di Derya Sor de xeniqîn.

⁵Avên kûr ew daqurtandin Wekî kevir ew ketin binî.

⁶Destê te yê rastê ya Xudan, Xweyî hêzeke mezin e. Destê te yê rastê ya Xudan, Dijmin diperçiqand.

⁷Ew kesên li dijî te serî rakirin Te bi mezinahiya rewnaqiya xwe ew hilweşandin. Te xezeba xwe bi ser wan de şand. Û wekî pûş ew şewitandin.

⁸Bi hêza hilma te av bû du şeq. Bi ser hev de lod bûn wekî dîwar. Di nava deryayê de avên kûr qerisîn.

⁹Dijmin got: «Ezê bidim pey wan û wan bigirim. Ezê talên parî bikim, Dilê xwe bi wan rihet bikim. Şûrê xwe derînim Bi destê xwe wan biqewirînim.»

¹⁰Lê te bi hilma xwe pif kir, Deryayê ew daqurtandin. Di avên mezin de, Wekî gule çûn binî.

¹¹Ma di nav îlahan de, Yekî wek te heye ya Xudan? Di pîroziyê de rewnaq, Bi heybeta xwe hêjayî pesindanê. Ma kes heye wek te kerametan dike?

¹²Te destê xwe yê rastê dirêj kir, Erdê ew daqurtandin.

¹³Ji gelê ku te rizgar[8] kir re, Tu bi kerema xwe bûyî rêber. Te riya dera xwe ya pîroz, Bi hêza xwe nîşanî wan da.

¹⁴Miletan bihîst û lerizîn. Tirs û sawê bi Filîstiyan girt.

¹⁵Tirsê bi begên Edomê girt, Serekên Moavê lerizîn Tevahiya Kenaniyan ji tirsa heliyan.

¹⁶Tirs û sawê bi ser wan de girt, Ew li ber zendê te yê mezin, Wekî kevir bêtevger man, Heta ku gelê te derbas bû, Heta ku ev gelê te derbas bû ya Xudan.

¹⁷Ya Xudan te ew anîn çiyayê mîrasa xwe, Dera ku tu lê dimînî, Pîrozgeha ku te bi destê xwe danî, ya Reb.

¹⁸Xudan wê her û her padîşahiyê bike.

¹⁹Gava hespên Firewn, erebeyên wî yên şer û siwarên wî ketin deryayê, Xudan avên deryayê bi ser wan de anî. Lê Îsraîlî di nav deryayê re, li ser erdê ziwa meşiyan.

²⁰Xwişka Harûn, Mîryama Pêxember def da destê xwe û hemû jin bi reqs û bi defan li pey wê çûn.

²¹Mîryamê ji wan re ev lavij got: «Stranan ji Xudan re bêjin, Çimkî ew gelekî berz e, Wî hesp û siwar avêtin deryayê!»

²²Mûsa Îsraîlî ji Derya Sor wêdetir birin û ew derketin Beriya Şûrê. Ew di beriyê re sê rojan meşiyan û av nedîtin.

²³Ew gihîştin Marayê. Lê wan nikaribûn ji ava Marayê vexwin, çimkî tehl bû. Loma navê «Mara»[9] li wê derê danîn.

²⁴Gel li Mûsa kir gazin û got: «Ka emê çi vexwin?»

²⁵Mûsa ji Xudan lava kir. Xudan perçê darekê nîşanî wî da. Gava Mûsa ew avêt nav avê, av şîrîn bû. Xudan li wir ji bo wan qanûn û rêbaz danîn û wî ew li wir ceribandin.

²⁶Mûsa got: «Heger hûn bi baldarî guhê xwe bidin dengê Xwedayê xwe Xudan û ya ku li ber çavê wî rast e bikin, guh bidin emrên wî û miqateyê hemû qanûnên wî bin, ezê wan nexweşiyên ku min dane Misriyan, yekê jî nedim we. Çimkî yê ku şifayê dide we ez im, ez Xudan im.»

²⁷Piştre ew çûn Elîmê. Li wir duwanzdeh kaniyên avê û heftê darên xurmê hebûn. Wan li wir, li kêleka avê kon veda.