Read Kurmanji Încîl Derketin 22 Bible Online

Derketin 22 - Kurmanji Încîl bible

Derketin 22

¹«Gava kesek ga yan pezekê bidize û wî serjê bike yan bifiroşe, wê diz di şûna gayekî de pênc gayan, di şûna pezekê de çar pezan bide û aştiyê bike.

²«Gava dizek li ser diziyê bê girtin, lêxin û bikujin, wê sûcê xwînê li ser kesê ku kuştiye nebe.

³Heger bûyer piştî derketina rojê çêbûbe, wê sûcê xwînê li ser kesê ku kuştiye be. Divê diz bergîdanê bide û aştiyê bike. Heger tiştekî wî tune be, wê di şûna diziya xwe de wekî kole bê firotin.

⁴Heger tiştê ku diziye — ga, ker an pez — sax û di destê wî de bê peydakirin, wê du qatê wan bide û aştiyê bike.

⁵«Gava kesek bi çêrandina dewarê xwe zevî yan rezê kesekî din xera bike yan li zeviya kesekî din de berde, wê ji dera herî baş a zeviya xwe û ji dera herî baş a rezê xwe bergîdanê bide û aştiyê bike.

⁶«Gava agir zêde be, bigihîje diriyan û komeke genim, qevdên genim an zeviya genim bişewite, divê kesê agir derxistiye bergîdanê bide û aştiyê bike.

⁷«Gava kesek pere yan tiştekî xwe emanetê cîranê xwe bike û ev tişt li mala wî werin dizîn, heger diz bê dîtin wê du qatê wan tiştan bide û aştiyê bike.

⁸Lê heger diz neyê girtin, wê xweyê malê derxin hizûra Xwedê[23] ku bê zanîn ka cîranê wî dest daye tiştên wî yan na.

⁹Di her meseleya ga, ker, pez, kinc û her tiştê windabûyî ya ku herdu alî jî dibêjin: ‹Ev ya min e› de, wê gotina herdu aliyan here ber Xwedê. Kesê ku Xwedê wî sûcdar dertîne, wê du qatê wan tiştan bide cîranê xwe û aştiyê bike.

¹⁰«Gava kesek ker, ga, pez an heywanekî din emanetî cîranê xwe bike û ew heywan bimire, zirar bibîne yan jî bêyî ku kes bibîne bê dizîn,

¹¹wê kesê emanet standiye bi navê Xudan sond bixwe ku wî dest neavêtiye malê wî. Wê xweyê malî vê sondê qebûl bike û wê bergîdan neyê dayîn.

¹²Lê heger bi rastî jî malê li ba wî hatibe dizîn, wê bergîdanê bide xweyî û aştiyê bike.

¹³Heger ji aliyê heywên ve mal hatibe perçekirin, wê ew ji bo şahidiyê perçeyekî bîne. Ji bo heywanê perçekirî wê tiştekî nede.

¹⁴«Gava kesek ji cîranê xwe heywanekî bi deyn bistîne û gava xweyî ne li wir e, ew zirar bibîne yan bimire, divê bergîdanê bide û aştiyê bike.

¹⁵Lê heger xweyî wê gavê li wir be, wê bergîdanê nede. Heger heywan hatibe kirêkirin, wê tenê destmiza kirê bê dayîn.

¹⁶«Gava zilamek keçikeke bakîre ku ne bi dergistî ye bixapîne û pê re razê, divê ew qelenê wê bide û bi wê re bizewice.

¹⁷Heger bavê keçikê qet nexwaze wê bide wî, qelenê keçikeke bakîre çi be, wê bide.

¹⁸«Tê jinika sêrbaz sax nehêlî.

¹⁹«Her kesê bi heywanekî re têkiliya cinsî bike, divê bê kuştin.

²⁰«Kesê qurban ji îlahekî re serjê bike, wê bi tevahî bê tunekirin. Wê qurban tenê ji Xudan re bin.

²¹«Tê zordariya xerîban nekî û wan nexî tengasiyê. Çimkî hûn jî li welatê Misrê xerîb bûn.

²²«Tê jinebî û sêwiyan neêşînî.

²³Heger tu neheqiyê li yekî ji wan bikî û ew li min bike feryad, ezê esse hewara wî bibihîzim.

²⁴Wî çaxî wê hêrsa min esse rabe û ezê we bi şûr bikujim. Wê jinên we, jinebiyên we û zarokên we, sêwî bimînin.

²⁵Heger tu pere bi deyn bidî bindestên nav xwe — gelê min — tê wekî selefxuran bi wan re nedî û nestînî. Tê faîzê nedî ser ya ku we daye wan.

²⁶Heger te ebayê cîranê xwe wekî gerew standibe, hê roj neçûye ava, tê lê vegerînî.

²⁷Çimkî ew dikare ebayê wî yê tenê be. Ew nebe, wê çawa razê? Heger ew hewarê li min bike, ezê bibihîzim. Çimkî ez keremdar im.

²⁸«Tê nifir li Xwedê nekî û naletê li serekê gelê xwe jî nekî.

²⁹«Tê di dayîna dexlê xwe û ava mehsera xwe de bi derengî nekevî. «Tê kurên xwe yê pêşî bidî min.

³⁰«Tê ji bo ga û pezên xwe jî wiha bikî. Wê heft rojan bi diya xwe re bimînin û di roja heştan de tê wan bidî min.

³¹«Hûnê bibin gelê min ê pîroz. Hûnê goştê zeviyê ku ji aliyê heywanan ve perçekirî nexwin. Hûnê wî bavêjin ber kûçikan.»