Read Kurmanji Încîl Zebûr 102 Bible Online

Zebûr 102 - Kurmanji Încîl bible

Zebûr 102

¹Duaya zilamê hejar ê ku ji neçarî derdê xwe ji Xudan re dibêje Ya Xudan, bibihîze dua min, Bila bigihîje ba te feryada min.

²Di roja teng de tu rûyê xwe li min nezivêre, Goh bide dengê min, Roja ku min bangî te kir, tu zû bide bersîva min.

³Çimkî rojên min, wek dûmanê tune dibin, Wek êzingê agirpêketî, dişewitin hestiyên min.

⁴Dilê min, wek giyayê çilmisî ziwa bû, Min nan xwarinê jibîr kir.

⁵Ji ber nalînên xwe, Heliyam, ez çerm û hestî mam.

⁶Ez wek bûmê çolê me, Wek kundê li nav wêranê me.

⁷Xew nakeve çavê min, Wek beytika tenê ya li ser ban im.

⁸Dijminên min, tevahiya rojê neheqiyê dikin li min, Yên ji min hêrsbûyî, naletê tînin li navê min.

⁹Çimkî ji ber hêrs û xezeba te, Ez wek nan, xweliyê dixwim,

¹⁰Û ez hêstirên çavê xwe vedixwim. Çimkî te ez hildam û li erdê xistim.

¹¹Rojên min wek siya berê êvarê ne, Û ez, wek giya çilmisîm.

¹²Belê tu ya Xudan, tu her û her li ser textê xwe yî, Û hemû nifş, wê te bibîr bînîn.

¹³Tê rabî û ji Siyonê re dilovaniyê nîşan bidî, Dema li wê rehimkirinê ye, ew dema kifşkirî hat.

¹⁴Evdên te, ji kevirê wê derê hez dikin, Ber toza wê derê dikevin.

¹⁵Netew ji navê Xudan, Hemû padîşahên dinê ji rewnaqiya te ditirsin.

¹⁶Çimkî wê Xudan Sîyonê ji nû ve ava ke, Û bajêr bi rewnaqî xuya ke.

¹⁷Wê dua hejaran bibihîze, Lavakirina wan biçûk nebîne.

¹⁸Bila ev ji bo nifşên bê were nivîsîn, Û gelê ku hê çênebûye, Ji Xudan re spas bike.

¹⁹Çimkî Xudan, ji bilindahiya pîrozgeha xwe, Ji ezmanan, li erdê nihart.

²⁰Da ku nalînên girtiyan bibihîze, Û zaryênên mirinê rizgar ke.

²¹Gava ku gel û padîşahî Ji bo perizîna Xudan bicivin,

²²Wê navê wî li Siyonê, Pezindana wî li Orşelîmê bê bihîstin.

²³Di nîvê rê de Xudan hêza min qels kir, Rojên min kêm kir.

²⁴Min got, «Ey Xwedayê min, di nîvê rojên min de tu min nestîne! Salên te, dewran bi dewran dajon!

²⁵«Te ji berê ve bingeha dinyayê danî, Ezman jî karên destê te ne.

²⁶Ewê tune bibin, belê tê bimînî. Ewê hemû wek kincekî kevin bibin. Tê wan wek xiftanekî biguhêrî, Ewê biguherin.

²⁷Belê tu hergav wek xwe yî, Dawiya salên te, tune.

²⁸Wê li ber çavên te bijîn zarokên evdên te, Nîjada wan wê raweste li pêş te.»