Read Kurmanji Încîl Zebûr 106 Bible Online

Zebûr 106 - Kurmanji Încîl bible

Zebûr 106

¹Pesnê Xudan bidin! Ji Xudan re spas bikin, çimkî ew qenc e, Kerema wî her û her e.

²Kî dikare karên Xudan ên hêzdar bêje, Kî dikare tevahiya pesnê wî bide bihîstin?

³Xwezî bi wan ku dadperweriyê diparêzin, Û hergav ya rast dikin!

⁴Çaxê te qencî bi gelê xwe kir, min bibîr bîne ya Xudan, Gava ku tu wan rizgar dikî, min jî têxe nav wan.

⁵Da ku ez qenciya bijartiyên te bibînim, Bi şahiya netewa te şa bim, Bi mîrasa te pesindar bim.

⁶Wek bav û kalên xwe, me jî sûc kir, Me guneh û xerabî kir.

⁷Li Misirê, bav û kalên me, Karên te yên nedîtî te fêm nekirin, Wan zêdebûna qenciyên te fêm nekir, Li deryayê, li keviyê Derya Sor serî rakirin.

⁸Belê ji bo ku hêza xwe nîşanî wan bide, Wî ji bo navê xwe, ew rizgar kirin.

⁹Ew li Derya Sor hilat, derya ziwa bû, Wek ku li çolê dimeşin, Wî ew di kûrahiyan de meşandin,

¹⁰Ew ji destê dijminên wan rizgar kir, Ji destê yên ku ji wan nefret dikin xelas kir.

¹¹Avê dijminên wan nixamt, Tu kes ji wan nema.

¹²Hingê bawerî bi peyva wî anîn, Bi lavijan pesnê wî dan.

¹³Belê karên wî zû jibîr kirin, Li benda şîreta wî neman.

¹⁴Îcar li çolê azweriya wan zêde bû, Li wê derê Xwedê ceribandin.

¹⁵Xwedê ya ku xwestin da wan, Belê nexweşînek ku diqedîne kir bela serê wan.

¹⁶Ew li ordîgehê ji Mûsa, Û ji veqetandiyê Xudan Harûn, dexisîn,

¹⁷Hingê erd qelişî û Datan daqurtand, Alîgirên Avîram nuxamt.

¹⁸Agir bi ser peywirên wan ve bariya, Pêtê yên xerab şewitand.

¹⁹Li Horevê conegayek darêjtî çêkirin, Û perizîn pûtê bi destan hatiye çêkirin.

²⁰Wan berziya Xwedê, Bi sûretê gayekî ku giya dixwe guhartin.

²¹Wan ji bîr kir, Xwedayê ku ew xelas kirî, Û li Misirê, karên mezin kirî,

²²Li diyarê Ham karên nedîtî çêkirî, Li Derya Sor karên ecêb kirî.

²³Loma wî got, wiyê ew tune bikirana, Eger evdê wî yê bijartî Mûsa, li şeqara li pêşberî wî ranewestiya, Û xezeba wî neziviranda, wiyê ew tune bikirana.

²⁴Hingê wan diyarê xweş biçûk dît, Bawerî bi sozê wî neanîn.

²⁵Di konên xwe de kirin mirre mirr, Goh nedan gotina Xudan.

²⁶Loma Xudan destê xwe rakir û sond xwar ku wan, Li çolê, li bin gohê erdê xe,

²⁷Nîjada wan li nav miletan wer ke, Wan li welatên cihê belav ke.

²⁸Hingê wan xwe spart Baalê Peorî, Qurbana ku ji miriyan re hatiye dayin xwarin.

²⁹Bi karên xwe yên xerab Xudan hêrs kirin, Û nexweşîna webayê di nav wan de belav bû.

³⁰Hingê Pînehas rabû û dest avêtê, Nexweşîn rawesta.

³¹Ev yek ji bo wî rastdarî hat hesibandin, Ji nifşekî heta yê din, her û her.

³²Li keviyên ava Merîva, wan cardin hêrs kir Xudan, Bela hat serê Mûsa, ji rûyê wan;

³³Çimkî wan êş bi ruhê wî da kişandin, Peyvên bêtedbîr ji lêvên wî hatin der.

³⁴Wek ku Xudan li wan emir kiribû, Wan gel helaq nekirin,

³⁵Belê bi miletan re ketin nav hev, Û karên wan hîn bûn.

³⁶Bi ser de perizîn pûtên wan, Bi vî awayî ketin dafika wan.

³⁷Kurên xwe, keçên xwe, Ji cinan re kirin qurban.

³⁸Ji bo ku ji putên Kenanê re bikin qurban, Wan xwîna bêrî ya kur û keçên xwe rijand, Welat qirêjî bû bi xwîna wan.

³⁹Bi vî awayî, bi kirinên xwe, xwe herimandin, Bi karê xwe re bêbextî kirin.

⁴⁰Hêrsa Xudan li hember gelê wî rabû, Û ji mîrasa xwe nefret kir.

⁴¹Wî ew dan destê miletan. Yên ku ji wan nefret dikirin, bûn serwer li ser serê wan.

⁴²Dijminên wan ew pelçiqandin, Serî li hemûyan tewandin.

⁴³Xudan gellek caran ew azad kirin, Belê niyeta wan serî hildan bû, Û bi sûcên xwe, xwe tune kirin.

⁴⁴Gava ku Xudan, bihîst feryada wan, Wî nihart li tengahiya wan.

⁴⁵Ji bo xatirê wan, peymana xwe bibîr anî, Li gor mezinbûna kerema xwe, dilovanî li wan kir.

⁴⁶Wî kir ku, yên ew dîl girtine, Dilovan bin li hember wan.

⁴⁷Ya Xudan, Xwedayê me, me rizgar ke, Me ji nav miletan bicivîne. Da ku em ji navê te yê pîroz re spas bikin, Bi berziya te pesnê xwe bidin.

⁴⁸Bila Xwedayê Îsraêlê Xudan, Ji berê ve, heta her û her pîroz be! Bila tevahiya gel «Amîn!» bêje. Pesin ji Xudan re!