Read Kurmanji Încîl Zebûr 119 Bible Online

Zebûr 119 - Kurmanji Încîl bible

Zebûr 119

¹Xwezî bi wan ku riya wan paqij e, Ew di şerîeta Xudan de rêve diçin.

²Xwezî bi wan ku şîretên wî digirin, Bi hemû dilê xwe li wî digerin!

³Ew tucar neheqiyê nakin, Di riya wî de rêve derin.

⁴Şertên ku te danîn, Divê serî li ber wan bê danîn.

⁵Xwezî ez biryardar bûma, Min qanûna te bi cih baniya!

⁶Gava min bi cih anîn hemû emrên te, Hingê ez şermî nabim li ber te.

⁷Çaxê ez hîn bim dadbariyên te yên rastdar, Ezê spas bikim ji te re bi dilekî sozdar.

⁸Ezê bi cih bînim qanûnên te, Tu min bi tevahî bernede!

⁹Zilamê ciwan riya xwe bi çi paqij dike? Bi gohdana peyva te.

¹⁰Bi hemû dilê xwe ez li te geriyam, Min ji emrên xwe averê neke!

¹¹Da ku ez guneh nekim li hember te, Min di dilê xwe de veşart gotina te.

¹²Ya Xudan tu pîroz î, Qanûnên xwe fêrî min ke.

¹³Dadbariyên ku derdikevin ji devê te, Ez bi lêvên xwe didim bihîstin.

¹⁴Ez şa dibim, li ser şopa şîretên te, Wek ku her dewlemendî ya min be.

¹⁵Ezê li ser emrên te bixebitim, Û çavên min li riya te be.

¹⁶Ez dilşa dibim bi qanûnên te, Jibîr nakim gotina te.

¹⁷Qenciyê bi evdê xwe bike, da ku ez bijîm, Û peyva te bigirim.

¹⁸Çavên min veke, Da ku ez harîqayên şerîeta te bibînim.

¹⁹Ez mêvan im li vê dinê, Tu emrên xwe ji min veneşêre!

²⁰Hergav bi bêrîkirina dadbariyên te, Dihele dilê min.

²¹Tu, yên ku ji emrên te averê dibin, Li qureyên bi nalet dihilêyî.

²²Tu, şermî û neheqiya wan ji ser min hilîne, Çimkî min, şîretên te girtin.

²³Serok bicivin û li hember min bipeyivin jî, Evdê te, wê kûr û dûr bifikire li ser qanûnên te.

²⁴Şîretên te ji bo min şahî ne, Ew ji bo min şêwirmendî ne.

²⁵Canê min bi axê ve dizeliqe, Li gor peyva xwe, tu min vejîne.

²⁶Min riyên xwe gotin, te ez bersîvandim; Qanûnên xwe fêrî min bike!

²⁷Bike ku ez şertên te hîn bibim, Û li ser harîqayên te bifikirim.

²⁸Canê min ji kederê dihele, Li gor peyva xwe min hêzdar bike!

²⁹Riya derewê ji min dûr bike, Tu bi keremê min hînî şerîeta xwe bike.

³⁰Min riya dilsoziyê bijart, Dadbariyên te danîn ber xwe.

³¹Min xwe bi şîretên te ve zeliqand, Tu min nede şermê ya Xudan!

³²Te şehrezayiya min zêde kir, Ez li riya emrên te, diçim bi bazdan.

³³Tu riya qanûnên xwe hînî min bike, ya Xudan, Da ku ez heta dawiyê bigirim wan.

³⁴Tu şehrezayî bide min, ez şerîeta te bigirim, Û ez, bi hemû dilê xwe goh bidimê.

³⁵Rêberiya min bike li gor emrên xwe, Çimkî ez ji wan zewqê distînim.

³⁶Tu dilê min li şîretên xwe bizivirîne, Û wî li qezenca neheq nefetlîne.

³⁷Tu çavên min ji tiştên vala bizivirîne, Û min di riya xwe de vejîne.

³⁸Ji bo ku ji te bê tirsîn, Sozê ku te daye evdê xwe bi cih bîne.

³⁹Şerma ku ez jê ditirsim ji min dûr bigire, Çimkî dadbariyên te qenc in.

⁴⁰Min bêriya emrên te kiriye! Tu min, bi rastdariya xwe vejîne.

⁴¹Bila kerema te bigihîje min, ya Xudan, Û rizgarkirina te, wek ku te soz da min!

⁴²Hingê yên ku li min neheqî kirin, Wê bersîva xwe bigirin, Çimkî min bawerî bi gotina te anî.

⁴³Peyva rastiyê, bi tevahî ji devê min derneyne, Çimkî min hêviya xwe, bi dadbariyên te ve girêda.

⁴⁴Ezê şerîeta te, Her û her bigirim.

⁴⁵Ezê di firehiyê de bimeşim, Çimkî ez li şertên te geriyam.

⁴⁶Li pêş padîşahan ezê şîretên te bêjim, Ezê şermî nebim.

⁴⁷Ez ji emrên te zewqê distînim, Ez ji wan hez dikim.

⁴⁸Ez emrên te gellek dihesibînim, ji wan hez dikim, Ezê kûr li ser qanûnên te bifikirim.

⁴⁹Sozê ku te daye evdê xwe bibîr bîne, Bi wî te hêvî dabû min.

⁵⁰Di tengahiyê de eve xemrevîna min, Sozê te jiyanê dide min.

⁵¹Yên qure bi min pirr tinazên xwe kirin, Dîsa ez venegeriyam ji şerîeta te.

⁵²Çaxê min dadbariyên te yên kevin bibîr anî, Ya Xudan, min ji wan teselî deranî.

⁵³Ji ber yên ku dev ji şerîeta te berdan, Hêrsê ez girtime.

⁵⁴Li derê xerîbiyê, Qanûên te ji min re bûn lavij

⁵⁵Ez bi şev navê te bibîr tînim ya Xudan, Şerîeta te digirim.

⁵⁶Ya ku ez dikim, Ez şertên te digirim.

⁵⁷Yê min, para min Xudan e, Min soz da ezê peyvên te bigirim.

⁵⁸Ez bi hemû dilê xwe li kerema te geriyam. Li gor sozê xwe li min were rehmê.

⁵⁹Ez li ser riyên xwe fikirîm, Min gavên xwe li gor şîretên te avêt.

⁶⁰Ji bo ku ez emrên te bigirim, Min lezand û ez derengî nemam.

⁶¹Benê xeraban ez pêçam, Min şerîeta te jibîr nekir.

⁶²Ji bo dadbariyên te yên rast, Ez ji nîvê şevê ve radibim, dikim spas.

⁶³Ez ji hemû yên ku ji te ditirsin re heval im, Ji hemû yên ku şertên te digirin.

⁶⁴Erd bi kerema te tije ye, ya Xudan Tu qanûnên xwe hînî min bike.

⁶⁵Ya Xudan, li gor peyva xwe, Te qencî kir bi evdê xwe.

⁶⁶Tu zanîn û şehrezayî bide min, Çimkî ez bawerî bi emrên te tînim.

⁶⁷Beriya dilkovaniyê, ez ji rê derketibûm, Belê niha ez bi gotina te dikim.

⁶⁸Tu qenc î û qenciyê dikî; Qanûnên xwe hînî min bike.

⁶⁹Yên qure li hember min derew kirin, Belê ez bi hemû dilê xwe şertên te digirim.

⁷⁰Dilê wan bez girt, Belê ez ji şerîeta te zewqê digirim.

⁷¹Ji bo min baş bû ku ez ketim; Da ku ez qanûnên te hîn bibim.

⁷²Ji bo min şerîeta devê te, Ji hezaran zêr û zîvan çêtir e.

⁷³Destên te ez afirandim, ez bi şikil kirim. Fêmdariyê bide min, da ku ez emrên te hîn bibim.

⁷⁴Yên ku ji te ditirsin bi dîtina min şa dibin, Çimkî ez hêviya xwe bi peyva te girê didim.

⁷⁵Ez dizanim ya Xudan, dadbariyên te rast in; Te ez bi dilsozî nizim kirim.

⁷⁶Li gor sozê ku te daye min, evdê xwe, Bila hezkirina te ji min re bibe xemrevî.

⁷⁷Bila dilovaniya te bê ser min, da ku ez bijîm, Çimkî şerîeta te zewqa min e.

⁷⁸Bila qure şerm bikin, çimkî wan bi derewan ez sûcdar kirim. Ez li ser şertên te difikirim.

⁷⁹Bila li min vegerin yên ku ji te ditirsin, Yên ku bi şîretên te dizanin.

⁸⁰Bila dilê min bêkêmahî qanûnên te bi cih bîne, Da ku ez neyêm şermîkirin.

⁸¹Canê min bêriya rizgarkirina te dike, Min hêviya xwe bi sozê te ve girê da.

⁸²Çavê min li riya sozên ku te dane, qetiya, Ez dipirsim, «Ma tê kîngê xemên min birevînî?»

⁸³Ez bûm wek meşka nav dûmanê, Belê ez qanûnên te jibîr nakim.

⁸⁴Ma wê heta kîngê bisekine evdê te? Tê kîngê dadbar bikî yên ku li min dikin zilim?

⁸⁵Qureyên ku li gor şerîeta te nekirin, Ji bo min çal çêkirin.

⁸⁶Hemû emrên te dilsoz in; Bi neheqî tengahiyê didin min, tu were alîkariya min!

⁸⁷Hindik mabû min ji rûyê erdê rakin, Belê ez terka şertên te nakim.

⁸⁸Li gor kerema xwe tu min vejîne, Ezê li gor şîreta devê te bikim.

⁸⁹Peyva te, ya Xudan, Her û her dimîne li ezman.

⁹⁰Dilsoziya te ji hemû nifşan re dimîne, Te erd ava kir, ew didomîne.

⁹¹Li gor biryara te, îro her tişt li ser lingan dimîne, Çimkî hemû tişt ji bo xizmeta te ne.

⁹²Eger şerîeta te ne zewqa min bûya, Ezê bi êşên xwe biqediyam.

⁹³Ez tucar jibîr nakim şertên te, Çimkî te bi wan jiyan da min.

⁹⁴Ez yê te me, min azad ke, Ez li şertên te digerim.

⁹⁵Yên xerab, ji bo ku min tune bikin sekinîn, Belê ez gohdariya şîretên te dikim.

⁹⁶Min sînorê her tekûziyê dît, Belê emrên te bêsînor in.

⁹⁷Ez çiqas hez dikim ji şerîeta te! Tevahiya rojê li ser wê difikirim.

⁹⁸Emrên te, min ji dijminên min şehrezatir kirin, Çimkî ew hergav bi min re ne.

⁹⁹Ez ji hemû mamosteyên xwe bêtir şehreza me, Çimkî şîretên te di fikra min de ne.

¹⁰⁰Ez ji pîran bêtir şehreza me, Çimkî li ser şertên te me.

¹⁰¹Min lingên xwe ji her riya xerab dûr kiriye, Da ku ez peyva te bigirim.

¹⁰²Ez venegerîm ji dadbariyên te, Çimkî te hînî min kirin.

¹⁰³Çiqas bi min şîrîn in peyvên te, Ji devê min re ji hingiv şîrîntir in gotinên te!

¹⁰⁴Ez bi şertên te şehreza dibim, Loma ji her riya derew nefret dikim.

¹⁰⁵Peyva te ji bo gavên min çira ye, Ronahî ye ji bo riya min.

¹⁰⁶Min sond xwar ku ezê dadbariyên te yên rast, bigirim, Ezê sonda xwe bigirim.

¹⁰⁷Min gellek kişand, ya Xudan; Tu min vejîne li gor sozê xwe.

¹⁰⁸Pesnên ji dil ên ku ji devê min dertên, Tu qebûl ke, ya Xudan, Tu hînî min bike dadbariyên xwe.

¹⁰⁹Canê min hergav di kefa destê min de ye, Dîsa jî ez jibîr nakim şerîeta te.

¹¹⁰Xeraban li pêş min kozik danîn, Dîsa jî ez nezivirîm ji şertên te.

¹¹¹Şîretên te her û her ji bo min mîras in, Ew şahiya dilê min in.

¹¹²Dilê min, her û her heta dawiyê, Ji bo pêkanîna qanûnên te meyildar e.

¹¹³Ez nefret dikim ji zilamê durû, Lê ez hez dikim ji şerîeta te.

¹¹⁴Tu yî star û mertalê min, Ez hêviya xwe bi peyva te girê didim.

¹¹⁵Ey xerabno, ji min dûr bin, Da ku ez emrên Xwedayê xwe bînim cih.

¹¹⁶Li gor sozê xwe tu ji min re bibe destek, da ku ez bijîm; Tu nehêle ku ez di hêviya xwe de şermî bibim!

¹¹⁷Bi min bigire, min rake, da ku ez rizgar bibim, Da ku ez hergav bala xwe bidim qanûnên te.

¹¹⁸Te hemûyên ku ji qanûnên te averêbûn nehesiband, Çimkî hîla wan vala ye.

¹¹⁹Tu hemû xerabên dinê wek çanç davêjî, Loma ez hez dikim ji şîretên te.

¹²⁰Bedena min dilerize ji tirsa te, Ez ditirsim ji dadbariyên te.

¹²¹Min ya rast û dadperwer kir, Tu min bi destê xedaran ve bernede!

¹²²Ji bo qenciyê tu ji evdê xwe re bibe kefîl, Da ku min nepelçiqînin yên qure.

¹²³Çavê min li riya rizgarkirina te, Û li benda bicihanîna sozê te yê rastdar qetiya,

¹²⁴Li gor hezkirina xwe nêzikahî li min de, Û qanûna xwe hînî min bike.

¹²⁵Ez evdê te me, tu şehrezayî bide min, Da ku ez şîretên te fêm bikim.

¹²⁶Dem dema tevgerê ye, ya Xudan, Çimkî wan şerîeta te şikand.

¹²⁷Loma ez ji emrên te, Ji zêr, ji zêrê xas bêtir hez dikim;

¹²⁸Loma ez di her tiştî de, hemû şertên te rast dibînim, Ji her riya derew nefret dikim.

¹²⁹Şîretên te şehane ne, Loma canê min wan digire.

¹³⁰Ronahî dide, vekirina peyva te, Şehrezayî dide zilamên sexik.

¹³¹Min devê xwe vekir û axîn kişand, Çimkî ez bêriya emrên te dikim.

¹³²Çawa ku ji hezkirên navê te re dadperweriya te heye, Li min bizivire û ji min re dilovan be.

¹³³Bi peyva xwe tu gavên min bişidîne, Da ku serweriya tu sûcî li ser min nemîne.

¹³⁴Tu min xelas ke ji tehdayiya mirov, Da ku ez şertên te bigirim.

¹³⁵Bila rûyê te ji evdê te re bibiriqe, Tu qanûnên xwe hînî min bike.

¹³⁶Bi şirrik hêsir ji çavê min dibarin, Çimkî ew şerîeta te nagirin.

¹³⁷Tu dadperwer î, ya Xudan, Û dadbariyên te rast in.

¹³⁸Te şîretên xwe bi dadperwerî, Û bi dilsozî emir kirin.

¹³⁹Xîretkêşiya min, ez qedandim, Çimkî dijminên min, peyva te jibîr kirin.

¹⁴⁰Sozê te gellek xas e, Evdê te jê hez dike.

¹⁴¹Ez nizim û bêrûmet im, Belê şertên te jibîr nakim.

¹⁴²Rastdariya te, rastdariya her û her e, Û şerîeta te rastî ye.

¹⁴³Ez ketim nav êş û tengahiyan, Belê emrên te zewqa min in.

¹⁴⁴Şîretên te her û her rast in; Tu şehrezayî bide, da ku ez bijîm.

¹⁴⁵Ez bi hemû dilê xwe diqîrim, Tu min bibersivîne, ya Xudan! Ezê qanûnên te bigirim.

¹⁴⁶Ez bangî te dikim, Min rizgar ke, Da ez şîretên te bigirim.

¹⁴⁷Ez beriya hilatina rojê radibim û dikim hawar, Min hêviya xwe bi peyva te ve girê da.

¹⁴⁸Bi şevan xew nakeve çavê min, Da ku ez li ser sozê te bifikirim.

¹⁴⁹Li gor hezkirina xwe dengê min bibihîze, ya Xudan, Li gor dadbariya xwe tu min vejîne!

¹⁵⁰Yên ku min bi niyeta xerab dêşînin, nêzik bûn, Ew ji şerîeta te dûr in.

¹⁵¹Belê tu nêzik î, ya Xudan, Û hemû emrên te rast in.

¹⁵²Min zû ve ji şîretên te fêm kir, Ku te ew, ji bo her û her ava kir.

¹⁵³Li tengahiya min binêre, min rizgar ke, Çimkî ez jibîr nakim şerîeta te.

¹⁵⁴Doza min bibîne, min azad ke, Li gor sozê xwe min vejîne.

¹⁵⁵Ji xeraban dûr e rizgarî, Çimkî ew li qanûnên te negerîn.

¹⁵⁶Dilovaniya te gellek e, ya Xudan, Li gor dadbariya xwe bide min jiyan.

¹⁵⁷Yên ku li min zilmê dikin û dijminên min zêde ne, Dîsa jî ez ji şîretên te venegeriyam.

¹⁵⁸Çaxê min xayin dîtin, dilê min qeliqî, Çimkî ew peyva te nagirin.

¹⁵⁹Binêre, ez çiqas hez dikim ji şertên te, Ya Xudan, li gor kerema xwe tu bide min jiyan.

¹⁶⁰Bingeha peyvên te rastî ne, Her dadbariya te ya dadperwer, dimîne her û her.

¹⁶¹Serok, bêsedem li min zilmê dikin, Belê dilê min tenê ji peyva te ditirse.

¹⁶²Wek zilamê ku xenîmet dîtî, Ez bi peyva te şa dibim.

¹⁶³Ez ji derewan nefret dikim, dilê min li hev dikeve, Belê ez ji şerîeta te hez dikim.

¹⁶⁴Ji bo dadbariyên te yên dadperwer, Rojê heft caran pesnê te didim.

¹⁶⁵Yên ku ji şerîeta te hez dikin, aştiyeke mezin dibînin, Tu tişt wan naterpilîne.

¹⁶⁶Ya Xudan, min hêviya xwe bi rizgarkirina te ve girê daye, Û min emrên te anîne cih.

¹⁶⁷Canê min şîretên te girt, Ez gellek ji wan hez dikim.

¹⁶⁸Ez şîret û şertên te digirim, Çimkî hemû riyên min li ber te ne.

¹⁶⁹Ya Xudan, bila bigihîje te feryada min, Li gor peyva xwe, tu bide min têgihîştin!

¹⁷⁰Bila lavakirina min bigihîje ber te; Li gor sozê xwe tu min azad ke!

¹⁷¹Bila ji lêvên min spasî bibarin, Çimkî te qanûnên xwe hînî min kirin.

¹⁷²Bila zimanê min ji peyva te re lavijan bêje, Çimkî hemû emrên te rast in.

¹⁷³Bila destê te, amade be ji bo alîkariya min, Çimkî min şertên te hilbijartin.

¹⁷⁴Min bêriya rizgariya te kir, ya Xudan, Û şerîeta te ye, dilşahiya min.

¹⁷⁵Bihêle ez bijîm, da ku ez pesnê te bidim, Bila dadbariyên te alîkariya min bikin.

¹⁷⁶Wek miya hundabûyî ez ji rê derketim; Tu li evdê xwe bigere, Çimkî min emrên te jibîr nekirin.