Read Kurmanji Încîl Zebûr 78 Bible Online

Zebûr 78 - Kurmanji Încîl bible

Zebûr 78

¹Maskîla Asaf Ey gelê min, goh bide şîreta min, Xwar bike gohê xwe li ber peyvên min.

²Ezê bi meselan devê xwe vekim, Sirrên demên berê bi ta ve vekim,

³Me ew bihîst û pê deranî, Û bav û kalên me ji me re gotin.

⁴Emê wan ji kurên te veneşêrin; Emê pesnê Xudan, Hêza wî û karên wî yên nedîtî, Ji nîfşên bê re bêjin.

⁵Xudan, rêznameyek ji bo Aqûb deranî, Û li Îsraêlê şerîetek danî. Wî li bav û kalên me emir kir, Da ku wan fêrî zarokên xwe bikin.

⁶Ji bo ku, nifşên bê, zarokên nûbûyî bizanin, Wan ji zarokên xwe re bêjin,

⁷Bila hêviya xwe bi Xwedê ve girêdin, Karên Xwedê ji bîr nekin, Rêzikên wî bînin cîh;

⁸Bila wek bav û kalên xwe serhişk û serhildar nebin, Ew nifş ku, bi ruhê xwe û bi dilê xwe, Ji Xwedê re dilsoz nebû.

⁹Zaryên Efraîm ên bi tîr û çekdar, Di roja şer de şûn ve vegerîn.

¹⁰Wan peymana Xwedê negirt, Û nexwestin li gor şerîeta wî rê ve herin.

¹¹Wan karên wî jibîrkirin, Karên nedîtî yên ku wî nîşanî wan da.

¹²Li diyarê Misirê, li deşta Soanê, Wî li pêş bav û kalên wan, karên nedîtî kir.

¹³Wî derya qelaşt û ew derbas kirin, Wî avan, wek dîwarekî rawestan.

¹⁴Bi roj wî bi ewran, Bi şev, bi ronahiya agir rê nîşanî wan da.

¹⁵Li çolê wî zinar qelaştin, Wek ku ji kûrahiyan tê, Wî têra wan av bi wan da vexwarin.

¹⁶Wî ji zinaran av deranî, Wek çeman av herikand.

¹⁷Belê wan li çolê, cardin li hember wî guneh kirin, Li hember Yê Berz îsyan kirin.

¹⁸Xwarina ku dilê wan diçûyê xwestin, Di dilê xwe de Xwedê ceribandin.

¹⁹Li hember Xwedê peyivîn û gotin, «Ma Xwedê dikare li çolê sifrê deyne.

²⁰Binêre, li zinar xist avê avêt, Lehî rabûn. Ma dikare nan jî bide? Ma dikare goşt jî bide gelê xwe?»

²¹Xudan ev bihîst û gellek hêrs bû, Li hember Aqûb bû agir, Û li Îsraêlê hêrs bû;

²²Çimkî wan ji Xwedê bawer nekir, Û bi rizgarkirina wî ewle nebûn.

²³Xwedê emir kir li asîmanê jor, Û deriyên asîman vebûn;

²⁴Ji bo xwarinê, wî Mann bi ser wan de barand, Genimê asîman da wan.

²⁵Heryekî ji wan, xwar nanê hêzdaran, Heta ku ew têr bibin ji wan re xwarin şand.

²⁶Wî li asîman bayê rojhilat rakir, Bi hêza xwe, rê da bayê başûr.

²⁷Wî goşt wek tozê, Çûkên bi bazk wek qûma deryayê bi ser wan de barand;

²⁸Wan ew kir nav konên xwe, Danîn dora ciyên lê diman.

²⁹Bi vî awayî xwarin pirr têr xwarin, Xwedê bi cih anî ya ku xwestin.

³⁰Hê îştaha wan li cih, Xwarina wan di devê wan de bû,

³¹Hêrsa Xwedê li hember wan rabû. Yên herî hêzdar kuşt, Mêrxasên Îsraêlê li erdê hêşt.

³²Li gel vê dîsa jî guneh kirin, Ji karên Xwedê yên ecêb bawer nekirin.

³³Loma Xwedê rojên wan bi valahiyê, Salên wan bi sawê qedand.

³⁴Gava wî ew dikuştin, ew li wî digeriyan, Ew poşman dibûn û bi dilxwazî bi pey Xwedê diketin.

³⁵Bibîr dianîn ku Xwedê zinarê wan bû, Xwedayê berz rizgarkarê wan bû.

³⁶Bi devê xwe, xwe bi wî xweş dikirin, Bi zimanê xwe jê re derew dikirin.

³⁷Çimkî dilê wan bi wî re ne rast bû, Bi peymana wî ve ne girêdayî bûn.

³⁸Belê Xwedê dilovan bû, Li fesadiya wan diborî, ew nedişandin helaqê; Gellek caran wî digirt hêrsa xwe, Wî nîşan nedida tevahiya xezeba xwe.

³⁹Bibîr dîanî ku ew mirov in, Wek bayê derbas dibin û nazivirin.

⁴⁰Gellek caran li çolê serî li ber wî hildidan, Li dera tenha ew hêrs dikirin!

⁴¹Gellek caran wan Xwedê diceriband, Pîrozê Îsraêlê diêşand.

⁴²Wan bibîr nedianî destê wî, Û roja ku ew ji dijmin xelas dikirin,

⁴³Çawa li Misirê elamet nîşanî wan dida, Li deşta Tsoanê karên nedîtî dikir.

⁴⁴Wî çem û newalên Misirê, Ji bo ku venexwin, vegerand xwînê.

⁴⁵Mêşên ku wî şand nav wan, xwarin canê wan, Wî şand beqan, beqan welat qedand.

⁴⁶Wî zadê wan da cûbiran, Keda wan da kuliyan.

⁴⁷Wî rezê wan bi teyrokê, Darên hêjîran, bi qeşayê kuşt.

⁴⁸Wî pezê wan spart zîpikê, Keriyên wan da ber brûskên xerakir.

⁴⁹Wî hêrsa xwe ya sorbûyî, Xezeb, xişim û belayê, Partek milyaketên xerabiyê şand.

⁵⁰Wî rê li ber hêrsa xwe vekir, Canê wan, ji mirinê nedirixand, Jiyana wan da destê webayê.

⁵¹Li Misirê hemû nuxiriyan, Li konê Ham, li zarokên pêşî xist.

⁵²Wî gelê xwe wek mêşinan bir, Wî li çolê ew wek keriyekî ajotin.

⁵³Wî ew bi ewlehî rêve birin, netirsiyan; Deryayê dabiland dijminê wan.

⁵⁴Wî ew anîn sînorê axa xwe ya pîroz, Anî çiyayê ku destê wî yê rastê qezenc kiribû.

⁵⁵Wî milletan, qewirand ji pêş wan, Wî axa wan par kir, Li konên wan, Eşîrên Îsraêlê cîwar kir.

⁵⁶Herçî ew in, wan Xwedayê berz diceriband, Serî hildidan, Şehadeta wî nedigirtin.

⁵⁷Wek bav û kalên xwe şûn ve vedigerîn, bêbextî dikirin, Wek kevanek xapînok xwar diçûn.

⁵⁸Bi pûtên xwe yên qewirandî ew didexisandin, Bi cihên wan ên bilind, ew hêrs dikirin,

⁵⁹Xwedê ev bihîst û hat xezebê, Îsraêlê bi tevahî red kir.

⁶⁰Konê ku li nav mirovan danîbû, Warê Şîlo terikand.

⁶¹Wî hêza xwe şand surgûnê, Bedewiya xwe da destê dijmin.

⁶²Gelê xwe di şûr re derbas kir, Li mîrasa xwe hat xezebê.

⁶³Agir xortên wan xwar, Strana dîlanê ji keçên wan re nehat gotin.

⁶⁴Kahînên wan bi şûr ketin, Jinebiyên wan nikaribûn bigirîn.

⁶⁵Hingê Reb wek ku ji xewê hişyar bibe, Wek zilamê ku ji ber şerabê diqîre, hişyar bû.

⁶⁶Li dijminên xwe xist û belav kir, Wî rûreşiyeke herheyî da wan.

⁶⁷Û Xwedê dûndana Ûsîv red kir, Efrayîm eşîra xwe nebijart;

⁶⁸Tenê Cihûda eşîra xwe, Çiyayê Sîyonê yê ku jê hez dike bijart.

⁶⁹Perestgeha xwe wek bilindahiyan, Wek dinya ku herheyî ava kiribû, çêkir.

⁷⁰Û wî evdê xwe Dawid bijart, Wî ew ji hewşa miyan,

⁷¹Ji wê dera ku wî li mêşinan dinihart, hilda. Da ku ew bibe şivanê gelê wî Aqûb, Şivanê mîrasa wî Îsraêlê.

⁷²Hingê Dawid bi durustî ji wan re bû şivan, Bi hunerê destê xwe rê nîşan da li ber wan.