Read Kurmanji Încîl Şîretên Silêman 14 Bible Online

Şîretên Silêman 14 - Kurmanji Încîl bible

Şîretên Silêman 14

¹Jina şehreza mala xwe ava dike, Lê jina ehmeq wê bi destê xwe xira dike.

²Kesê di riya rast de diçe, ji Xudan ditirse, Lê kesê riya wî hîlekarî ye, wî kêm dibîne.

³Devê ehmeqan şiva li ser piştê ye. Lê lêvên şehrezayan wan diparêzin.

⁴Li dera ga lê tuneye, afir paqij e, Lê berên zêde bi hêza gê ye.

⁵Şahidê ewledar derewan nabêje, Lê şahidê derewîn bi nefesa xwe derewan dike.

⁶Tinazkar li şehrezayiyê bigere jî nabîne, Lê ji bo kesê fêmdar zanîn hêsan e.

⁷Ji mirovê bêaqil dûr be, Çimkî tu lêvên zana nabînî.

⁸Şehrezayiya aqilmendan ew e ku riya xwe dizanin, Lê ehmeqiya bêaqilan hîlekarî ye.

⁹Kesên ehmeq tinazên xwe bi qurbana berdêlê[6] dikin, Lê niyeta dilrastan qencî ye.

¹⁰Dil kula xwe dizane, Kesê xerîb şahiya wî parî nake.

¹¹Mala xeraban helak dibe, Lê konê dilrastan avadan dibe.

¹²Rê heye li ber mirovan rast xuya dike, Lê dawiya wê dibe mirinê.

¹³Di dema kenê de jî dil dikare bi kul be Û dawiya şahiyê keder e.

¹⁴Dilê averê bi riyên xwe, Mirovê qenc bi kirinên xwe jî têr dibe.

¹⁵Kesê sexik baweriya xwe bi her tiştî tîne, Lê aqilmend hay ji gavên xwe heye.

¹⁶Şehreza bi tedbîr e û dev ji xerabiyê berdide, Lê bêaqil qure ye û bi xwe ewle ye.

¹⁷Kesê hêrsok ehmeqiyê dike Û hîlekar tê nefretkirin.

¹⁸Kesên sexik bêaqiliyê mîras distînin, Lê taca zanînê datînin ser serê aqilmendan.

¹⁹Kesên xerab li ber qencan ditewin, Belê, xerab li ber dergehên rastan xwe ditewînin.

²⁰Feqîr li ber çavê cîranê xwe jî reş e, Lê hevalên dewlemendan gelek in.

²¹Kesê cîranê xwe kêm dibîne guneh dike, Lê kesê li ber bindestan dikeve bextewar e.

²²Ma kesên xerabiyê saz dikin riya xwe şaş nakin? Lê ji kesên qenciyê saz dikin re dilsozî û dilovanî heye.

²³Di her kedê de qezenc heye, Lê gotina vala tenê xizaniyê tîne.

²⁴Taca şehrezayan dewlemendiya wan[7] e, Lê ehmeqiya bêaqilan ehmeqiyê tîne.

²⁵Şahidê rastîn canan rizgar dike, Lê şahidê derewîn hîleyê tîne.

²⁶Kesê ji Xudan ditirse di ewlehiya qewîn de ye, Wê sitargeha kurên wî be.

²⁷Tirsa Xudan kaniya jiyanê ye, Mirovan ji dafikên mirinê dûr dixe.

²⁸Rûmeta padîşah, zêdebûna gelê wî ye, Lê bi tunebûna netewe, serwer jî helak dibe.

²⁹Kesê zû hêrs nabe gelek fêmdar e, Lê kesê hêrsok ehmeqiyê birûmet dike.

³⁰Dilê rihet jiyana bedenê ye, Lê hesûdî rizîbûna hestiyan e.

³¹Kesê zorê li belengazan dike, Bi Afirandarê wî tinazan dike, Lê kesê li ber hejaran dikeve, Afirîner birûmet dike.

³²Kesê xerab bi xerabiya xwe xera dibe, Lê di mirinê de jî sitargeha rastan heye.

³³Şehrezayî di dilê mirovê fêmdar de rihet rûdine, Di nav bêaqilan de jî tê zanîn[8].

³⁴Edalet miletekî bilind dike, Lê guneh ji bo miletan şermezarî ye.

³⁵Padîşah ji xulamê biaqil razî ye, Lê ew li kesê şermê tîne hêrs dibe.