Read Kurmanji Încîl Şîretên Silêman 6 Bible Online

Şîretên Silêman 6 - Kurmanji Încîl bible

Şîretên Silêman 6

¹Lawo, heger tu ji cîranê xwe re bûyî kefîl, Heger te destê xwe dabe xerîbekî,

²Tu bi gotinên lêvên xwe ketî dafikê, Tu bi peyvên devê xwe hatî girtin.

³Loma lawo, vê bike û xwe rizgar bike: Here xwe bavêje ber piyê wî, lavayî wî bike. Çimkî tu ketî destê cîranê xwe.

⁴Bila xew nekeve çavê te, Qelpaxên çavên te neyên girtin.

⁵Wekî xezala di destê nêçîrvan de, Wekî çivîka di destê kewgir de xwe rizgar bike.

⁶Tiralo, bala xwe bide morîstankan, Li riyên wan binêre û şehreza be!

⁷Ne serwerê wan heye, Ne rêber, ne jî karmend,

⁸Lê havînê ew zadê xwe amade dikin, Di dema berhilanînê de qûtê xwe kom dikin.

⁹Tiralo, ma tê heta kengê razêyî? Tê kengê ji xewê rabî?

¹⁰Hinekî xew, hinekî xewarî, Hinekî destê xwe bide hev û bêhna xwe vede,

¹¹Bi vî awayî wê feqîrî wekî rêbirekî bê ser te, Xizanî jî wekî şervanekî bê ser te.

¹²Mirovê beredayî û neheq, Bi devê derewîn digere.

¹³Ew çavên xwe dişikêne, Bi lingên xwe dibêje, bi tiliyên xwe vedibêje.

¹⁴Di dilê xwe yê şaş de xerabiyê çêdike, Hergav pevçûnê derdixe.

¹⁵Loma wê ji nişkave felaket bê serê wî, Şifa wî tuneye, wê yekser bişikê.

¹⁶Şeş tiştên Xudan jê nefretê dike hene, Heta heft tiştên li ber wî kirêt in hene.

¹⁷Çavê pozbilindiyê, zimanê derewîn, Destê xwîna bêsûc dirijîne,

¹⁸Dilê fikrên xerab derdixin, Lingên ji bo neheqiyê dilezînîn,

¹⁹Şahidê derewîn ê ku bi nefesa xwe derewan dike Û kesê di nav birayên xwe de pevçûnê derdixe.

²⁰Lawo, pêk bîne emrên bavê xwe, Navêje pişt guhê xwe hînkirinên diya xwe.

²¹Hergav wan li ser dilê xwe girê bide, Wan bixe stûyê xwe.

²²Gava tu di rê de herî, wê ji te re bibin rêber, Çaxê radizî, wê te biparêzin Û çaxê tu hişyar bibî, wê bi te re bipeyivin.

²³Çimkî emir ji bo te qendîl, hînkirin ronahî ye, Erzşikandinên ji bo terbiyê, riya jiyanê ye.

²⁴Wê ev te ji jina xerab, Ji zimanşîrîniya jina bêwefa biparêzin.

²⁵Di dilê xwe de çav bernede bedewiya wê Û bila bi awirên xwe te neke êsîrê xwe.

²⁶Çimkî ji ber pereyê fahîşeyekê, Mirov dibe hewceyî nên. Lê jina zinakar nêçîrvana canê mirovan e.

²⁷Gava mirov êgir bixe hembêza xwe Ma wê cilê wî neşewite?

²⁸Yan jî mirov li ser perengên êgir bimeşe, Ma wê lingên wî neşewitin?

²⁹Rewşa kesê diçe ba jina cîranê xwe wisa ye, Kesê dest bavêje wê, wê bêceza nemîne.

³⁰Gava dizê birçî ji bo têrkirina xwe bidize, Tu kes wî kêm nabîne.

³¹Lê gava bê girtin, wê heft qatên wê bide, Wê hemû hebûna mala xwe bide.

³²Kesê zinayê dike kêmaqil e, Bi vê kirinê canê xwe xera dike.

³³Ew lêdan û riswatiyê dibîne, Şerm li ser wî dimîne.

³⁴Çimkî hesûdî hêrsa mêrê wê radike, Di roja tolstandinê de, rehma wî tuneye.

³⁵Ew tu berdêlê qebûl neke, Bi zêdekirina diyariyan jî razî nabe.