Read Kurmanji Încîl Îşaya 22 Bible Online

Îşaya 22 - Kurmanji Încîl bible

Îşaya 22

¹Peyama li ser Geliyê Dîtiniyê: Niha çi bi te hat? Hûn çima hemû derketine ser banan?

²Ya bajarê tije qîrîn, Bajarê qelebalix û şa! Kuştiyên te neketin ber şûran, Ew di şer de nehatin kuştin.

³Hemû serwerên te bi hev re reviyan, Bêyî tîravêjan hatin girtin. Tevî ew dûr jî reviyabûn, Kesên ji te hatin peydakirin, Hemû bi hev re hatin girtin.

⁴Loma min got: «Çavên xwe ji ser min bidin alî, Ku ez têra xwe bigirîm. Ji ber zora li ser gelê min, Min teselî nekin.»

⁵Çimkî roja Xudanê Karîndar Reb tê. Di wê rojê de, Di Geliyê Dîtiniyê de xirecir, Binpêkirin û tevlihevî tê. Wê bibe gurmegurma dîwaran Û ji çiyayan re bê feryadkirin.

⁶Elamiyan tîrdank avêtin pişta xwe, Bi erebeyên şer, bi siwarên xwe re hatin. Gelê Qîrê mertalên xwe bilind kirin.

⁷Deştên te yên bijare bi erebeyên şer tije bûn, Siwar li ber dergehên bajêr rêz bûn.

⁸Xudan sinca Cihûdayê rakir. Wê rojê tu bi çekên Mala Daristanê ewle bûyî.

⁹We gelek qulên Bajarê Dawid dîtin, We li Hewza Jêrîn av da hev.

¹⁰We xaniyên Orşelîmê hejmartin. Ji bo zeximkirina sûran Xanî xera kirin.

¹¹We ji bo ava Hewza Kevin, Di nav du sûran de hewzekê çêkir. Lê we bala xwe neda yê ku ev çêkiriye, Xwedayê ku ji berê ve pîlana vê yekê kiriye.

¹²Wê rojê Xudanê Karîndar Reb, Gazî we kir ku hûn bigirîn, Li xwe bixin, porê xwe kur bikin Û çûx li xwe bikin.

¹³Lê we kêfa xwe kir û hûn şa bûn. We got: «Em bixwin û vexwin, Çimkî emê sibê bimirin» We pez û dewar serjê kirin, Goşt xwar, şerab vexwar.

¹⁴Xudanê Karîndar bi guhên min da bihîstin û got: «Heta hûn bimirin, wê ev xerabiya we neyê bexişandin.» Xudanê Karîndar Reb dibêje.

¹⁵Xudanê Karîndar Reb wiha dibêje: «Here ba wî keyayî, Ba Şevnayê berpirsiyarê qesrê Û jê re bêje:

¹⁶‹Çi karê te li vir heye? Kiyê te li vir heye ku Te li vir ji xwe re gor kola? Te li dera jor ji xwe re gor kola, Di zinarê bilindcî de ji xwe re avahî qewirand.

¹⁷Mêrxaso! Wê Xudan te bi şid bavêje. Wê te bigire û biguvêşe,

¹⁸Te dîsa dîsa bizivirîne Û wek gogê bavêje diyarekî fireh. Li wê derê, tê bimirî, Li wê derê, wê erebeyên te yên birûmet bimînin. Tê şerma mala xweyê xwe bî.

¹⁹Ezê te ji berpirsiyariya te bavêjim, Ji dera ku tu lê yî te bînim xwarê.

²⁰«‹Wê rojê ezê gazî xulamê xwe, Gazî Êlyaqîmê kurê Hîlqiya bikim.

²¹Ezê ebayê te lê bikim Û bi şûtikê te wî hêzdar bikim. Ezê serweriya te bidim destê wî, Wê li ser rûniştiyên Orşelîmê, Li ser Mala Cihûda bavîtiyê bike.

²²Ezê mifta Mala Dawid bidim destê wî. Ya ku ew veke wê kes negire, Ya ku ew bigire wê kes veneke.

²³Ezê wî wekî singekî konan li dereke ewle asê bikim, Wê ji bo mala bavê xwe bibe textê rûmetê.

²⁴Wê hemû giraniya mala bavê wî Û her kesê ji ziriyeta wî tê, Ji tasan heta ceran, Wê taximên biçûk Bi wî ve bê daleqandin.›»

²⁵Gotina Xudanê Karîndar ev e: «Wê rojê wê singê ku li dera ewle hatiye asêkirin ji cihê xwe derkeve. Wê bê birîn û bikeve. Wê barê ku pê ve daleqandî ye jî tune bibe.» Çimkî Xudan wiha gotiye.