Read Kurmanji Încîl Îşaya 43 Bible Online

Îşaya 43 - Kurmanji Încîl bible

Îşaya 43

¹Lê niha ya Aqûb, Afirînerê te, Ya Îsraîl, Xudanê şikil daye te wiha dibêje: «Netirse, çimkî min tu rizgar kirî. Min bi navê te gazî te kir, Tu yê min î.

²Gava tu di avan re derbas bibî, Ezê bi te re bim. Gava tu di çeman re derbas bibî jî, Wê di ser te re neqelibin. Gava tu di nav êgir re derbas bibî, Tê neşewitî û wê pêta êgir te neşewitîne.

³Çimkî ez Xwedayê te Xudan, Pîrozê Îsraîl û rizgarkarê te me. Min wekî kefaret Misrê, Di ber te de Kûş û Sevayê da.

⁴Ji ber ku tu li ber çavê min hêja û birûmet î Û ez ji te hez dikim, Ezê di ber te de mirovan, Di ber canê te de neteweyan bidim.

⁵Netirse, çimkî ez bi te re me. Ezê ziriyeta te ji rojhilat bînim, Ezê te ji rojava bidim hev.

⁶Ezê ji bakur re bêjim: ‹Bide!› Ji başûr re bêjim: ‹Negire!› Bêjim: ‹Kurên min ji dûrî, Keçên min ji binê dinyayê bînin.

⁷Her kesê bi navê min tê gazîkirin, Ji bo rûmeta xwe min afirandine, Şikil danê û çêkir, bînin!›»

⁸Kesên kor in lê çavê wan hene, Kesên nabihîzin lê guhê wan hene, derxin!

⁹Bila hemû milet werin ba hev, Bila netewe bicivin. Ma ji nav wan kî dikare vê bêje Û tiştên bûyî nîşanî me bide? Bila şahidan bînin û ew rast derkevin Bila guhdarî bikin û bêjin «Rast e.»

¹⁰Gotina Xudan ev e: «Hûn şahidên min in, Xulamê min ê hilbijartî hûn in Ku bizanibin, bawerî bi min bînin Û fêm bikin ez ew im. Beriya min tu xwedayek nehat şikildan, Wê piştî min jî tunebe.

¹¹«Ez, tenê ez Xudan im Ji xeynî min rizgarkar tuneye.

¹²Gava di nav we de îlahê xerîb tunebû Min da zanîn, rizgar kir û da bihîstin. Hûn şahidê min in Ku ez Xwedê me.» Ev e gotina Xudan.

¹³«Ji îro û pêve jî ez ew im. Kesê ku ji destê min rizgar bike tuneye. Ez dikim, ma kî dikare nehêle?»

¹⁴Xudanê rizgarkarê we, Pîrozê Îsraîl wiha dibêje: «Ji bo xatirê we Ezê artêşekê bişînim Babîlê[52] û birevînim. Ezê hemû Kildaniyan nizim bikim Ku bi gemiyên xwe qure ne.

¹⁵Xudan ez im. Pîrozê we, afirandarê Îsraîl, Padîşahê we ez im.»

¹⁶Xudanê ku di deryayan re rê, Di avên mezin re rêçik vedike,

¹⁷Yê ku erebeyên şer û hespan, Artêş û mêrxasan derdixe Û paşê wê tev razên lê ranebin, Wekî fitîla pêketî wê bitefin, wiha dibêje:

¹⁸«Tiştên berê bi bîr neyinin, Nedin pey tiştên kevin.

¹⁹Va ye ez tiştekî nû dikim, Wê niha bipişkive, ma hûnê wê fêm nekin? Ezê li beriyê rê, Li erdê ziwa çeman çêkim.

²⁰Wê heywanên çolê, çeqel û kund Rûmetê bidin min. Çimkî ez li beriyê avê didim, Li erdê ziwa çeman didim Ku ez bi gelê xwe yê hilbijartî bidim vexwarin.

²¹Gelê min ê ku min ji bo xwe şikil dayê Ku ew pesnê min diyar bikin.

²²«Lê te min nekir, Aqûbo! Tu ji min westiyayî, Îsraîlo!

²³Te pezê xwe ji bo qurbana şewitandinê ji min re neanî, Te bi qurbanên xwe rûmet neda min. Min li te pêşkêşiyan bar nekir Û min tu bi bixûra guniyê newestand.

²⁴Te ji bo min bi pere qamîşê bêhnxweş nekirî Û bi bezê qurbanên xwe ez têr nekirim. Te tenê gunehên xwe li min bar kirin, Bi neheqiyên xwe ez westandim.

²⁵Yê ku ji bo xwe Gunehên te paqij kir ez im, Ezê gunehên te bi bîr neyinim.

²⁶«Bîne bîra min, em herin dadgehê, Doza xwe bêje ku tu mafdar derkevî.

²⁷Bavkalê te guneh kirin, Serwerên[53] te li dijî min serî rakir.

²⁸Loma ezê serekên Pîrozgehê mirdar bikim, Ezê ziriyeta Aqûb biherimînim Û Îsraîl riswa bikim.