Read Kurmanji Încîl Îşaya 44 Bible Online

Îşaya 44 - Kurmanji Încîl bible

Îşaya 44

¹«Niha ya Aqûbê xulamê min! Bibihîze, gelê Îsraîl yê ku min hilbijart!

²Ez, Xudanê ku tu afirandiye, Di zik de şikil daye te, Û wê ji te re bibe alîkar, Ez wiha dibêjim: ‹Netirse Aqûbê xulamê min, Yeşûrûnê[54] ku min hilbijart.

³«‹Çimkî ezê avê bi ser axa tîbûyî de, Rûbaran bi ser erdê ziwa ve birijînim. Ezê ruhê xwe bi ser ziriyeta te re Û bereketa xwe bi ser zarokên te re birijînim.

⁴Wê di nav giyê de bipişkivin, Wekî darên spîndarên li keviyên çeman.›

⁵«Kesek wê bêje: ‹Ez yê Xudan im.› Kesekî din wê navê Aqûb li xwe bike. Wê kesek jî li ser destê xwe ‹Yê Xudan e› binivîse Û navê Îsraîl li ser xwe qebûl bike.»

⁶Xudan, Padîşah û Rizgarkarê Îsraîlê, Xudanê Karîndar wiha dibêje: «Yê pêşî û paşî ez im. Ji xeynî min Xwedê tuneye.

⁷Ma kî wekî min e? Bila ew bêje! Bila ew xeber bide û li ber min rêz bike. Bila tiştên ji roja ku min gelê xwe yê herheyî çêkiriye û vir ve, Xebera tişt û bûyeran bide ku wê bên.

⁸Nebizdin û netirsin! Ma min ji demên berê ve ji we re neda bihîstin? Ma min xeber neda? Hûn şahidên min in. Ma ji xeynî min Xwedê heye? Zinarê din tuneye, Ez yekî din nizanim.»

⁹Hemû kesên şikil didin pûtan, vala ne. Tiştên wan ên ku jê zewqê distînin bêkêr in. Ew bixwe şahidên pûtan in, Ne dibînin, ne jî dizanin. Loma wê bên şermezarkirin.

¹⁰Ma kî şikil dide îlahekî Yan kî pûtekî dirijîne Ku ji bo wî bêkêr e?

¹¹Wê hemû hevalên pûtan bêne şermezarkirin, Karkerên wan tenê mirov in. Bila hemû bicivin û rabin ser lingan ku Bitirsin û bi hev re bên şermezarkirin.

¹²Hesinkar amûrekî hildide Û di agirê komirê de çêdike. Ew bi çakûç şikil didê, Bi zendê xwe yê hêzdar çêdike. Birçî dibe, bêhêz dibe. Avê venexwe, diweste.

¹³Necar benê xwe ditikîne, Bi qelemê texte risim dike. Bi mikarê şikil dide texte, Û bi dorgerê wê xêz dike. Ew di şiklê zilamekî de, Li gorî bedewiya mirovan wî çêdike Û li malê dide rûniştandin.

¹⁴Ew ji bo xwe darên sedrê dibire, Darberû û darmaziyan hildibijêre. Li daristanê darekê diçikîne, Dareke hervizê datîne û baran wê mezin dike.

¹⁵Ew ji bo mirovan bi kêrî agirpêxistinê tê. Mirov ji wê distîne û germ dibe. Ew wê pêdixe û nan dipêje. Paşê îlahekî çêdike û diperizê! Dike pûtek û li berê deverû diçe erdê!

¹⁶Ew nîvê darê di êgir de dişewitîne Û bi vî nîvdarî goşt dibirêje, Dixwe û têr dibe. Germ dibe û dibêje: «Oxweş, ez germ bûm, Min agir dît.»

¹⁷Ya ku ji ber wê maye îlahekî, Pûtekî xwe çêdike. Li ber wê deverû diçe erdê û diperizê. Jê re dua dike û dibêje: «Min rizgar bike, Çimkî îlahê min tu yî!»

¹⁸Ew kes nizanin û fêm nakin. Çimkî çav û dilên wan hate girtin Ku nebînin û fêm nekin.

¹⁹Tu kesek ji wan nayine bîra xwe, Zanîn û fêmdarî jî tuneye ku bêjin: «Min nîvdarekî di êgir de şewitand Û li ser perengên êgir nan pijand. Min goşt biraşt û xwar. Ma ez bi ya ku maye pûtekî kirêt çêkim? Ma ez li ber perçeyekî darî deverû herim erdê?»

²⁰Ew mirov xwelî diçêre! Dilekî xapiyayî ew ji rê derxist. Ew canê xwe rizgar nake û nabêje: «Ma tiştê di destê min ê rastê de Ne derewek e?»

²¹Aqûbo! Îsraîlo! Van tiştên hanê bi bîr bîne, Çimkî tu xulamê min î. Min şikil da te, Xulamê min tu yî, Îsraîlo! Tê ji aliyê min ve neyî jibîrkirin.

²²Min neheqiyên te wekî ewran Û gunehên te wekî mijê paqij kirin. Li min vegere, çimkî min tu rizgar kirî.

²³Ezmanno, ji kêf biqîrin! Çimkî Xudan ev kir. Binê erdê jî biqîre! Çiyano, bi şahî biqîrin! Daristan û her dara tê de jî! Çimkî Xudan Aqûb rizgar kir Û wê li Îsraîl rewnaqiya xwe diyar bike.

²⁴Xudanê rizgarkarê te, yê ku di zik de şikil da te wiha dibêje: «Ez Xudan im. Yê ku her tiştî afirand, Yê ku xwe bi xwe ezman tikand Û bi tena serê xwe erd raxist, ez im.

²⁵Yê ku nîşanên derewkaran vala derdixe, Yê ku tinazên xwe bi falbazan dike, Yê ku şehreza bi şûn ve dişîne, Yê ku zanabûna wan dike bêaqilî,

²⁶Yê ku peyva xulamê xwe bi cih tîne Û şîreta qasidên xwe pêk tîne, ez im. Yê ku ji bo Orşelîmê dibêje: ‹Wê tê de bê rûniştin› Û ji bo bajarên Cihûdayê dibêje: ‹Wê bên çêkirin. Ezê wêraneyên wan dîsa ava bikim› ez im.

²⁷Yê ku ji kûrahiyê re dibêje: ‹Ziwa be! Ezê çemên te ziwa bikim›

²⁸Û ji bo Koreş dibêje: ‹Ew şivanê min e, Wê hemû armanca min pêk bîne› ez im. Yê ku ji bo Orşelîmê dibêje: ‹Wê bê avakirin› Û ji Perestgehê re dibêje: ‹Wê bingeha te bê danîn› jî dîsa ez im.»