Read Kurmanji Încîl Îşaya 51 Bible Online

Îşaya 51 - Kurmanji Încîl bible

Îşaya 51

¹«Ya kesên li pey rastiyê diçin Û li Xudan digerin, min bibihîzin! Li zinarê ku hûn jê hatine standin û necirandin, Li cihê ku hûn jê hatine kolan binêrin.

²Li bavkalê xwe Îbrahîm, Li Saraya ku hûn anîne dinyayê binêrin. Çimkî gava Îbrahîm û ew tenê bûn, Min gazî wî kir. Lê min ew pîroz û zêde kir.»

³Çimkî wê Xudan Siyonê teselî bike, Wê hemû wêraneyên wê teselî bike. Wê beriya wê bike wekî Aden, Wê berî û deştên wê bike wekî Bexçeyê Xudan. Wê li wê derê kêf û şahiyê, Spasî û dengê lavijan hebe.

⁴«Ya gelê min, guhdariya min bike! Netewa min, guh bide min! Çimkî wê Şerîet ji min, Edaleta min wekî ronahiyê ji bo gelan bê.

⁵Rastiya min nêzîk e, Xilaskirina min hate meydanê. Wê zendên min serweriya gelan bikin. Wê kesên keviyên deryayan li benda min bin Û bi zendê min hêvî bikin.

⁶Li ezmanan binêrin, Li jêr, li erdê jî çavên xwe vekin. Çimkî wê ezman wekî dûyê belav bibin Û erd wekî pertalan kevin bibe. Wê rûniştiyên wê jî wekî mêşan bimirin. Lê wê xilasiya min herheyî be Û rastiya min neyê şikandin.

⁷«Ya hûn ên bi rastiyê dizanin, Gelê ku Şerîeta min di dilê wî de ye, Min bibihîzin! Ji riswatiyên mirovan netirsin, Li ber tinazên wan neşikên.

⁸Çimkî wê bizûz wan wekî cilan Û kurm wan wekî hiriyê bixwin. Lê wê xilasiya min herheyî be, Rizgariya min ji bo hemû nifşan bimîne.»

⁹Hişyar be! Hişyar be! Ya zendê Xudan, hêzê li xwe bike! Wekî rojên qedîm, Wekî dema nifşên berê hişyar be! Ma yê ku Rahavê[61] perçe kir Û hûtê deryayê birîndar kir ne tu bûyî?

¹⁰Ma yê ku deryayê, avên deryayê kûr û ziwa kir, Yê ku binê deryayê kir rê Ku kesên rizgar bûne derbas bibin, ne tu yî?

¹¹Wê kesên Xudan rizgar kirine vegerin, Wê bi stranan werin Siyonê. Wê şahiya herheyî li ser serê wan be, Wê bigihîjin kêf û şahiyê, Wê nalîn û keder bireve û here.

¹²«Ez im, yê ku we teselî dike ez im. Loma çima tu ji mirovê ku wê bimire, Ji kurê mirov ê ku wê bibe wekî giya, ditirsî.

¹³Xudanê ku tu afirandiye, Ezmanan tikandiye, Bingehên dinyayê daniye, te ji bîr kir. Her roj, erê hergav Tu ji ber xezeba zordar ditirsî Ku ji bo wêrankirinê xwe amade dike ditirsî. Lê ka xezeba zordar li ku ye?

¹⁴Wê kesê eziyetbûyî zû bê berdan. Wê nemire, wê danekeve çalê, Wê bênan nemîne.

¹⁵Çimkî Xwedayê te Xudan ez im, Ez deryayê li hev didim ku pêlên wê bikin xuşîn.» Navê wî Xudanê Karîndar e.

¹⁶«Min peyvên xwe kirin devê te Û tu di bin siya destê xwe de nixamtî. Min ezman bicih kirin, Min bingehên dinyayê danîn Û ez ji Siyonê re jî dibêjim: ‹Tu gelê min î.›»

¹⁷Rabe! Rabe! Ya Orşelîm, rabe ser lingan! Te ji destê Xudan, Ji kasa xezebê ya wî vexwar. Te piyana sersemiyê bi temamî vexwar û qedand.

¹⁸Di nav hemû kurên ku Orşelîm aniye dinyayê de, Kesê rê nîşanî wê bide tuneye. Di nav hemû kurên ku wê mezin kiriye de, Kesê bi destê wê bigire tuneye.

¹⁹Ev du tişt hatin serê te, Ka wê kî ji bo te şînê bike? Şikestin û hilweşandin, xela û şûr hatin, Ka ez çawa te teselî bikim?

²⁰Kurên te ji hiş çûne. Ew wekî xezalên dafikan, Li ser serê her kuçeyan ketine. Bi xezeba Xudan, Bi erzşikandina Xwedayê te têr bûne.

²¹Loma ya bindesto, bibihîze! Ya serxweşo, lê ne serxweşê şerabê!

²²Rebê te Xudan, Xwedayê te ku li doza gelê xwe dinêre wiha dibêje: «Va ye min kasa sersemiyê ji destê te stand, Tê êdî ji piyana xezeba min venexwî.

²³Ezê wê bidim destê zordarên te. Kesên ji te re gotin: ‹Xwar bibe, emê pê li te bikin û derbas bin› Û te pişta xwe kir wekî axê, Kir wekî rê ku ew derbas bibin.»