Read Kurmanji Încîl Hoşêya 2 Bible Online

Hoşêya 2 - Kurmanji Încîl bible

Hoşêya 2

¹«Ji birayên xwe re bêjin ‹Ammî›, ji xwişkên xwe re bêjin ‹Ruhama[5].›

²«Erzê diya xwe bişikênin, erzê wê! Çimkî êdî ew ne jina min e, Ez jî ne mêrê wê me. Bila zinakariyê ji ser rûyê xwe, Fahîşetiyê jî ji sing û berê xwe bavêje.

³An na ezê wê şilfîtazî bikim, Ezê bikim wek roja ku ji diya xwe bûye. Ezê wê bikim beriyê, Ezê bikim erdê ziwa Û ji bêaviyê bikujim.

⁴Ezê li ber zarokên wê nekevim, Ji ber ku ew zarokên zinayê ne.

⁵Diya wan zina kir, Li wan bi zaro ma, riswatî kir. Got: ‹Ezê li pey yarên xwe herim. Ew av û nan, hirî û kitan, Meyê û rûnê zeytê didin min.›

⁶Ji ber vê yekê ezê riya wê bi sincê bigirim, Ezê dîwar li pêşiya wê lê bikim Ku riya xwe nebîne.

⁷Wê li pey yarên xwe bikeve Lê wê negihêje wan. Wê li wan bigere, Lê wê wan nebîne. Wê gavê wê bêje: ‹Ez vegerim mêrê xwe yê berê, Rewşa min a wê demê ji ya niha baştir bû!›

⁸Lê wê nizanibû ku min ev tişt dabûn wê; Dexil, şerab û rûnê zeytê. Min bi têra xwe zêr û zîv dabû wê, Wê jî ew zer û zîv pêşkêşî Baal kir.

⁹Ji ber vê yekê ezê di dema wê de dexlê xwe, Di demsala wê de şeraba xwe jê bistînim. Ezê yekser kitan û hiriya xwe bistînim Ku bedena wê radipêçe.

¹⁰Ezê niha li ber çavên yarên wê Eybên wê derxim holê. Wê tu kes wê ji destê min dernexe.

¹¹Ezê dawî li tevahiya şabûnê wê, Cejnên wê, merasîmên wê yên Heyva Nû, Septên wê, Tevahiya cejnên wê yên kifş bînim.

¹²Ezê mêw û darhejîrên wê wêran bikim ku li ser wan digot: ‹Ev destmiza min e, yarên min ev dan min.› Ezê wan bikim daristan, Wê ji heywanên kovî re bibin çêre.

¹³Ezê cezayê rojên ku wê ji Baalan re bixûr pêxistibû bidim; Wê xwe bi guhar û gustîlan xemilandibû, Dabû pey yarên xwe Û wê ez ji bîr kiribûm.» Ev e gotina Xudan.

¹⁴«Ji bo vê yekê ezê niha wê qane bikim û bibim beriyê, Ezê li gorî dilê wê pê re biaxivim.

¹⁵Gava em ji wir vegerin, ezê rezên wê bidimê. Deşta Exorê[6] jê re bikim deriyê hêviyê. Li wir wekî di rojên ciwaniyê de, Wekî dema ji welatê Misrê derketiye Wê bi şahî bersiva min bide.»

¹⁶Gotina Xudan ev e: «Wê rojê, tê ji min re bêjî ‹Mêrê min›, Êdî tê ji min re nebêjî ‹Baalê[7] min.›

¹⁷Ezê ji devê wê navê Baalan bavêjim, Wê careke din navê wan neyê ser ziman.

¹⁸Wê rojê ezê bi heywanên çolê re, Bi teyrên ezmanan re, Bi afirîdên ku bi erdê ve dişêlin re, Ji bo gelê xwe peymanekê çêkim; Ezê ji welat şûr, kevan û şer rakim, Ezê di nav ewledariyê de wan razînim.

¹⁹Tê heta hetayê bibî zewceya min, Ezê jî bi rastdarî, edalet, kerem û dilovaniyê, Bi te re bizewicim.

²⁰Ezê bi dilsozî bi te re bizewicim Û tê Xudan nas bikî.»

²¹Gotina Xudan ev e: «Wê rojê ezê bersivê bidim Ezê bersiva ezmanan bidim, Ewê jî bersiva erdê bidin.

²²Erd wê bersiva dexil, Şeraba nû û rûnê zeytê bide. Ewê jî bersiva Yîzreyêl[8] bidin.

²³Ezê wê li welêt ji bo xwe daçikînim. Ezê li ber Lo-Ruhama[9], bikevim. Ezê ji Lo-Ammî re bibêjim ‹Tu gelê min î.› Ewê jî ji min re bêje: ‹Tu Xwedayê min î.›»