Read Kurmanji Încîl Habaqûq 2 Bible Online

Habaqûq 2 - Kurmanji Încîl bible

Habaqûq 2

¹Ez li cihê nobetê, li birca çavnêriyê bisekinim. Ez binêrim wê Xudan ji min re çi bêje, Binêrim bersiveke çawa dide gazinên min.

²Xudan bersiva min da û got: «Tiştên tu bibînî, li ser lewheyan zelal binivîse, Qasidê ku bixwîne, bila hilde bibeze.

³Tiştên dîtiniyê li benda dema xwe ya diyarkirî ne, Ew li ser rojên dawî dibêjin û derewan nakin. Bi derengî jî bikevin, li bendê bin, Bêguman wê bibin, wê dereng nemînin.

⁴Li vî mirovê pesnê xwe dide binêrin, Niyeta wî ne pak e. Lê mirovê rastdar wê bi baweriya xwe[2] bijî.

⁵Serwet[3] xapînok e, Zilamê qure tu caran rihet nabe. Hergav wekî diyarê miriyan çavbirçî ye, Wek mirinê qet têr nabe. Hemû miletan bi dest dixe, Hemû gelan bindest dike.

⁶«Ma wê hemû miletên bindest wî biçûk nebînin, Tinazên xwe bi wî nekin û nebêjin: ‹Wey li wî, tiştê ne yê wî ye desteser dike! Heta kengê tê xwe bi standina xeracê dewlemend bikî?›

⁷Ma gelên tu xeracê ji wan distînî, Wê ji nişkave serî li ber te ranekin? Wê hişyar nebin û te nebizdînin? Wî çaxî wê te talan bikin.

⁸Ji ber ku te gelek milet talan kirin, Her kesê ji wan sax mane jî, Wê te talan bikin. Çimkî te xwîn rijand, Te zordarî li welêt û bajaran û xelkên wan kir.

⁹Wey li wî ku xaniyê xwe Bi qezenca neheq dadigire, Ji bo ku ji felaketê bireve, Mala xwe li bilindciyan ava dike!

¹⁰Bi qirkirina gelek miletan Te mala xwe xera kir, Xwe şermezar kir.

¹¹Wê kevirên dîwaran biqîrin, Girşên darîn jî bersivê bidin.

¹²Wey li wî ku bi xwînrijandinê bajaran ava dike, Bi zordarî gundan çêdike!

¹³Şewitandina tevahiya keda gelan, Valabûna hewldanên neteweyan, Ma ne karê Xudanê Karîndar e?

¹⁴Çawa av deryayan tije dike, Dinya jî wê bi zanîna rûmeta Xudan tije bibe.

¹⁵Wey li wî ku bi cîranên xwe dide vexwarin, Ji meşka şerabê[4] dide heta ku serxweş dibin, Ku li tazîbûna wan binêre.

¹⁶Ji dêla rûmetê hûnê rezîl û riswa bibin, Niha dora we ye, vexwin ku tazîbûna we xuya bibe. Tasa xezebê ya destê Xudan ê rastê wê bigihîje we, Wê rûmeta we bibe rezîlî.

¹⁷Zordariya we li daristanên Lubnanê kir, wê bê serê we. Telefkirina heywanan wê we bibizdîne. Çimkî te xwîn rijand, Te zordarî li welêt û bajaran û hemû kesên wan kir.

¹⁸Gelo pût ji çi re ne? Mirov şikil dide pûtan û peykerên rijandî, Ma ji bilî xapandinê bi kêrî çi tê? Çima kesek baweriya xwe bi berhema xwe tîne Ku tenê pûtekî bêziman e?

¹⁹Wey li wî ku ji pûtê darîn re dibêje: ‹Hişyar bibe!› Ji kevirê lal re dibêje: ‹Rabe ser xwe!› Ma pût rê nîşan dide? Va ye, bi zêr û zîv hatiye pêçan, Lê di navê de hilma jiyanê tuneye.

²⁰«Xudan di Perestgeha xwe ya pîroz de ye. Bila tevahiya dinyayê li ber wî bêdeng be!»