Read Kurmanji Încîl Metta 10 Bible Online

Metta 10 - Kurmanji Încîl bible

Metta 10

¹Îsa her diwanzdeh şagirtên xwe gazî ba xwe kirin û desthilatî da wan ku ruhên nepak derxin, her cûreyê êş û nexweşiyan qenc bikin.

²Navên her diwanzdeh Şandiyan ev in: Yê pêşî, Şimûn, ku jê re Petrûs digotin û birayê wî Endrawis, Aqûbê kurê Zebedî û birayê wî Yûhenna.

³Filîpos û Bertolomeyos, Tûma û Mettayê bacgir, Aqûbê kurê Halfayos û Tedayos.

⁴Şimûnê Welatparêz û Cihûdayê Îsxeryotî yê ku Îsa da dest.

⁵Îsa ew her diwanzdeh şandin û li wan emir kir û got: «Neçin nav miletên ne Cihû û nekevin tu bajarê Sameriyan.

⁶Lê hê bêtir herin ba miyên windabûyî yên mala Îsraêl.

⁷Gava ku hûn herin, Mizgîniyê bidin û bêjin: ‹Padîşahiya Ezmanan nêzîk e!›

⁸Nexweşan qenc bikin, miriyan rakin, kotiyan paqij bikin û cinan derxin. We belaş stand, belaş bidin.

⁹Di kemberên xwe de ne zêr, ne zîv û ne jî sifir hildin.

¹⁰Ji bo rêwîtiyê bi xwe re ne tûrik, ne du kiras, ne du cot çarox û ne jî dar bibin. Çimkî pale hêjayî xwarina xwe ye.

¹¹«Kîjan bajar û gundê ku hûn herinê, bipirsin ka kî hêja ye û heta ku hûn derkevin, li ba wî bimînin.

¹²Gava ku hûn ketin malekê, silavê lê bikin.

¹³Eger ew mal hêja be, bila aştiya we li ser wê be; eger ne hêja be, bila aştiya we li we vegere.

¹⁴Kî ku we qebûl neke û guh nede peyva we, gava hûn ji wê malê an ji wî bajarî derkevin, toza lingên xwe biweşînin.

¹⁵Bi rastî ez ji we re dibêjim, di Roja Dawî de, rewşa diyarê Sodom û Gomorayê wê ji ya wî bajarî çêtir be.

¹⁶«Va ye, ez we wek miyan dişînim nav guran. Loma wek maran bi aqil û wek kevokan dilpak bin.

¹⁷Îcar li hember mirovan hay ji xwe hebin. Çimkî ewê we bidin destê civînên giregiran û di kinîştên xwe de bidin ber qamçiyan;

¹⁸ji rûyê min ewê we bibin ber walî û padîşahan, da ku hûn ji wan û ji miletan re şahidiyê bikin.

¹⁹Lê çaxê ku ew we bidin dest, xeman nexwin ku hûnê çi bêjin û çawa bêjin. Di wê demê de wê ji we re bê dayîn ku hûn çi bêjin.

²⁰Çimkî yê dipeyive ne hûn in, lê Ruhê Bavê we wê bi devê we bipeyive.

²¹«Bira wê birayê xwe, bav wê zarokê xwe teslîmî mirinê bike; zarok wê li hember dê û bavê xwe rabin û wan bidin kuştin.

²²Hemû wê di ber navê min de ji we nefret bikin. Lê yê ku heta dawiyê ragire, ewê xilas bibe.

²³«Gava ku li bajarekî tengahiyê bidin we, hûn birevin bajarekî din. Bi rastî ez ji we re dibêjim, beriya hatina Kurê Mirov, hûn pê re nagihîjin ku li hemû bajarên Îsraêlê bigerin.

²⁴«Şagirt ne di ser mamosteyê xwe re ye, ne jî xulam di ser axayê xwe re ye.

²⁵Têra şagirt dike ku bibe wek mamosteyê xwe û têra xulam jî dike ku bibe wek axayê xwe. Eger ji malxwê malê re Belzebûl gotin, îcar ewê ji maliyan re çi û çi nebêjin!

²⁶«Îcar ji wan netirsin. Çimkî tu tiştê nixumandî tune ku xuya nebe, ne jî tiştekî veşartî heye ku neyê zanîn.

²⁷Tiştê ku ez di tariyê de ji we re bêjim, di ronahiyê de bêjin; tiştê ku di guhê we de tê gotin, li ser banî gazî bikin.

²⁸Ji wan ên ku bedenê dikujin, lê nikarin can bikujin netirsin. Hê bêtir ji wî bitirsin ê ku dikare hem can û hem bedenê di dojehê de helak bike.

²⁹Ma du çivîk bi çerxiyekî nayên firotin? Dîsa jî bê destûra Bavê we yek ji wan nakeve erdê.

³⁰Heçî hûn in, mûyên serê we jî hemû hejmartî ne.

³¹Loma netirsin, hûn ji gelek çivîkan hêjatir in.

³²«Îcar her kesê ku li ber mirovan min eşkere bike, ez jî, ezê wî li ber Bavê xwe yê li ezmanan eşkere bikim.

³³Lê kî ku min li ber mirovan înkar bike, ez jî, ezê wî li ber Bavê xwe yê li ezmanan înkar bikim.

³⁴«Nefikirin ku ez hatime aştiyê bînim ser rûyê erdê. Ez nehatime ku aştiyê bînim, lê ez hatime ku şûr bînim.

³⁵Çimkî ez hatime ku ‹dijraberiyê bixim navbera bav û kur, dê û keçê, bûkê û xesûyê.

³⁶Dijminê mirov wê maliyên mala wî bi xwe bin›.

³⁷«Yê ku dê an bavê xwe ji min bêtir hez dike, ne hêjayî min e. Yê ku kur an keça xwe ji min bêtir hez dike jî, ne hêjayî min e.

³⁸Û ewê ku xaça xwe hilneyne û li pey min neyê, ne hêjayî min e.

³⁹Yê ku jiyana xwe bibîne, ewê we winda bike; lê yê ku jiyana xwe di ber min de winda bike, ewê we bibîne.

⁴⁰«Yê ku we qebûl bike, min qebûl dike û yê ku min qebûl bike, wî yê ku ez şandime qebûl dike.

⁴¹Yê ku pêxemberekî ji ber ku pêxember e qebûl bike, ewê xelata ku ji bo pêxember e bistîne. Û yê ku mirovê rast ji ber ku rast e qebûl bike, ewê xelata yê rast bistîne.

⁴²Û kî ku tasek ava sar bide yekî ji van biçûkan, ji ber ku ew şagirtê min e, bi rastî ez ji we re dibêjim, ew tu caran xelata xwe winda nake.»