Read Kurmanji Încîl Metta 27 Bible Online

Metta 27 - Kurmanji Încîl bible

Metta 27

¹Çaxê bû sibe hemû serekên kahînan û rihspiyên gel ji bo ku Îsa bikujin bi hev şêwirîn.

²Ew girêdan, birin û dan destê Pîlatosê walî.

³Hingê Cihûdayê ku Îsa dabû dest, gava dît ku çi biryar li ser wî hat dayîn, li kirina xwe poşman bû û sî zîv li serekên kahînan û rihspiyan zivirandin û got:

⁴«Min guneh kir. Ez bûm sedemê xwîna bêsûc.» Wan lê vegerand û gotin: «Me çi ji vê ye? Tu bifikire.»

⁵Cihûda zîv avêtin nav Perestgehê û derket. Ew çû û wî xwe daleqand.

⁶Serekên kahînan zîv hildan û gotin: «Nabe ku em van peran bixin xezîna Perestgehê, çimkî perên xwînê ne.»

⁷Bi hev şêwirîn û ji bo veşartina biyaniyan Zeviya Cerçêker kirrîn.

⁸Loma ji wê zeviyê re heta îro jî Zeviya Xwînê tê gotin.

⁹Hingê ew peyva ku bi devê Yêremya pêxember hatibû gotin hat cih: «Wan sî zîv girtin, bi wî bihayê ku hinekan ji zaryên Îsraêl ji bo wî vebirrîbûn

¹⁰û wan pê Zeviya Cerçêker kirrî, wek ku Xudan li min emir kiribû.»

¹¹Îsa li ber walî rawesta û wî jê pirsî: «Ma tu padîşahê Cihûyan î?» Îsa lê vegerand û got: «Erê, wek ku te got.»

¹²Çaxê ku ew ji aliyê serekên kahînan û rihspiyan ve hat sûcdarkirin, wî tu bersîv neda.

¹³Hingê Pîlatos jê pirsî: «Ma tu nabihîzî ku ew li hember te çiqas şahidiyê dikin?»

¹⁴Îsa bersîv neda û peyvek jî negot, wisa ku walî gelek şaş ma.

¹⁵Adeta walî bû ku di cejnê de girtiyekî ku xelkê dixwest berde.

¹⁶Wê demê bi navê Barabas girtiyekî navdar hebû.

¹⁷Gava ku elalet civiya Pîlatos ji wan pirsî: «Hûn dixwazin ez kîjanî ji bo we berdim? Barabas an Îsayê ku jê re dibêjin Mesîh?»

¹⁸Çimkî wî dizanibû ku wan Îsa ji çavnebarî girtiye û dane destê wî.

¹⁹Çaxê Pîlatos li ser kursiyê dîwanê rûniştibû, jina wî jê re ev xeber şand: «Nebe ku tu tiştekî bi wî mirovê rast bikî, çimkî îşev di xewna xwe de min ji rûyê wî gelek tengahî dît.»

²⁰Lê serekên kahînan û rihspiyan elalet qanî kirin ku bixwazin Barabas bê berdan û Îsa bê kuştin.

²¹Walî ji wan pirsî: «Ji herduyan hûn dixwazin ku ez kîjanî ji bo we berdim?» Wan jî got: «Barabas!»

²²Pîlatos got: «Nexwe ez bi Îsayê ku jê re dibêjin Mesîh çi bikim?» Hemûyan bersîv da: «Bila bê xaçkirin!»

²³Pîlatos pirsî: «Wî çi xerabî kiriye?» Lê ew hê bêtir qîriyan: «Bila bê xaçkirin!»

²⁴Gava Pîlatos dît ku tiştek ji destê wî nayê, lê hê bêtir hengame çêbibe, wî av hilda, li ber elaletê destê xwe şuşt û got: «Ez ji xwîna vî mirovî bêrî me. Ev karê we ye.»

²⁵Hemû xelkê bersîv da: «Bila xwîna wî di stûyê me û zarokên me de be!»

²⁶Hingê wî Barabas ji bo wan berda, Îsa da ber qamçiyan û da destê wan, da ku bê xaçkirin.

²⁷Hingê leşkerên walî Îsa birin qesrê û hemû tabûra leşkeran li ser serê wî civandin.

²⁸Wan ew tazî kir û xiftanekî sor li wî kirin.

²⁹Tacek ji stiriyan honandin û dan serê wî. Çîtikek kirin destê wî yê rastê, li ber wî çûn ser çokan, tinazên xwe pê kirin û gotin: «Bijî padîşahê Cihûyan!»

³⁰Tif kirinê, çîtik ji dest standin û li serê wî xistin.

³¹Piştî ku tinazên xwe pê kirin, xiftan hilanîn û cilên wî lê kirin. Piştre ew birin ku wî xaç bikin.

³²Gava ku derketin derve, wan yekî Kûrênî dît ku navê wî Şimûn bû, wan bi zorê xaça Îsa bi wî dan hilgirtin.

³³Çaxê ew hatin wî cihê ku jê re ‹Golgota› digotin — ku tê mana «Qoqê Serî» —

³⁴wan li wir şerab û zirav tevlihevkirî danê. Lê dema ku Îsa tam kir, nexwest vexwe.

³⁵Piştî ku wan ew xaç kir, wan cilên wî bi pişk li xwe leva kirin.

³⁶Û li wir rûniştin û çavdêriya wî kirin.

³⁷Nivîsa sûcdarkirinê raserî serê wî danîn: EV ÎSAYÊ PADÎŞAHÊ CIHÛYAN E.

³⁸Hingê du rêbir jî bi wî re hatin xaçkirin; yek li milê wî yê rastê, yê din li milê wî yê çepê.

³⁹Yên ku di wir re derbas dibûn, serê xwe dihejandin, Îsa şermezar dikirin

⁴⁰û digotin: «Ka teyê Perestgeh hilweşanda û di sê rojan de ava bikira! Eger tu Kurê Xwedê bî, ji xaçê were xwarê û xwe xilas bike!»

⁴¹Bi vî awayî serekên kahînan, Şerîetzan û rihspiyan jî tinazên xwe pê dikir û digotin:

⁴²«Yên din xilas kirin, lê nikare xwe xilas bike! Ew Padîşahê Îsraêlê ye! Ka bila niha ji xaçê bê xwarê, emê baweriyê bi wî bînin.

⁴³Ew xwe dispêre Xwedê. Eger Xwedê ji wî hez bike, bila niha wî xilas bike. Çimkî wî got: ‹Ez Kurê Xwedê me.›»

⁴⁴Rêbirên ku bi wî re hatibûn xaçkirin jî bi vî awayî ew şermezar kirin.

⁴⁵Piştî nîvro saet ji diwanzdehan heta saet sisiyan tarî ket ser seranserê welêt.

⁴⁶Saet li dora sisiyan Îsa bi dengekî bilind qîriya: «Elî, Elî, lama sabaxtanî?» ku tê maneya: «Xwedayê min, Xwedayê min, te çima ez berdam?»

⁴⁷Gava hin ji yên ku li wir rawesta bûn ev bihîstin, gotin: «Ew gazî Êlyas dike.»

⁴⁸Di cih de yek ji wan bezî û avgirek hilda. Wî ew bi sihikê tije kir, bi serê çîtikekê ve danî û dirêjî Îsa kir ku vexwe.

⁴⁹Yên din jî gotin: «Ka bihêle, em bibînin ma Êlyas wê bê ku wî xilas bike.»

⁵⁰Îsa careke din bi dengekî bilind qîriya û ruhê xwe da.

⁵¹Di wê gavê de perda Perestgehê ji serî heta binî çiriya û bû du perçe. Erd hejiya û lat qelişîn.

⁵²Gor vebûn û gelek kesên pîroz ên ku miribûn, rabûn.

⁵³Ew ji goran derketin û piştî rabûna Îsa çûn Bajarê Pîroz û ji aliyê gelekan ve hatin dîtin.

⁵⁴Gava sersed û yên ku bi wî re çavdêriya Îsa dikirin erdhejîn û tiştên bûyî dîtin, ji tirsa bizdiyan û gotin: «Bi rastî jî, ev Kurê Xwedê bû!»

⁵⁵Gelek jin li wir bûn û ji dûr ve temaşe dikirin. Ew ji Celîlê li pey Îsa hatibûn û ji wî re xizmet kiribûn.

⁵⁶Meryema Mejdelanî, Meryema diya Aqûb û Ûsiv û diya kurên Zebedî di nav wan de bûn.

⁵⁷Gava ku bû êvar, mirovekî dewlemend ê ji Arîmetyayê hat. Navê wî Ûsiv bû û ew bi xwe jî şagirtê Îsa bû.

⁵⁸Çû ba Pîlatos û cesedê Îsa jê xwest. Pîlatos jî emir kir ku bidin wî.

⁵⁹Ûsiv cesed hilanî, bi cawekî paqij ê keten pêça

⁶⁰û ew di gora xwe ya nû de ya ku di latê de kolabû veşart. Wî kevirekî mezin gêr kir ber devê gorê û çû.

⁶¹Meryema Mejdelanî û Meryema din li pêşberî gorê rûniştibûn.

⁶²Dotira rojê — rojekê piştî roja Amadekirinê — serekên kahînan û Fêrisî çûn ba Pîlatos û gotin:

⁶³«Ezbenî, di bîra me de ye hê ku ewê xapînok dijiya, gotibû: ‹Piştî sê rojan ezê rabim.›

⁶⁴Ji bo vê yekê emir bide, da ku gor heta sê rojan bê parastin. An na, şagirtên wî dikarin bên cesedê wî bidizin û ji gel re bêjin ku ew ji nav miriyan rabûye. Hingê xapandina dawîn wê ji ya pêşî xerabtir be.»

⁶⁵Pîlatos got: «Nobedarên di emrê we de hene. Herin û hûn çawa dizanin, wisa gorê biparêzin.»

⁶⁶Ew jî çûn gor parastin, kevir mor kirin û nobedar danîn ber.