Read Kurmanji Încîl Metta 8 Bible Online

Metta 8 - Kurmanji Încîl bible

Metta 8

¹Çaxê ku Îsa ji çiyê hat xwarê, elaleteke mezin li pey wî çû.

²Îcar kotiyek hat ba wî, li ber wî deverû çû erdê û got: «Ya Xudan, eger tu bixwazî, tu dikarî min paqij bikî!»[9]

³Îsa jî destê xwe dirêj kir, dest li wî da û got: «Ez dixwazim, paqij bibe!» Di cih de kotîbûna wî paqij bû.

⁴Hingê Îsa jê re got: «Binêre! Tu ji kesî re nebêjî! Lê here, xwe nîşanî kahîn bide û diyariya ku Mûsa emir kiriye pêşkêş bike, da ku ji wan re bibe şahidî.»

⁵Gava ku Îsa ket Kefernahûmê, sersedek hat ba wî û bi lava jê re got:

⁶«Ya Xudan, xulamê min felcbûyî, bi êşeke giran li malê di nav nivînan de ye.»

⁷Îsa ji wî re got: «Ezê bêm û wî qenc bikim.»

⁸Sersed lê vegerand û got: «Ya Xudan, ez ne hêja me ku tu bêyî bin banê min, lê bi tenê peyvekê bêje û xulamê min wê qenc bibe.

⁹Çimkî ez jî mirovekî di bin emir de me û di bin emrê min de leşker hene. Ez ji yekî re dibêjim ‹Here›, ew diçe; ji yekî din re dibêjim ‹Were›, ew tê. Ez ji xulamê xwe re dibêjim ‹Vê bike›, ew dike.»

¹⁰Gava ku Îsa ev yek bihîst, şaş ma û ji yên ku li pey wî dihatin re got: «Bi rastî, ez ji we re dibêjim, di Îsraêlê de jî min baweriyeke weha di dilê kesekî de nedît.

¹¹Ez ji we re dibêjim ku ji Rojhilat û ji Rojava gelek wê bên û di Padîşahiya Ezmanan de bi Birahîm, Îshaq û Aqûb re li ser sifrê rûnin.

¹²Lê zarokên Padîşahiyê wê bên avêtin nav tariya derve û wê li wê derê bibe girîn û qirçîna diranan.»

¹³Îcar Îsa li sersed zivirî û jê re got: «Here, bila wek ku te bawer kir, ji te re bibe.» Û di wê gavê de xulam wî qenc bû.

¹⁴Gava ku Îsa ket mala Petrûs, wî xesûya wî bi tayêketî razayî dît.

¹⁵Îsa destê xwe danî ser destê wê, tayê ew berda, jinik rabû û ji wî re xizmet kir.

¹⁶Gava ku bû êvar, gelek mirovên cinoyî anîn ba wî. Wî bi gotinekê cin derxistin û hemû nexweş qenc kirin.

¹⁷Ev çêbû, da ku ew peyva ku bi devê Îşaya pêxember hatibû gotin, bê cih: «Wî êşên me kişandin Û nexweşiyên me hildan ser xwe.»

¹⁸Gava Îsa elalet li dora xwe dît, wî li wan emir kir ku derbasî aliyê din ê golê bibin.

¹⁹Hingê Şerîetzanek nêzîkî wî bû û jê re got: «Mamoste, tu herî ku derê, ezê li pey te bêm.»

²⁰Îsa jê re got: «Kunên roviyan hene, hêlînên teyrên ezmanan jî hene, lê cihekî Kurê Mirov tune ku serê xwe lê deyne.»

²¹Ji şagirtên wî yekî jê re got: «Ya Xudan! Destûrê bide min ku ez pêşî herim bavê xwe veşêrim.»

²²Lê Îsa ji wî re got: «Tu li pey min were! Bihêle, bila mirî miriyên xwe veşêrin!»

²³Gava ew ket qeyikê, şagirtên wî jî li pey wî siwar bûn.

²⁴Ji nişkê ve di golê de bagereke mezin rabû, wisa ku pêlên avê bi ser qeyikê diketin. Heçî Îsa bû, radiza.

²⁵Şagirt nêzîkî wî bûn, ew hişyar kirin û gotin: «Ya Xudan! Me xilas bike! Em helak dibin!»

²⁶Îsa li wan vegerand: «Hey kêmîmanno, hûn çima ditirsin?» Hingê ew rabû, li bayê û li golê hilat û bêpêjiniyeke mezin çêbû.

²⁷Hemû şaş man û gotin: «Ma ev mirovekî çawa ye? Ba û gol jî bi ya wî dikin!»

²⁸Gava ku Îsa derbasî aliyê din bû û gihîşt herêma Gedarîniyan, du mirovên cinoyî ji nav goristanê derketin û hatin pêşiya wî. Ew ewqas har bûn ku kes nikaribû di wê riyê re derbas bibûya.

²⁹Îcar wan bi qîrîn gotin: «Ya Kurê Xwedê, ma te çi ji me ye? Ma ji berî ku wext bê, tu hatî vir ku me bidî ezabê?»

³⁰Ji wan wêvetir garaneke mezin a berazan diçêriya.

³¹Cinan ji wî lava kirin û gotin: «Eger tu me derxî, me bişîne nav garana berazan.»

³²Wî ji wan re got: «Herin!» Hingê ew derketin û çûn nav berazan. Hemû garanê xwe di kaşê re avêt golê û di avê de xeniqî.

³³Gavanên berazan reviyan, çûn bajêr, her tişt û çi ji bo yên cinoyî çêbû, gotin.

³⁴Hingê hemû xelkê bajêr hat pêşiya Îsa û gava ku ew dîtin, jê lava kirin ku ji herêma wan here.