Read Kurmanji Încîl Marqos 1 Bible Online

Marqos 1 - Kurmanji Încîl bible

Marqos 1

¹Ev destpêka Mizgîniya Îsa Mesîhê Kurê Xwedê ye.

²Di nivîsara Îşaya pêxember de weha hatiye nivîsîn: «Va ye, ez qasidê xwe di pêşiya te de dişînim. Ewê riya te amade bike.

³‹Dengek li çolê gazî dike: Riya Xudan amade bikin, Şiveriyên wî sererast bikin!› »

⁴Û Yûhennayê imadkar li çolê derket meydanê, mirov hîn dikirin ku tobe bikin, da ku li gunehên wan bê bihûrtin û ew bên imadkirin.

⁵Hemû xelkê Cihûstanê û tevahiya Orşelîmiyan dihatin ba wî, gunehên xwe eşkere dikirin û di Çemê Urdunê de bi destê wî imad dibûn.

⁶Yûhenna cilekî ji pirça devê li xwe kiribû û li pişta wî jî qayîşeke çermîn hebû. Wî kulî û hingivê çolê dixwarin.

⁷Wî dida bihîstin û digot: «Yê ku piştî min tê, ji min hêzdartir e û ez ne hêja me ku xwe bitewînim û benên çaroxa wî jî vekim.

⁸Min hûn bi avê imad kirin, lê ewê we bi Ruhê Pîroz imad bike.»

⁹Îcar wan rojan Îsa ji bajarê Nisreta Celîlê hat û bi destê Yûhenna di Çemê Urdunê de imad bû.

¹⁰Îsa ji avê derket derneket, dît ku ezman qelişî û Ruh wek kevokekê li ser wî danî.

¹¹Û dengek ji ezmanan hat: «Tu yî Kurê min ê delal. Dilê min bi te xweş e.»

¹²Di cih de Ruh, berê Îsa da çolê,

¹³ew çil rojî li çolê ma û ji aliyê Îblîs ve hat ceribandin. Ew bi heywanên çolê re ma û milyaketan jê re xizmet dikir.

¹⁴Piştî girtina Yûhenna, Îsa hat herêma Celîlê û dest bi dayîna Mizgîniya Xwedê kir

¹⁵û got: «Wext hat, Padîşahiya Xwedê nêzîk bûye; tobe bikin û baweriya xwe bi Mizgîniyê bînin!»

¹⁶Gava ku Îsa di perê Gola Celîlê re diçû, Şimûn û birayê wî Endrawis dîtin. Wan tor davêtin golê, çimkî ew masîgir bûn.

¹⁷Îsa ji wan re got: «Li pey min werin, ezê we bikim nêçîrvanên mirovan.»

¹⁸Wan jî di cih de torên xwe hiştin û li pey wî çûn.

¹⁹Dema ku Îsa ji wê derê hinekî pêşve çû, kurên Zebedî, Aqûb û birayê wî Yûhenna dîtin. Wan di qeyikê de torên xwe vediçinîn.

²⁰Îsa ew dîtin nedîtin gazî wan kir, wan jî bavê xwe bi karkeran re di qeyikê de hişt û li pey wî çûn.

²¹Îcar ew gihîştin Kefernahûmê. Roja Şemiyê hat û nehat, Îsa çû kinîştê û dest bi hînkirinê kir.

²²Ew jî li hînkirina wî gelek şaş man. Çimkî wî ne wek Şerîetzanan, lê bi desthilatî hînî wan dikir.

²³Hema hingê di kinîşta wan de mirovek hebû ku ruhê nepak ew girtibû. Wî bi qîrîn got:

²⁴«Ya Îsayê Nisretî, te çi ji me ye? Ma tu hatî ku me helak bikî? Ez dizanim tu kî yî: Tu Pîrozê Xwedê yî!»

²⁵Îsa lê hilat û got: «Deng neke û derkeve!»

²⁶Ruhê nepak jî ew vehejand û bi dengekî bilind qîriya û jê derket.

²⁷Hemû heyirîn, ji hev pirsîn û gotin: «Ev çi kar e? Hînkirineke nû! Bi desthilatî ew emir li ruhên nepak dike û ew jî bi ya wî dikin.»

²⁸Û nav û dengê Îsa zûka li hawirdora Celîlê, li her cihî belav bû.

²⁹Îsa ji kinîştê derket derneket, bi Aqûb û Yûhenna re çû mala Şimûn û Endrawis.

³⁰Xesûya Şimûn bi tayêketî radiza. Di cih de ji bo wê, ji Îsa re gotin.

³¹Ew jî çû ba wê, bi destê wê girt û rakir. Tayê ew berda û jinikê ji wan re xizmet kir.

³²Êvarê, piştî ku roj çû ava, xelkê hemû nexweş û yên cinoyî anîn ba wî.

³³Hemû xelkê bajêr li ber derî civiyabû.

³⁴Îsa gelek kesên bi nexweşiyên cûr bi cûr qenc kirin, gelek cin jî derxistin û nedihişt ku cin gotinekê bêjin. Çimkî wan dizanibû ku ew kî ye.

³⁵Bi berbangê re, serê sibê zû Îsa rabû û derket, çû cihekî bêpêjin û li wir dua kir.

³⁶Şimûn û yên bi wî re, li Îsa geriyan

³⁷û gava ku wan ew dît, jê re gotin: «Her kes li te digere.»

³⁸Wî ji wan re got: «Em herin cihêkî din, nav bajarên nêzîk, da ku ez li wan deran jî hîn bikim, çimkî ez ji bo vê yekê hatime.»

³⁹Îcar ew li hemû herêma Celîlê digeriya û di kinîştên wan de hîn dikir û cin derdixistin.

⁴⁰Û kotiyek hat, li ber Îsa çû ser çokan, lava kir û got: «Eger tu bixwazî, tu dikarî min paqij bikî.»

⁴¹Dilê Îsa pê şewitî, destê xwe dirêj kir, li wî da û got: «Ez dixwazim, paqij bibe!»

⁴²Û di cih de kotîbûn jê çû û ew paqij bû.

⁴³Îsa bi hişkî tembîh li wî kir, di cih de ew ji ba xwe rêkir

⁴⁴û ji wî re got: «Binêre! Ji kesî re tiştekî nebêje. Lê here, xwe nîşanî kahîn bide û tiştê ku Mûsa emir kiriye, pêşkêş bike, da ji wan re bibe şahidî, ku tu paqij bûyî.»

⁴⁵Lê ew derket, dest pê kir, bi eşkereyî peyivî û ev gotin belav kir, wisa ku Îsa êdî nikaribû bi eşkereyî here bajarekî, lê li derve, li cihên bêpêjin dima. Û xelk ji her aliyî ve dihatin ba wî.