Read Kurmanji Încîl Marqos 15 Bible Online

Marqos 15 - Kurmanji Încîl bible

Marqos 15

¹Serê sibê zû serekên kahînan bi rihspî, Şerîetzan û hemû civîna giregiran re şêwirîn. Îsa girêdan û birin, dan destê Pîlatos.

²Pîlatos ji wî pirsî û got: «Ma tu padîşahê Cihûyan î?» Îsa bersîv da û got: «Erê, wek ku te got.»

³Serekên kahînan bi gelek tiştan ew sûcdar kirin.

⁴Pîlatos dîsa ji wî pirsî û got: «Ma tu qet bersîvê nadî? Binêre ku çiqas giliyê te dikin!»

⁵Lê Îsa êdî tu bersîv neda wî, wisa ku Pîlatos şaş ma.

⁶Îcar adet bû ku di her Cejna Derbasbûnê de walî girtiyekî ku gel dixwest berde.

⁷Di nav serhildêrên ku di serhildanê de mêr kuştibûn, girtiyek bi navê Barabas hebû.

⁸Û elalet derket pêşberî walî, jê xwestin ku li gor adeta xwe ji wan re bike.

⁹Pîlatos jî ji wan re got: «Ma hûn dixwazin ku ez ji bo we padîşahê Cihûyan berdim?»

¹⁰Çimkî wî dizanibû ku serekên kahînan ji ber çavnebariyê Îsa dane destê wî.

¹¹Lê serekên kahînan nav di elaletê dan ku bixwazin Barabas ji bo wan bê berdan.

¹²Pîlatos dîsa ji wan pirsî: «Nexwe hûn dixwazin ez çi bi wî kesî bikim ê ku hûn jê re padîşahê Cihûyan dibêjin?»

¹³Ew qîriyan û gotin: «Wî xaç bike!»

¹⁴Pîlatos ji wan pirsî: «Çima? Wî çi xerabî kiriye?» Lê ew hê bêtir qîriyan: «Wî xaç bike!»

¹⁵Pîlatos xwest ku elaletê razî bike û Barabas ji wan re berda. Û Îsa da ber qamçiyan û da destê wan, da ku bê xaçkirin.

¹⁶Hingê leşkeran ew bir hundirê qesrê, yanî hewşa qesra walî û hemû tabûra leşkeran li ser civandin.

¹⁷Xiftanekî binefşî lê kirin û tacek ji stiriyan honandî danîn ser serê wî.

¹⁸Dest pê kirin silav danê û gotin: «Bijî padîşahê Cihûyan!»

¹⁹Bi çîtikekê li serê wî xistin, tif kirin wî, çûn ser çokan û li ber wî xwe tewandin.

²⁰Piştî ku tinazên xwe pê kirin, cilê binefşî jê kirin, cilên wî lê kirin û birin derve ku wî xaç bikin.

²¹Şimûnê ji Kûrênê — ku bavê Skender û Rûfos bû — ji zeviya xwe vedigeriya û di wir re derbas dibû. Leşkeran bi zorê xaça Îsa bi wî dan hilgirtin.

²²Îsa anîn wî cihê ku jê re ‹Golgota› digotin, ku bê wergerandin: «Qoqê Serî».

²³Şerab û mur tevlihevkirî danê, lê wî venexwar.

²⁴Îsa xaçkirin û cilên wî bi pişk li xwe leva kirin, ka wê kî çi bistîne.

²⁵Û saet di nehê sibê de ew xaç kirin.

²⁶Nivîsa ku ew pê sûcdar dikirin weha bû: «PADÎŞAHÊ CIHÛYAN.»

²⁷Bi wî re du rêbir jî xaçkirin; yek li milê wî yê rastê, yê din li milê wî yê çepê.[5]

²⁸

²⁹Yên ku di wir re derbas dibûn, serê xwe dihejandin, Îsa şermezar dikirin û digotin: «Ka teyê Perestgeh hilweşanda û di sê rojan de ava bikira!

³⁰Ji xaçê were xwarê û xwe xilas bike!»

³¹Bi vî awayî serekên kahînan û Şerîetzan jî di nav xwe de bi tinaz dipeyivîn û digotin: «Yên din xilas kirin, lê nikare xwe xilas bike!

³²Bila niha padîşahê Îsraêlê Mesîh ji xaçê bê xwarê, da ku em bibînin û bawer bikin.» Yên bi wî re hatibûn xaçkirin jî ew şermezar dikirin.

³³Piştî nîvro saet ji diwanzdehan heta saet sisiyan tarî ket ser seranserê welêt.

³⁴Û saet di sisiyan de Îsa bi dengekî bilind qîriya: «Êloyî, Êloyî, lama sabaxtanî?» ku bê wergerandin: «Xwedayê min, Xwedayê min, te çima ez berdam?»

³⁵Gava hin ji yên ku li wir bûn ev bihîstin, gotin: «Binêrin, ew gazî Êlyas dike.»

³⁶Yek ji wan bi lez çû avgirek hilda, bi sihikê tije kir, bi çîtikekê ve danî û dirêjî Îsa kir ku vexwe. Û got: «Bihêlin, em bibînin, ka Êlyas wê bê ku wî bîne xwarê?»

³⁷Îsa bi dengekî bilind qîriya û ruhê xwe da.

³⁸Hingê perda Perestgehê ji serî heta binî çiriya û bû du perçe.

³⁹Sersedê ku li pêşberî Îsa rawesta bû, gava dît ku Îsa çawa ruhê xwe da, got: «Bi rastî jî, ev mirov Kurê Xwedê bû!»

⁴⁰Jinên ku ji dûr ve li vê yekê temaşe dikirin hebûn. Meryema Mejdelanî, Meryema diya Yûsês û Aqûbê ciwan û herweha Seloma jî di nav wan de bûn.

⁴¹Dema ku Îsa li Celîlê bû, li pey wî diçûn û jê re xizmet dikirin. Ji van pê ve, gelek jinên din jî li wir hebûn ku bi Îsa re hatibûn Orşelîmê.

⁴²Roja Amadekirinê, yanî roja beriya Şemiyê bû. Îcar gava bû êvar,

⁴³Ûsivê Arîmetyayî hat ê ku endamekî civîna giregiran ê bi rûmet bû. Ew bi xwe jî li hêviya Padîşahiya Xwedê bû. Wî wêrî û çû ba Pîlatos, cesedê Îsa jê xwest.

⁴⁴Gava Pîlatos bihîst ku Îsa ji xwe miriye, şaş ma. Gazî sersed kir û jê pirsî: «Ma gelek wext di ser mirina wî re derbas bûye?»

⁴⁵Gava ji sersed hîn bû, cesed da Ûsiv.

⁴⁶Wî cawekî keten kirrî, cesed anî xwarê, bi caw pêça û di goreke ku di latê de hatibû kolan de veşart. Kevirek gêr kir ser deriyê gorê.

⁴⁷Meryema Mejdelanî û Meryema diya Yûsês dîtin ku ew li ku derê hat veşartin.