Read Kurmanji Încîl Marqos 7 Bible Online

Marqos 7 - Kurmanji Încîl bible

Marqos 7

¹Fêrisî û hinek Şerîetzanên ku ji Orşelîmê hatibûn, li dora Îsa civiyan.

²Û dîtin ku hinek ji şagirtên wî bi destên murdar xwarinê dixwin, yanî ne bi destên li gor adetê şuştî.

³— Fêrisî û hemû Cihû adetên bav û kalên xwe digirin, heta ku destên xwe baş neşon, xwarinê naxwin

⁴û çaxê ji sûkê tên jî, heta ku avê bi xwe de nekin, naxwin. Gelek adetên din jî hene ku ji bav û kalan distînin û bi cih tînin: Wek şuştina tas, şerbik û firaxên sifir. —

⁵Îcar Fêrisî û Şerîetzanan ji Îsa pirsîn: «Çima şagirtên te adetên bav û kalan nagirin, lê bi destên murdar xwarinê dixwin?»

⁶Wî li wan vegerand û got: «Îşaya ji bo we durûyan rast pêxemberîtî kiriye! Wek ku hatiye nivîsîn: ‹Ev gel bi devê xwe rûmetê dide min, Lê dilê wan ji min dûr e.

⁷Bi pûçîtî diperizin min, Di hîndariya xwe de, emrên mirovan hîn dikin.›

⁸«Hûn emrê Xwedê dihêlin û xwe bi adetên mirovî ve girêdidin.»

⁹Û wî ji wan re got: «Hûn ji bo adetên xwe çi xweş emrê Xwedê jî didin aliyekî.

¹⁰Çimkî Mûsa gotiye: ‹Qedrê dê û bavê xwe bigire› û ‹Yê ku tiştê xerab ji dê an bavê xwe re bêje, divê bê kuştin.›

¹¹Lê hûn dibêjin: ‹Eger mirovek ji dê an jî ji bavê xwe re bêje: Ew alîkariya ku wê ji min bigihîşta te, «qurban» e›, ku tê mana «diyariyeke ji Xwedê re»

¹²êdî hûn nahêlin ew qet tiştekî ji dê û bavê xwe re bike!

¹³Bi vî awayî, bi adetên xwe yên ku hûn derbasî nifşên nû dikin, hûn peyva Xwedê radikin. Û hûn gelek tiştên weha dikin.»

¹⁴Îsa careke din elalet gazî ba xwe kir û ji wan re got: «Hûn hemû guhdariya min bikin û fêm bikin.

¹⁵Tu tişt tune ku ji derve bikeve hundirê mirov û bikare wî murdar bike, lê ew tiştên ku ji hundirê mirov derdikevin, wî murdar dikin.[1]

¹⁷Gava ji elaletê veqetiya û hat malê, şagirtên wî mana wê meselê pirsîn.

¹⁸Îsa li wan vegerand û got: «Ma hûn jî fêmkor in? Ma hûn fêm nakin, her çi tiştê ku ji derve dikeve hundirê mirov, nikare wî nepak bike.

¹⁹Çimkî ew naçin dilê wî, lê diçin zikê wî û ji wir jî dertên derve.» Bi vê yekê Îsa hemû xwarin helal kirin.

²⁰Û got: «Ew tiştên ku ji dilê mirov derdikevin, wî murdar dikin.

²¹Çimkî ji dilê mirov fikrên xerab derdikevin: Fuhûşî, dizî, kuştin,

²²zîna, çavbirçîtî, xerabî, hîlebazî, bêedebî, çavnebarî, çêr, quretî û bêaqilî.

²³Tevahiya van xerabiyan ji dil derdikevin û mirov murdar dikin.»

²⁴Îsa ji wê derê rabû çû herêma Sûrê. Çû malekê û nexwest ku kesek pê bizane, lê nikaribû veşartî bimîne.

²⁵Îcar jinikeke ku ruhê nepak bi keça wê ya biçûk re hebû, gava li ser Îsa bihîst, di cih de hat û xwe avêt ber lingên wî.

²⁶Jinik Yewnanî bû û bi eslê xwe ji Fînîkya Sûriyê bû. Wê ji Îsa lava kir ku cin ji keça wê derxe.

²⁷Îsa ji wê re got: «Bihêle ku pêşî zarok têr bibin, çimkî ne rast e ku mirov nanê zarokan bistîne û bavêje ber kûçikan.»

²⁸Lê jinikê got: «Erê ya Xudan, lê kûçik jî ji hûrikên zarokan ên bin sifrê dixwin.»

²⁹Wî ji jinikê re got: «Ji ber vê gotina te, tu dikarî herî, cin ji keça te derketiye.»

³⁰Jinik çû mala xwe, keçik di nav nivînan de raketî dît û cin jê derketibû.

³¹Hingê ji Herêma Sûrê veqetiya, di nav Saydayê re derbas bû, di herêma Dêkapolîsê re hat Gola Celîlê.

³²Mirovekî kerr û lal anîn û jê lava kirin ku destê xwe deyne ser wî.

³³Îsa ew ji elaletê veqetand, tiliyên xwe xistin guhên wî, destê xwe tif da û li zimanê wî da.

³⁴Çavên xwe ber bi ezmên ve hildan, axîn kişand û got: «Effata!» ku tê mana «Vebe!»

³⁵Di cih de guhên wî bihîstin, zimanê wî vebû û bi awayekî zelal dest bi peyivînê kir.

³⁶Îsa tembîh li wan kir ku ji kesî re nebêjin. Lê wî çiqas zêde tembîh li wan dikir, wan ewqas zêdetir bûyer belav dikir.

³⁷Xelk gelek şaş ma û digotin: «Wî hemû tişt qenc kir: Hem guhên kerran vedike, hem jî lalan dipeyivîne.»