Read Kurmanji Încîl Karên Şandiyan 7 Bible Online

Karên Şandiyan 7 - Kurmanji Încîl bible

Karên Şandiyan 7

¹Hingê Serokkahîn ji wî pirsî û got: «Ma ev tişt rast in?»

²Steyfan got: «Bav û birano! Guhê xwe bidin min. Hê ku bavê me Birahîm li Mezopotamyayê bû, beriya ku ew li Heranê rûne, Xwedayê bi rûmet jê re xuya bû

³û got: ‹Ji welatê xwe û ji ba mirovên xwe derkeve û were wê dera ku ezê nîşanî te bidim.›

⁴Hingê ew ji welatê Kildaniyan derket û li Heranê rûnişt. Piştî ku bavê wî mir, Xwedê ew ji wê derê deranî û anî vî welatê ku niha hûn lê dijîn.

⁵Wî bi qasî cihê lingekî jî, bi mîrasî neda wî; lê bi ser ku hê zarokên wî nebûn jî, soz dayê ku ‹vî welatî bi milkîtî bide wî û dûndana wî ya ku li pey wî rabe.›

⁶Û Xwedê ji wî re weha got: ‹Dûndana te wê li welatekî ku ne yê wan e bi xerîbî rûne, ewê wan bikin kole û çar sed salî li wan zor bikin.›

⁷Û Xwedê got: ‹Ezê wî miletê ku ewê jê re koletiyê bikin, ceza bikim› û ‹Piştî van tiştan wê ji wê derê derkevin û li vî cihî biperizin min.›

⁸Û Xwedê peymana sinetê da wî. Birahîm bû bavê Îshaq û di roja heştan de ew sinet kir. Îshaq bû bavê Aqûb û Aqûb jî bû bavê diwanzdeh bavikan.

⁹«Bavikan çavnebariya Ûsiv kir û ew firotin Misrê; lê Xwedê bi wî re bû

¹⁰û ew ji hemû tengahiyên wî rizgar kir û li ber Firewn, yanî padîşahê Misrê kerem û şehrezayî da wî. Firewn jî ew li ser Misrê û li ser hemû mala xwe kir şahne.

¹¹Hingê li hemû welatê Misrê û li Kenanê xela rabû, tengahiyeke mezin çêbû û bav û kalên me nikaribûn xwarin peyda bikirana.

¹²Îcar gava ku Aqûb bihîst li Misrê genim heye, wî cara pêşî bav û kalên me şandin wê derê.

¹³Di çûyîna cara diduyan de, Ûsiv xwe bi birayên xwe da naskirin û eslê Ûsiv ji Firewn re kifş bû.

¹⁴Îcar Ûsiv şand pey bavê xwe Aqûb û hemû mirovên xwe, da ku bên ba wî. Hemû bi hev re heftê û pênc nefs bûn.

¹⁵Û Aqûb daket Misrê. Ew û bav û kalên me li wê derê mirin.

¹⁶Wan bi şûn ve anîn Şexemê û di wê gora ku Birahîm bi perên zîv ji kurên Hamorê Şexemî kirrîbû de veşartin.

¹⁷«Îcar çaxê ew dema ku Xwedê ji Birahîm re soz dabû, nêzîk bû, gelê me li Misrê pirr zêde bûbû,

¹⁸heta wê dema ku ‹padîşahekî nû yê ku nedizanî ku Ûsiv kî ye, hat ser Misrê›.

¹⁹Wî hîlebazî li nijada me kir, li bav û kalên me zor kir ku ew zarokên xwe bavêjin derve, da ku nejîn.

²⁰Di wî wextî de Mûsa çêbû. Ew gelek spehî bû. Sê mehan ew di mala bavê xwe de hat xweyîkirin.

²¹Îcar gava ku ew danîn, keça Firewn ew hilda û ew xweyî kir, ku bibe kurê wê.

²²Mûsa di hemû şehrezayiya Misriyan de hat perwerdekirin, di gotinên xwe û di kirinên xwe de hêzdar bû.

²³«Îcar dema ew bû çil salî, daxwaza dîtina xwişk û birayên wî yên Îsraêliyan ket dilê wî.

²⁴Gava wî dît ku neheqî li yekî ji wan tê kirin, wî ew parast, yê Misrî kuşt û heyfa yê ku dihat perçiqandin hilanî.

²⁵Wî guman kir ku xwişk û birayên wî, wê fêm bikin ku Xwedê wê bi destê wî xilasiyê bide wan, lê wan fêm nekir.

²⁶Dotira rojê çaxê ew rastî du Îsraêliyan hat, ku ew pev diçûn, wî xwest ku wan li hev bîne û got: ‹Camêrno, hûn bira ne; hûn çima neheqiyê li hev dikin?›

²⁷Lê mirovê ku neheqî li cîranê xwe dikir, Mûsa dehf da û got: ‹Kê tu li ser me kiriyî serok û dadger?

²⁸Wek ku te duh yê Misrî kuşt, ma tu dixwazî min jî bikujî?›

²⁹Li ser vê peyvê Mûsa reviya û li welatê Midyanê bi xerîbî ma û bû bavê du kuran.

³⁰«Piştî ku çil sal temam bûn, ‹li çola nêzîkî Çiyayê Sînayê, di pêta agirê nav deviyê de milyaketek li wî xuya bû.›

³¹Gava Mûsa ev dît, ew li vê dîmenê şaş ma û çaxê nêzîk bû ku binêre, dengê Xudan hat:

³²‹Ez Xwedayê bav û kalên te, Xwedayê Birahîm, Aqûb û Îshaq im.› Lerizînê Mûsa girt û nediwêrî ku binêre.

³³Îcar Xudan ji wî re got: ‹Çaroxa di lingê xwe de derîne, çimkî dera ku tu lê radiwestî axa pîroz e.

³⁴Bi rastî min tengahiya gelê min ê ku li Misrê ye dît û min zarîna wan bihîst. Ez daketim ku wan rizgar bikim. De niha were, ezê te bişînim Misrê.›

³⁵«Îcar ew, ev Mûsa bû ku wan ew red kir û gotin: ‹Kê tu li ser me kiriyî serek û dadger?› Û ev, ew bû ku Xwedê ew bi destê wî milyaketê ku di nav deviyê de li wî xuya bû, bi seroktî û rizgarkarîtî şand.

³⁶Wî ew ji wir derxistin. Li Misrê, li Deryaya Sor û çil salan li çolê wî nîşan û karên mezin kirin.

³⁷Ev, ew Mûsa ye ku ji zaryên Îsraêl re got: ‹Xwedê wê ji nav birayên we pêxemberekî wek min ji we re rake.›

³⁸Ev, ew e ku di nav gelê li çolê civiyayî de bû; li Çiyayê Sînayê milyaket bi wî re peyivî û ew bi bav û kalên me re bû. Wî peyvên jîndar standin ku bigihîne me.

³⁹Lê bav û kalên me nexwestin ku bi ya wî bikin. Ew red kirin û di dilê xwe de vegeriyan Misrê

⁴⁰û ji Harûn re gotin: ‹Ji me re xwedayên ku li pêşiya me herin çêke. Çimkî em nizanin çi bi wî Mûsayê ku em ji diyarê Misrê derxistin hat.›

⁴¹Di wan rojan de golikek çêkirin, gorî pêşkêşî wî pûtî kirin û ji bo karê destên xwe şahî çêkirin.

⁴²Lê Xwedê berê xwe ji wan zivirand û hişt ku ew biperizin stêrên ezmên; wek ku di Kitêba Pêxemberan de hatiye nivîsîn: ‹Hey mala Îsraêl, Ma we çil salan li çolê Ji min re Diyarî û gorî pêşkêş kirin?

⁴³We konê Molox Û stêra xwedayê we Reyfan, Ew pûtên ku we çêkiribûn, ku hûn biperizin wan, hilgirtin. Loma ezê we rakim û ji Babîlê wêvetir bibim.›

⁴⁴«Li çolê Konê Şahidiyê yê bav û kalên me hebû. Mûsa ew, wek yê ku pê re peyivîbû û emir kiribû, li gor wê mestereya ku dîtibû, çêkir.

⁴⁵Bav û kalên me jî ew hildan û gava ku bi Yêşû re welatê miletên din ên ku Xwedê ji ber wan derxistin, vegirtin, hingê ew bi xwe re anîn. Heta dema Dawid ew li wir ma.

⁴⁶Dawid li ba Xwedê kerem dît û xwest ku cihekî rawestanê ji bo Xwedayê Aqûb çêke.

⁴⁷Lê yê ku ji wî re malek çêkir Silêman bû.

⁴⁸Lê belê Yê Herî Berz di xaniyên ku bi destan hatine çêkirin de rûnane. Çawa ku pêxember dibêje:

⁴⁹‹Ezman textê min e, Û erd binlingê min e. Xudan dibêje: Hûnê maleke çawa ji min re çêkin? An jî dera ku ez bîhna xwe lê vedim, ku der e?

⁵⁰Ma ne destê min ev hemû tişt çêkirine?›

⁵¹«Hey serhişkno! Di dil de sinetnebûyîno, di guh de kerno! Hûn hergav li hember Ruhê Pîroz disekinin; çawa ku bav û kalên we kirin, hûn jî wisa dikin.

⁵²Ma bav û kalên we tengahî nedan kîjan pêxemberî? Wan ew ên ku ji berê ve hatina Yê Rast dan zanîn, kuştin. Îcar niha hûn bûn xayîn û we ew kuşt.

⁵³Hûn ew in ku we Şerîet bi destê milyaketan stand, lê we ew pêk neanî.»

⁵⁴Gava ku wan ev tişt bihîstin, gelek hêrs bûn û diranên xwe li Steyfan qirçandin.

⁵⁵Lê Steyfan bi Ruhê Pîroz tije, çavên xwe ber bi ezmên ve hildan, rûmeta Xwedê û Îsayê ku li milê wî yê rastê rawestayî ye dît.

⁵⁶Hingê got: «Va ye, ez ezmanan vebûyî dibînim û Kurê Mirov li milê Xwedê yê rastê radiweste!»

⁵⁷Lê wan guhên xwe girtin, bi dengekî bilind qîriyan û bi hev re êrîşî wî kirin.

⁵⁸Wan ew derxist derveyî bajêr û dan ber keviran. Şahidan ebayên xwe danîn ber lingê xortekî ku navê wî Şawûl bû.

⁵⁹Gava wan Steyfan kevir dikirin, wî dua kir û got: «Ya Xudan Îsa, ruhê min bistîne.»

⁶⁰Hingê ew çû ser çokan û bi dengekî bilind qîriya: «Ya Xudan, vî gunehî li wan negire.» Çaxê ev got, bi xew ve çû, mir.