Read Kurmanji Încîl Samûêl I, 1 Bible Online

Samûêl I, 1 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl I, 1

¹Li bajarokê Ramatayîmê, li herêma çiyayî ya Efrayîmê, kesekî bi navê Êlqana hebû. Ew ji malbata Sûf, kurê Yerohamê Êlîhûyê Tohûyê kurê Sûfê Efrayîmî bû.

²Bi navê Hanna û Penînna du jinên Êlqana hebûn. Zarokên Penînnayê hebûn, lê zarokên Hannayê tunebûn.

³Êlqana her sal ji bajarê xwe derdiket û diçû Şîloyê ku biperize Xudanê Karîndar û qurbanan pêşkêşî wî bike. Hofnî û Pînehas du kurên Elî bûn û li wê derê kahinên Xudan bûn.

⁴Gava Êlqana qurban dikir, parek dida jina xwe Penînnayê û kur û keçên wê,

⁵lê du par dida Hannayê. Xudan zarok nedida Hannayê. Lê dîsa jî Êlqana jê hez dikir.

⁶Ji ber ku zarokên Hannayê çênedibûn, hewiya wê belaya xwe didayê û ew diêşand.

⁷Vê yekê bi salan berdewam kir. Hanna her ku diçû Mala Xudan, hewiya wê belaya xwe lê dida. Hanna digiriya û nan nedixwar.

⁸Rojekê Êlqana dîsa jê re got: «Hanna tu çima digirî û nan naxwî? Tu çima wisa xemgîn î? Ma ez ji te re ji deh kuran ne çêtir im?»

⁹Piştî xwarin û vexwarina li Şîloyê, Hanna rabû. Eliyê kahin, li ser kursiyê ber deriyê Perestgeha Xudan rûniştîbû.

¹⁰Hanna bi dilekî şewitî giriya û lavayî Xudan kir.

¹¹Soz da û got: «Ya Xudanê Karîndar, heger tu bi rastî hay ji şikestina xulama xwe hebî û min bînî bîra xwe, xulama xwe ji bîr nekî û kurekî bidî min, heta sax be ezê wî pêşkêşî riya te bikim. Wê tu caran gûzan bi serê wî nekeve.»[1]

¹²Gava Hannayê lavayên xwe li ber Xudan dikirin, Elî bala xwe dida lêvên wê.

¹³Hannayê di dilê xwe de lava dikir, tenê lêvên wê dilebitîn, dengê wê nedihat bihîstin. Ji ber vê yekê Elî guman kir ku Hanna serxweş e.

¹⁴Lewre jî got: «Ma tê heta kengê serxweşiya xwe bidomînî? Êdî dev ji şerabê berde!»

¹⁵Hannayê bersiv da û got: «Ax ezxulam, ne wisa ye! Ez jineke dilşewat im. Min ne şerab vexwar, ne jî meyeke din. Bes ez dilê xwe li ber Xudan vedikim.

¹⁶Hesab neke ku xulama te jineke xerab e. Ez pir bi xem û keder im. Berdewamiya lavayên min ji ber vê ne.»

¹⁷Elî lê vegerand û got: «Naxwe bi xêr û silamet here. Bila Xwedayê Îsraîl daxwaza te bîne cih.»

¹⁸Hannayê got: «Hêvîdar im dilê te ji min xweş be.» Paşê rabû nan xwar û beşera wê jî xweş bû.

¹⁹Serê sibê zû ew rabûn û perizîn Xudan. Paşê jî zivirîn mala xwe ya li Ramayê. Êlqana çû ba jina xwe Hannayê û Xudan Hanna anî bîra xwe.

²⁰Hanna bi zaro ma û kurek anî. Wê got: «Min ew ji Xudan xwestiye» û navê wî kir Samûêl[2].

²¹Êlqana bi maliyên xwe re çû Şîloyê ku soza xwe pêk bîne û qurbana salane pêşkêşî Xudan bike.

²²Lê Hanna neçû. Ji mêrê xwe re got: «Gava zarok ji şîr hat vekirin, ezê wî bibim ku xizmeta Xudan bike û wê her li wir be.»

²³Êlqana li ser vê yekê wiha got: «Çawa dixwazî wisa bike. Heta zarok ji şîr hat vekirin, li vir bimîne. Bila Xudan soza xwe pêk bîne.» Îcar heta ku kurê Hannayê ji şîr vebû, li malê ma û wê şîr dayê.

²⁴Piştî ku ew ji şîr hat vekirin, tevî wî Hannayê conegayekî sê salî,[3] efayek[4] arvan û meşkek şerab bi xwe re birin Mala Xudan a li Şîloyê. Kurik jî hê biçûk bû.

²⁵Piştî ku conega hat serjê kirin, kurik anîn ba Elî.

²⁶Hannayê got: «Ezxulam bi serê te, ez ew jin im ku min li ba te lavayî Xudan kiribû.

²⁷Min ji bo vî kurikî lava kiribû û Xudan ew da min.

²⁸Ez jî niha wî didim Xudan. Heta hebe, wê yê Xudan be.» Paşê ew li wir perizîn Xudan.