Read Kurmanji Încîl Samûêl I, 17 Bible Online

Samûêl I, 17 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl I, 17

¹Filîstî ji bo şer leşkerên xwe civandin. Li bajarê Soxoya Cihûdayê kom bûn û artêşgeha xwe danîn. Ew li Efes-Dammîmê civiyan ku dikeve navbera Soxo û Ezêqayê.

²Şawûl û mêrên Îsraîlê kom bûn, li Newala Elayê artêşgeh danîn û ji bo şerê Filîstiyan tevdîra xwe girê dan.

³Filîstî li aliyekî gir, Îsraîlî jî li aliyê din bûn û di navbera wan de newalek hebû.

⁴Ji artêşgeha Filîstiyan pehlewanekî bi navê Golyatê Gatî derket meydanê. Bejna wî şeş gaz û bostek[33] bû.

⁵Li serê wî kumzirxekî tûncîn hebû û zirxekî bipolik li xwe kiribû. Giraniya zirx, pênc hezar şekel[34] tûnc bû.

⁶Li ser çokên wî zirxên tûncîn, li milê wî jî rimeke tûncîn hebû.

⁷Destiyê rima wî, wek darê tevnê bû. Serê rima wî bi qasî şeş sed şekelî[35] hesin bû. Xulamê wî, mertal di destan de, li pêşiya wî dimeşiya.

⁸Sekinî û qîr da artêşa Îsraîliyan: «We ji bo çi tevdîra şer kiriye? Va ye ez Filîstî me, hûn jî xulamên Şawûl in. De ka mêrekî xwe derxin pêşberî min.

⁹Heger bikare bi min re şer bike û zora min bibe, emê bibin xulamê we. Lê heger ez zora wî bibim û wî bikujim, hûnê bibin xulamên me û xulamiya me bikin.»

¹⁰Golyatê Filîstî berdewam kir: «Ez îro sondika we dixwim. Mêrekî xwe bişînin ku em şer bikin.»

¹¹Dema ku wan ev gotinên Golyatê Filîstî bihîstin, Şawûl û tevahiya Îsraîlê gelekî tirsiyan.

¹²Dawid ji Bêtlehma Cihûdayê bû. Ew kurê Yêşayê Efratî bû. Heşt kurên wî hebûn û di dema Şawûl de kal bibû û bi nav salan ve çûbû.

¹³Sê kurên mezin ên Yêşa tevî Şawûl çûbûn şer: Kurê mezin Êliyav, kurê diduyan Avînadav û kurê sisiyan Şamma.

¹⁴Dawid biçûkê teva bû. Gava her sê kurên wî yên mezin bi Şawûl re çûbûn şer,

¹⁵Dawid ji bo ku keriyê bavê xwe biçêrîne, diçû Bêtlehmê û vedigeriya ba Şawûl. Ev çûn û hatin her berdewam bû.

¹⁶Golyatê Filîstî çil rojan, serê sibê û êvarê diçû-dihat û sondika wan dixwar.

¹⁷Yêşa ji kurê xwe Dawid re got: «Were vê efaya ji genimê[36] qelandî û van deh nanan hilde û bilezîne bibe artêşgehê bide birayên xwe.

¹⁸Van deh girikên penîr jî bide fermandar. Pirsa birayên xwe bike û nîşaneke xêrê ji min re bîne.»

¹⁹Wan bi Şawûl û hemû zilamên Îsraîliyan re li Newala Elayê bi Filîstiyan re şer dikirin.

²⁰Dawid serê sibê zû rabû û keriyên xwe teslîmî şivan kir û wek ku Yêşa lê emir kiribû çû. Gava hat artêşgehê, leşker li meydana şer diqîriyan.

²¹Îsraîlî û Filîstî li pêşberî hev bûn û tevdîra şer kiribûn.

²²Dawid tiştên anî, danî ber peywirdar, ber bi artêşa tevdîrgirtî ve beziya û li rewşa birayên xwe pirsî.

²³Dema ku Dawid bi birayên xwe re diaxivî, şervanê Filîstî Golyatê Gatî ji qada şer, her wekî berê gef li leşkerên Îsraîlî dixwar û diqîriya. Dawid gotinên wî dibihîstin.

²⁴Dema ku Îsraîliyan Golyat didîtin hemû ji ber wî direviyan û gelekî jê ditirsiyan.

²⁵Îsraîliyan digot: «Hûn vî zilamî dibînin? Ew sondika Îsraîlê dixwe. Kesê wî bikuje wê padîşah ji bilî pereyeke mezin, keça xwe jî bidê. Wê jiyana malbatê xweş bike û nehêle ku bacê jî bidin Îsraîlê.»

²⁶Dawid ji zilamên ba xwe re got: «Kesê vî zilamê Filîstî bikuje û vê şermê ji ser Îsraîlê rake wê bi çi bê xelatkirin? Ev Filîstiyê bêsinet kî ye ku gefê li artêşa Xwedayê Jîndar dixwe?»

²⁷Rabûn yek bi yek behsa xelatên kesê ku Golyat bikuje yek bi yek jê re gotin.

²⁸Dema ku birayê wî Êliyav bihîst ku Dawid bi zilaman re dipeyive hêrs û got: «Tu li vir çi dikî? Te ew sê-çar pez li çolê teslîmî kê kirin? Ez bi te zanim tu çiqas qure û dilxerab î. Tu hatî ku temaşeyî şer bikî.»

²⁹Dawid got: «Ma min çi kir? Min tenê pirsek kir?»

³⁰Dawid rabû pirsa xwe ji yên din kir. Hemûyan bersivên mîna berê dan.

³¹Kesên guh li gotinên Dawid bûn, rabûn ji Şawûl re gotin. Şawûl jî gazî wî kir.

³²Dawid ji Şawûl re got: «Bila kesek ji vî Filîstiyî netirse. Ez xulamê te, dixwazim pê re şer bikim.»

³³Şawûl ji Dawid re got: «Tu nikarî şerê wî yê Filîstî bikî. Tu hê ciwan î, lê ew ji ciwaniya xwe ve şerker e.»

³⁴Dawid ji Şawûl re got: «Ezxulam, kengê min pezê bavê xwe diçêrand, gava şêr an jî hirç dihat û pez ji kerî dibir,

³⁵li pey diçûm, min lê dixist û berx ji devê wî derdixist. Gava êrîş dikir, min dest davête pirça wî, lê dixist û dikuşt.

³⁶Xulamê te hem şêr, hem jî hirç kuştiye. Evê Filîstiyê bêsinet jî, wê wekî wan be. Çimkî wî gef li artêşa Xwedayê Jîndar xwariye.»

³⁷Dawid lê zêde kir: «Xudanê ku ez ji lepên şêr û hirçan rizgar kirime, wê min ji destê vî yê Filîstî jî rizgar bike.» Şawûl ji Dawid re got: «De here, bila Xudan bi te re be.»

³⁸Paşê Şawûl cilên xwe li Dawid kirin, kumzirxekî tûncîn danî ser serê wî û zirxek lê kir.

³⁹Dawid şûrê xwe girê da û meşiya. Ew hînî van cil û bergan nebibû. Ji Şawûl re got: «Ez nikarim bi van bimeşim, çimkî hîn nebûme.» Paşê ew cil ji xwe kirin.

⁴⁰Wî rahişt şivdarê xwe û ji newêl pênc kevir hilbijartin. Ew xistin tûrikê xwe. Rahişt berkaniya xwe û ber bi Golyatê Filîstî ve meşiya.

⁴¹Golyat tevî şervanekî ku mertal di destan de bû, ber bi Dawid ve dihat.

⁴²Ji serî heta binî temaşeyî Dawid kir. Dît ku ew bi tenê ciwanekî bedew, lihevhatî û rûsorik bû, lewma wî ew kêm dît.

⁴³Filîstî ji Dawid re got: «Ma ez se me ku tu bi şivdarê têyî min?» Bi navê îlahên xwe nifir li Dawid barandin.

⁴⁴Filîstî ji Dawid re got: «Ka were ku ez goştê bedena te bidim teyrên ezmanan û heywanên çolê!»

⁴⁵Dawid ji Golyat re got: «Tu bi şûr, mertal û riman bi ser min de têyî. Lê belê ez, bi navê Xudanê Karîndar Xwedayê Artêşa Îsraîliyan ku tu gef lê dixwî, bi ser te de têm.

⁴⁶Îro wê Xudan te bide destê min. Ezê te bikujim û serê te ji gewdeyê te veqetînim. Ezê bedena leşkerên Filîstî jî bidim teyrên ezmanan û heywanên çolê! Bi vî awayî wê dinya bizanibe ku Xwedê li Îsraîlê heye.

⁴⁷Hemû civaka li vir wê bizanibe ku Xudan bi şûr û mertalan rizgar nake. Çimkî şer, şerê Xudan e û wê we bide destê me.»

⁴⁸Golyat ji bo êrîşî beziya Dawid. Dawid jî ji bo şerê wî bike ber bi çeperên Filîstiyan ve lezand.

⁴⁹Dawid destê xwe dirêjî tûrikê xwe kir, kevirek derxist û bi berkanî avêt. Kevir di eniya Golyat re çû. Ew bi deverû ket erdê.

⁵⁰Bi vî awayî Dawid bi kevir û berkaniyê zora Golyatê Filîstî bir û ew tera kir. Di destê Dawid de şûr tunebû.

⁵¹Dawid beziya, li ber serê Golyat sekinî, şûrê wî ji kalên derxist, ew kuşt û serê wî jê kir. Piştî ku Filîstî dîtin mêrxasê wan Golyat mir, reviyan.

⁵²Îsraîlî û Cihûdayî bi halan û qîrîn heta Gatê[37] dan pey Filîstiyan. Heta ber dergehên Eqronê jî dan pey wan. Filîstî heta Gat û Eqronê reviyan ku bajarên wan bûn. Lê kuştiyên wan li ser riya Şaerayîmê li erdan dirêj bûbûn.

⁵³Piştî ku Îsraîlî bi têra xwe dan pey wan, vegeriyan û artêşgeha wan talan kirin.

⁵⁴Dawid serê Golyatê Filîstî hilda û bir Orşelîmê. Çekên wî li konê xwe hişt.

⁵⁵Şawûl dît ku Dawid şerê Golyatê Filîstî dike. Ji Avnêrê fermandarê artêşê pirsî: «Ya Avnêr, ev xort kurê kê ye?» Avnêr got: «Bi serê te nizanim padîşahê min.»

⁵⁶Padîşah got: «De ka bipirse ev lawik kurê kê ye.»

⁵⁷Piştî ku Dawid Golyat kuşt û vegeriya artêşgehê, Avnêr ew bir ba Şawûl. Serê Golyat di destê Dawid de bû.

⁵⁸Şawûl jê re got: «Xorto tu kurê kê yî?» Dawid got: «Ez kurê xulamê te Yêşayê Bêtlehmî me.»