Read Kurmanji Încîl Samûêl I, 20 Bible Online

Samûêl I, 20 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl I, 20

¹Dawid ji taxa Nayota Ramayê reviya, hat ba Yonatan û got: «Min çi kiriye? Xerabiya min çi ye? Sûcê min çi ye ku bavê te li pey kuştina min e?»

²Yonatan got: «Xwedê neke, mirin dûrî te be! Tê nemirî. Biçûk yan mezin, bavê min bêyî min tiştekî nake. Çima ji min veşêre? Tiştekî wisa nabe.»

³Dawid sond xwar û got: «Bavê te dizane tu ji min hez dikî û ew dibêje: ‹Bila Yonatan vê yekê nizanibe, an na wê xemgîn bibe. Lê ez bi serê te û navê Xudan sond bixwim, di navbera min û mirinê de tenê gavek heye.›»

⁴Yonatan ji Dawid re got: «Tu çi bixwazî ezê ji bo te bikim.»

⁵Dawid lê vegerand û got: «Sibê Cejna Heyva Nû ye. Divê ez bi padîşah re rûnim nan bixwim. Lê bihêle ez heta êvara roja sisêyan xwe li çolê veşêrim.

⁶Heger bavê te bi min bihese, jê re bêje: ‹Dawid destûra xwe ji min xwest ku here bajarê xwe Bêtlehmê. Çimkî wê malbata wî qurbana salane bide.›

⁷Gava bavê te bêje: ‹De baş e›, wî çaxî ev ji bo xulamê te baş e. Lê ku hêrs bibe, bizanibe ku ew li tiştekî xerab difikire.

⁸Herçî tu yî, were qenciyê bi xulamê xwe bike. Çimkî te li ber hizûra Xudan soz û peymana biratiyê da min. Ez neheq bim, tu bixwe min bikuje. Çima tê min bibî ba bavê xwe?»

⁹Yonatan got: «Xwedê neke! Gava ez bizanibim bavê min dixwaze xerabiyê li te bike, ma ezê ji te re nebêjim?»

¹⁰Wî ji Yonatan re got: «Heger bavê te bersiveke hişk bide te, wê kî ji min re bêje?»

¹¹Yonatan jê re got: «Were, em herin çolê.» Herdu çûn derveyî bajêr.

¹²Yonatan berdewam kir got: «Xwedayê Îsraîl Xudan şahid e, sibe yan jî du sibe van çaxan, qenc an xerab ezê bi niyeta bavê xwe bihesim ka li ser te çi difikire. Wî çaxî esse ezê ji te re bibêjim?

¹³Gava niyeta bavê min kuştina te be, ez ji te re nebêjim û te dernexim ewlehiyê, bila Xudan jê xerabtir bîne serê min. Xudan bi te re be, çawa ku bi bavê min re jî bû.

¹⁴Heta ez sax im kerema Xudan nîşanî min bide ji bo ku bijîm.

¹⁵Xudan tevahiya dijminên Dawid ji ser rûyê erdê rake jî, tu kerema xwe li ser ziriyeta min bihêle.»

¹⁶Paşê Yonatan soz û peyman bi Mala Dawid re girê da û got: «Bila Xudan neyarên Dawid ceza bike.»

¹⁷Yonatan ji ber hezkirina Dawid, careke din ew da sondê. Çimkî bi dil û can, wekî nefsa xwe jê hez dikir.

¹⁸Yonatan jê re got: «Sibê Serê Heyva Nû ye. Ji ber ku wê cihê te vala be, wê pirsa te bikin.

¹⁹Sibe na dusibe bilezîne here cihê ku te xwe lê veşartibû, li ber Kevirê Ezelê rûne.

²⁰Ezê jî sê tîran bavêjim wî alî, çawa ku nîşanê digirim.

²¹Paşê ezê xulamê xwe bişînim wir û jê re bêjim: ‹Here wan tîran bîne.› Gava jê re bêjim: ‹Va ne tîr li ba te ne, hilde û were›, wî çaxî bizanibe ku tu di ewlehiyê de yî. Bi navê Xudanê Jîndar, ev ji bo te qenc e.

²²Lê gava ez ji xort re bêjim: ‹Tîr dûrî te ne›, tu bireve here. Çimkî Xudan te dişîne.

²³Xudan şahidê peymana di navbera min û te de ye.»

²⁴Dawid li çolê xwe veşart. Heyva Nû hat, padîşah li ser sifrê rûnişt.

²⁵Padîşah wekî caran, li cihê xwe ya li kêleka dîwêr rûnişt. Yonatan li pêşberê[38] Şawûl, Avnêr jî li kêleka wî rûnişt. Lê cihê Dawid vala ma.

²⁶Şawûl wê rojê tiştekî negot. Wiha difikirî: «Tiştek hatiye serê Dawid. Ew ne paqij e, esse ew ne paqij e.»

²⁷Roja din ku dibe roja diduyê serê heyvê, cihê Dawid dîsa vala ma. Şawûl ji Yonatanê kurê xwe re got: «Çima kurê Yêşa duh û îro nehat ser sifrê?»

²⁸Yonatan got: «Dawid bi israr ji min destûr xwest ku here Bêtlehmê.

²⁹Wî got: ‹Ji kerema xwe, bihêle ez herim çimkî li bajêr malbata me qurban serjê dike û birayê min xwest ez jî li wir bim. Bi dilê te be, bihêle ez herim wî bibînim.› Loma ew li ser sifreya padîşah tunebû.»

³⁰Hêrsa Şawûl li Yonatan rabibû. Wî jê re got: «Ya kurê jina serhişk û ji riya Xwedê dûr! Ma ez nizanim ku tu pişta kurê Yêşa digirî? Ev hem ji bo te, hem jî ji bo diya te ya ku te aniye dinyayê, şermeke mezin e!

³¹Heta kurê Yêşa bijî, ne tê li cihê xwe bimînî, ne jî padîşahiya te! Rabe here wî bîne ba min, ezê wî bikujim.»

³²Yonatan li ser vê gotinê wiha got: «Çima bimire? Wî çi kiriye?»

³³Şawûl rima xwe avêt ku wî bikuje. Yonatan êdî fêm kir ku bavê wî biryara kuştina Dawid daye.

³⁴Yonatan bi hêrsa mezin ji ser sifrê rabû. Wî roja diduyê heyvê xwarin nexwar. Çimkî li ber Dawid diket û bavê wî erzê wî şikandibû.

³⁵Yonatan çawa ji Dawid re gotibû serê sibê çû çolê. Li ba wî xortek hebû.

³⁶Ji xort re got: «Ezê niha tîran bavêjim, tu here bîne.» Gava xort baz da, Yonatan tîrek avêt pêşiya wî.

³⁷Gava xort gihîşt cihê tîr, Yonatan gazî kir û got: «Tîr li pêşiya te ye!

³⁸Here, nesekine, bilezîne!» Xort tîr hilda, anî da Yonatan.

³⁹Haya xort ji tiştekî tunebû, lê haya Yonatan û Dawid ji hev hebû.

⁴⁰Yonatan çekên xwe dan xort û jê re got: «Van bibe bajêr.»

⁴¹Gava xort çû, Dawid ji başûrê kevir rabû ser xwe û sê caran deverû çû erdê. Wan hev ramûsa û li ser hev de giriyan. Lê Dawid zêdetir digiriya.

⁴²Yonatan ji Dawid re got: «Oxira te ya xêrê be. Me bi navê Xudan sond xwaribû ku ew di navbera min û te û ziriyetên me de, heta hetayê şahidê peymana me be.» Paşê Dawid bi rê ket. Yonatan jî vegeriya bajêr.