Read Kurmanji Încîl Samûêl I, 25 Bible Online

Samûêl I, 25 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl I, 25

¹Di vê navberê de Samûêl mir. Tevahiya Îsraîliyan kom bûn û şîna wî kirin. Wan ew li mala wî ya Ramayê veşart. Dawid rabû çû Beriya Maonê.[43]

²Li Maonê zilamekî gelek dewlemend hebû. Karê wî li Karmelê bû. Sê hezar mih û hezar bizinên wî hebûn. Wê demê li Karmelê mihên xwe diqûsandin.

³Navê mêrik Naval, navê jina wî jî Avîgayil bû. Jinik serwext û bedew bû. Lê mêrê wê ku ji ziriyeta Kalêv dihat, yekî serhişk û cirnexweş bû.

⁴Dema Dawid li beriyê bû bihîst ku Naval mihê xwe diqûsîne.

⁵Deh xulam şandin ba wî û wiha emir kir: «Li Karmelê herin ba Naval. Silavê min lê bikin û jê re bêjin:

⁶‹Her hebî, malî ava! Bereket li malê te be.

⁷Min bihîst ku vê gavê dema qusandina mihan e. Dema ku şivanê te bi me re bûn, me ew neêşandin. Gava li Karmelê bûn, tu tiştên wan winda nebûn.

⁸Ji xulamên xwe bipirse, wê ji te re bêjin. Ji wan re keremdar be. Çimkî ew di rojeke şahiyê de hatine ba te. Tişta ji destê te bê, bide xulamên xwe û kurê xwe Dawid.›»

⁹Peyayên Dawid, li ser navê Dawid ev gotin gihandin Naval û li wir sekinîn.

¹⁰Lê Naval bersiveke wiha da xulamên Dawid: «Dawid kî ye? Kî ye ev kurê Yêşa? Van rojan gelek xulam xweyên xwe dihêlin û direvin.

¹¹Ez nanê xwe, ava xwe, goştê ku min ji bo pezbirên xwe serjê kiriye, çima bidim van kesan ku nizanim ji ku hatine?»

¹²Peyayên Dawid, ji riya ku hatine vegeriyan û hemû gotinên Naval ji Dawid re gotin.

¹³Dawid ferman da zilamên xwe û got: «Bila herkes şûrê xwe girê bide!» Dawid jî zilamên wî jî şûrên xwe girê dan. Nêzîkî çar sed kes bi Dawid re çûn, du sed kes jî li ba hûr-mûrên wan man.

¹⁴Di vê navberê de xulamekî Naval, ji Avîgayila jina wî re got: «Dawid ji bo li hal û rewşa xweyê me Naval bipirse, ji beriyê jê re qasid şandin. Lê Naval erzê wan şikand.

¹⁵Tevahiya van zilaman ji me re pir baş bûn. Wan em neêşandin. Li derve dema ku em bi wan re bûn tu tiştekî me winda nebû.

¹⁶Wextê ku me mihên xwe diçêrandin û em li ba wan bûn, wan bi şev û roj em parastin.

¹⁷Niha tê çi bikî baş bifikire. Ji ber ku amadekarî dikin ku xerabiyan li xweyê me û tevahiya malbata wî bikin. Xweyê me jî ewqas cirnexweş e ku kesek nikare jê re tiştekî bêje.»

¹⁸Li ser vê yekê, Avîgayil yekser du sed nan, du meşk şerab, goştê pênc mihên amadekirî, pênc sea genimê[44] qelandî, sed weşî mewîj û du sed kadikên bastîqê hejîran hildan û li keran bar kirin.

¹⁹Piştre jî ji xulamên xwe re got: «Hûn beriya min herin, ez li pey we têm.» Ji mêrê xwe Naval re tu tişt negot.

²⁰Avîgayil li kerê siwar bibû, ji riya din ya çiyê dadiket, Dawid û zilamên wî jî ber bi wê ve dimeşiyan. Avîgayil rastî wan hat.

²¹Dawid gotibû: «Ya rastî min malê wî mirovî li çolê bêsedem parast. Ji her tiştê wî tu tişt kêm nebû. Rewş wisa bû, lê ji dêla ku qencî li min bike, bi xerabî bersiv da.

²²Heger heta serê sibê min ji hemû zilamên wî yekî jî sax hişt, bila Xwedê eynî tiştî bi min[45] bike. Heta jê xerabtir bîne serê min!»

²³Avîgayil dema ku Dawid dît, yekser ji kerê peya bû, xwe avêt ber lingê Dawid.

²⁴Piştî ku xwe li ber wî tewand wiha got: «Ezxulam, sûcdar ez im, bi tenê ez sûcdar im. Destûrê bide ku xulama te ji te re bibêje. Li gotinên wê guhdarî bike.

²⁵Lava dikim ezbenî, guh nede Naval, ew mirovekî cirnexweş e. Ji ber ku cira wî jî wekî navê wî ye. Navê wî tê wateya bêaqil. Ew yekî bêaqil e. Ezxulam, min qasidên xweyê xwe Dawid nedîtin.

²⁶«Ezxulam, Xudan nehişt ku tu xwîn birijînî û bikevî pey tol û heyfan. Bi navê Xudanê Jîndar û bi serê te hêvî dikim ku dijminên te û kesên dixwazin xerabiyê li te bikin, bila bibin wekî Naval.

²⁷Ezxulam, ev diyariyên ku min ji te, xweyê xwe re aniye, bila bidine zilamên te.

²⁸Ezbenî, tu xulama xwe bibexişîne. Wê Xudan binemala xweyê min bidomîne. Ji ber ku xweyê min, şerê Xudan pêş de dibe. Heta tu hebî, bila xerabî ji te dûr be.

²⁹Heger kesek ji bo kuştinê bikeve pey te, wê Xwedayê te Xudan te di kîsekê de veşêre û jiyana te biparêze. Wê dijminên te bavêje, çawa ku bi berkaniyê kevir tê avêtin.

³⁰Kengê Xudan hemû sozên qenc ji bo xweyê min pêk bîne û te li ser Îsraîlê bike serwer,

³¹tê poşman û xemgîn nebî. Çimkî tu neketî pey tolhildan û xwînrijandinê. Çaxê Xudan tu serfiraz kirî, vê xulama xwe bîne bîra xwe.»

³²Dawid lê vegerand û got: «Xwedayê Îsraîl Xudan pîroz be ji ber ku îro tu derxistî pêşberî min!

³³Pîroz be ev serwextiya te! Îro te nehişt ji bo tolhildanê xwînê birijînim.

³⁴Ez bi navê Xudanê Jîndar ê Xwedayê Îsraîl ku wî ez parastim sond dixwim, heger te nelezanda û pêşwaziya min nekira, heta berê sibê ji peyayên Naval kitek jî sax nedima.»

³⁵Dawid hemû diyariyên Avîgayilê qebûl kir û jê re got: «Bi xêr û xweşî here malê. Min guhdariya te kir û qedrê te girt.»

³⁶Avîgayil çû ba Naval. Naval li malê sifre û şahiyeke padîşahan danîbû. Gelek vexwaribû û serxweş bû. Loma jî heta berê sibê Avîgayilê tu tiştî jê re negot.

³⁷Dotira rojê gava Naval hat ser hişê xwe, jina wî yek bi yek her tiştî jê re got. Wî çaxî dilê Naval sekinî û bû mîna kevirekî.

³⁸Deh roj paşê Xudan li Naval xist û ew mir.

³⁹Gava Dawid bihîst ku Naval miriye, wî got: «Xudan pîroz be! Wî dadgeha min kir û min li dijî Navalê ez bêrûmet kirim parast. Xudan xerabiya Naval anî serê wî.» Piştre Dawid qasid şandin ba Avîgayilê û daxwaza zewacê lê kir.

⁴⁰Qasidên Dawid çûn Karmelê, ji Avîgayilê re gotin: «Dawid em şandine ku te jê re bixwazin.»

⁴¹Avîgayil deverû çû erdê û got: «Ezxulam, niha amade me ku bibim xizmetkar û lingên qasidên xweyê xwe bişom.»

⁴²Bi lez rabû ser xwe û li kerê siwar bû. Pênc xizmetkarên xwe jî hilda û da pey qasidan. Paşê bû jina Dawid.

⁴³Dawid Ahînoama Yîzreyêlî jî ji xwe re xwest û herdu bûne jinên wî.

⁴⁴Şawûl jî Mîkala keça xwe ya jina Dawid da Paltiyê kurê Layîşê Gallîmî.