Read Kurmanji Încîl, 2009 Zebûr 35 Bible Online

Zebûr 35 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Zebûr 35

¹Ya Xudan, yên ku bela xwe di min didin tu bide bela wan. Yên ku bi min re şer dikin tu bike şerê wan!

²Tu hilde mertalê biçûk û mertalê mezin, Rabe were alîkariya min!

³Rahêje rim û misasa xwe, pêşî li yên ku dane pey min bibire, Ji canê min re bêje, «Ezê te xelas kim!»

⁴Yên ku li kuştina min digerin, bila rezîl û riswa bibin! Yên ku li xerabiya min digerin, bila bi şermî şûn ve vegerin!

⁵Bila bibin wek hurikê kayê yê li ber bayê, Milyaketê Xudan bi pey wan bikeve!

⁶Bila tarî û şematok be riya wan, Milyaketê Xudan bide pey wan!

⁷Çimkî, bêsedem wan di çalê de li pêş min dafik danî, Bêsedem wan, ji bo canê min çalik kolan,

⁸Bila bê haypêketina wan, felaket bê serê wan, Tora ku veşartine, bibe sedemê girtina wan, Û bîne felaketa wan.

⁹Hingê ezê bi Xudan şa bim, Bi xelaskirina wî bibînim şahî.

¹⁰Bi hemû dilê xwe weha bêjim: «Ma kesî wek te heye ya Xudan, Te xelas kir bindest ji destê zordaran, Bindest û hejar ji şêlînkaran?»

¹¹Şahidên derewîn radibin, Ya ku ez nizanim ji min dipirsin.

¹²Di ber qenciya min de, dikin xerabî, Da ku canê min bêhêvî bihêlin.

¹³Min ku di nexweşîna wan de şêl li xwe dikir, Bi rojîgirtinê xwe diêşand, Û hergav dua dikir.

¹⁴Li hember wan ez dost bûm, min ew bira didîtin, Wek yê ku ji bo diya xwe şînê digire, Bi şînê ez piştxûz bûm.

¹⁵Belê bi terpilîna min, kêfxweş bûn û li hev civiyan, Bêyî ku ez bizanibim, yên nizim li hember min civiyan, Bê rawest buxtanan avêtin ser min.

¹⁶Wek qeşmerên qirêjî yên ziyafetan, Wan diran li min qirqiçand.

¹⁷Tê heta kîngê li vê yekê temaşe kî ya Xudan? Xelas ke canê min ji êrîşan, Jiyana min ji destê şêrên ciwan!

¹⁸Di civîna mezin de ezê şikir bikim ji bo te, Li pêş hemûyan bidim pesnê te.

¹⁹Bila şa nebin yên ku bêsedem bûne dijminên min, Yên ku bêsedem ji min nefret dikin, Bila ji hev re çav nekin.

²⁰Çimkî ew nabêjin gotina aştiyê, Li hember yên ku rihet sekinî ne dikin hîlebaziyê.

²¹Li hember min devê xwe fireh vekirin: «Ox! Ox!» dibêjin, «Li wî binêrin!»

²²Ya ku çêbû, te dît ya Xudan, bêdeng nemîne, Ya Reb tu ji min dûr nemîne!

²³Ya Xwedayê min, ya Rebê min, Dest rake, hişyar be ji bo maf û doza min!

²⁴Li gor edaleta xwe tu min mafdar derîne, ya Xudan Xwedayê min, Bila kes şa nebe bi halê min!

²⁵Bila di dilê xwe de nebêjin: «Ox! Ev bû daxwaza me!» Li pey min nebêjin: «Me serê wî xwar!»

²⁶Bila şerm bikin yên ku şa dibin bi rewşa min a xerab, Ruyê wan sor bibe; Yên ku li ber min pozbilindiyê dikin, Rezîl û şermî bibin.

²⁷Yên ku diparêzin doza min a mafdar, Bila şa bin, dilşa bin; Û bila hergav bêjin: «Xudanê ku ji aştiya evdê xwe xweş e, mezin e!»

²⁸Wê zimanê min edaleta te bêje, Tevahiya rojê pesnê te bide.