Read Kurmanji Încîl, 2009 Zebûr 37 Bible Online

Zebûr 37 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Zebûr 37

¹Ber wan nekeve, yên ku dikin xerabî, Ne jî biheside, yên ku dikin fesadî!

²Çimkî ewê wek giya zû bên çinîn, Û wek sebza şîn biçilmisin.

³Tu xwe bispêre Xudan, bike qencî, Li welat rûnê, xwedî bibe bi ewlehî.

⁴Ji Xudan lezetê bistîne, Ewê daxwazên dilê te bi cih bîne.

⁵Riya xwe ji wî re bihêle xwe bispêre Xudan, Ewê bîne cih hemû pêwistiyan.

⁶Ewê rastdariya te wek ronahiyê, Heqê te, wek roja dana derîne.

⁷Li pêş Xudan bêdeng be, bi aramî raweste; Hêrs nebe li wan ku di riya xwe de bikêr in, Ber yê hîlekar nekeve.

⁸Ji hêrsê bireve, dev ji xezebê berde. Ber nekeve, tenê ew te dibe xerabiyê.

⁹Çimkî wê xerab bên birrîn û avêtin Belê hêvîdarên Xudan, welat mîras distînin.

¹⁰Di nêz de wê dawiya yê xerab bê, Tu bigerî jî, wê neyê dîtin ciyê wî.

¹¹Wê nefsbiçûk mîras bistînin welat, Ji zêdehiya aştiyê bibînin lezet.

¹²Yê xerab li ber yê rast kozikan datîne, Diranê xwe jê re diqirçîne.

¹³Belê Reb bi yê xerab dikene, Çimkî dibîne ku roja wî tê.

¹⁴Şûrên xwe kişandin, tîrên xwe tikandin xeraban, Da ku li erdê xin bindest û hejaran, Bikujin yên ku li ser riya rast in.

¹⁵Wê şûrê wan têkeve dilê wan, Bê şikandin kevanê wan.

¹⁶Piçek hebûna rastan, Çêtir e ji serweta xeraban.

¹⁷Çimkî wê bê şikandin zendên xeraban, Wê Xudan bilind bike rastan.

¹⁸Xudan bi rojên gihîştiyan dizane, Her û herî jî, mîrasa wan e.

¹⁹Di roja xerab de wê şermî nebin, Di xelayê de wê têr bibin.

²⁰Belê wê xerab tune bibin; Dijminên Xudan, wê biçilmisin wek kulîlkên çolan, Wê telef bibin wek mijan.

²¹Yê xerab bi deyn distîne, venagerîne; Yê rast bi comerdî dide.

²²Yên ku Xudan pîroz kirine, wê welat mîras bistînin. Yên ku wî ew nalet kirine, wê ji navê bên hilanîn.

²³Xudan, bi mirov dide avêtin gavan, Eger ew razî be ji riya wan.

²⁴Bikeve jî dirêj nabe ew li erdan, Çimkî bi destê wî digire Xudan.

²⁵Ciwan bûm, niha ez pîr im, Min nedît ku yê rast hat berdan, An dûndana wî pars kir, ji bo nan.

²⁶Ew tev bi comerdî deyn dide. Dûndana wî pîroz dibe.

²⁷Ji xerabiyê bireve, qenciyê bike; Tê her û her bimînî.

²⁸Çimkî ji rastiyê hez dike Xudan, Bernade ew evdên xwe, wan dilsozan. Ew wan diparêze her û her, Dûndana xeraban tê birrîn.

²⁹Yên rast welat mîras distînin, Her û her li wê derê rûdinin.

³⁰Ji devê yê rast şehrezayî dertê, Zimanê wî ya rast dibê.

³¹Şerîeta Xwedê di dilê wî de ye, Naşemitin gavên wî.

³²Xerab li pey yê rast dinêre, Ew li kuştina wî digere.

³³Belê Xudan wî nade destê yê xerab, Di dîwankirinê de nade cezakirin.

³⁴Li hêviya Xudan be, riya wî bipê. Wê te bilind bike, da ku tu mîras bistînî welat, Tê bibînî, ka çawa koka xeraban hat.

³⁵Min zilamê xerab û bêrehm dît, Wek dara ku li ciyê xwe şîn bûye, Şax û gulî dabû;

³⁶Belê derbas bû, êdî tune bû, Ez lê geriyam nehat dîtin, çûbû.

³⁷Çavê xwe bide zilamê gihîştî, li wî binêre, Çimkî pêşeroj ya aştîhezan e.

³⁸Wê bi hev re tune bibin serhildêr, Û pêşeroja xeraban bê birrîn.

³⁹Xelasiya rastan tê ji Xudan, Ew birca wan e dema tengahiyan.

⁴⁰Xudan ji wan re dibe alîkar, rizgariya wan tîne, Ji destê xeraban xelas dike, azadiya wan tîne, Çimkî wan xwe li wî spartine.