Read Kurmanji Încîl, 2009 Zebûr 68 Bible Online

Zebûr 68 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Zebûr 68

¹Bila Xwedê rabe, dijminê wî belav bibin, Yên ku jê nefret dikin, ji ber wî birevin!

²Bila wan belav ke, wek dûyê belavbûyî; Wek şimaya ku li ber agir dihele, Bila yên xerab li ber Xwedê nemînin!

³Bila yên rast şa bibin, Li pêş Xwedê bikin şahî, Bi şabûnê bihna xwe vedin.

⁴Ji Xwedê re lavijan bêjin, pesnê navê wî bidin, Ji siwarê ku çolê derbas dibe re, rê çêkin; Navê wî Xudan e, li pêş wî bikin cejn!

⁵Xwedê, li warê xwe yê pîroz, Bavê sêwiyan, xwedanê jinebiyan e.

⁶Xwedê, mala bêkesan ava dike, Dîlan dertine firehiyê, Belê serhildêr li dera ziwa rûdinên.

⁷Ey Xwedê, gava ku tu derketî pêşberî gelê xwe, Çaxê tu li çolê rêve çûyî,

⁸Erd hejiya, Asîman li pêş Xwedê dilop kir, Li pêş Xwedê, li pêş Xwedayê Îsraêlê, Sîna jî lerizî.

⁹Te baranên baş barandin, ey Xwedê, Gava ku westiya, te hêz da axa xwe.

¹⁰Gelê te li wê derê rûnişt, Te qenciya xwe, ji dilşikestiyan re amade kir, ey Xwedê.

¹¹Reb ku da ferman, Ordiyeke jinan mizgînî da:

¹²«Direvin, direvin padîşahên ordiyan! Jinên malê, parî dikin malê talanê.

¹³Heta ji bo yên we yên li gomê vezeliyayî, Kevokeke bazkzîvîn, Û purtên wê bi zêrê zer rapêçandî heye.»

¹⁴Gava ku Karîndar, padîşah belav kirin, Tê bêjî, li Çiyayê Salmonê berf dibariya.

¹⁵Çiyayê Basan çiyayê berz e! Çiyayê Basan bilind û bi gopît e!

¹⁶Ey çiyayên bilind, bo çi hûn awiran didin, Çiyayê ku Xwedê ji bo xwe bijartiye? Erê, wê Xudan her û her li wê derê rûnê.

¹⁷Erebên Xwedê yên şer bîst hezar, hezar caran hezar in, Reb di nav wan de ye, wek Sînayê di nav pîroziyê de ye.

¹⁸Tu hilkişiyayî jor, te yên dîl, dîl kirin, Ya Xudan Xwedê, ji bo ku tu li wê derê rûnêyî, Te ji mirovan û heta ji serhildêran jî diyarî sitandin.

¹⁹Rebê ku her roj barê me dikişîne, Xwedayê ku rizgariya me ye, pîroz be.

²⁰Xwedayê me Xwedayê rizgarkirinê ye, Tenê Rebê me Xudan, dikare ji mirinê xelas bike.

²¹Belê Xwedê serê dijminên xwe, serê wan ê bi pirç, Serê yên ku di nav gunehan de digerin dipelçiqîne.

²²Reb got, «Ezê wan ji Basanê şûn ve bînim, Ezê wan ji kûrahiya deryayan şûn ve bizivirînim,

²³Da ku, tu lingê xwe di xwînê bidî, wan bipelçiqînî, Da ku zimanê seyê wan, ji dijminê te para xwe bistînin.»

²⁴Ey Xwedê, wan meşa te ya karwanî dît, Wan dît ku Xwedayê min, padîşahê min ket dera pîroz.

²⁵Di nav keçên ku li tefê dixin de, Li pêş yên ku dixwînin, li paş yên ku li saz dixin meşiyan.

²⁶«Ey hûn, yên ku ji kaniya Îsraêl in, Di civînên xwe de pesnê Xwedê, pesnê Xudan bidin!»

²⁷Padîşahê wan Benyamînê biçûk, Bi zilamên xwe re serokên Cihûdayê, Serokên Zebûlûn, serokên Naftalî li wir in!

²⁸Xwedayê te, hêza te emir kir, Ya ku te ji bo me kirî, asêtir bike, ey Xwedê!

²⁹Ji bo xatirê perestgeha te ya li Orşelîmê. Wê diyariyan ji te re bînin padîşah.

³⁰Heywanê kûvî yê ku di nav çilqan de dijî, Kulinçeyên zîv di bin lingan de dipelçiqîne. Tu erzê garana ga û golikên miletan bişikîne, Miletên şerhez ji hev biqetîne!

³¹Wê ji Misirê diyarî werin, Hebeş, wê zû destê xwe ji Xwedê re vekin.

³²Ey padîşahiyên erdê, ji Xwedê re lavijan bêjin, Bi lavijan pesnê Reb bidin,

³³Ji yê li ezmanan, li ezmanên kevin siwar bûye re lavijan bêjin. Va ye dengê wî, dengê wî yê bi hêz bilind dibe!

³⁴Hêza Xwedê binasin; Berziya wî li ser Îsraêlê ye, Hêza wî li ezmanan.

³⁵Tu çi bi heybet î, ey Xwedê, li perestgeha xwe! Xwedayê Îsrailê, ku hêz û pêkarî dide gelê xwe, Pîroz be!