Read Kurmanji Încîl, 2009 Mamosteyê Şehrezayiyê 2 Bible Online

Mamosteyê Şehrezayiyê 2 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Mamosteyê Şehrezayiyê 2

¹Min di dilê xwe de got: «Ka were li tama zewqê binêre, baş e, ne baş e bibîne.» Va ye ew jî pûç e.

²Min ji bo kenînê got: «Dînîtî ye» û ji bo şahiyê jî got: «Bi kêrî çi tê?»

³Min biryar da bi şerabê şa bim û bi pey bêaqiliyê bikevim, lê dîsa jî şehrezayiyê rêberiya min dikir. Min dixwest bizanibim di çend rojên jiyana mirov de, çi ji bo wî baş e.

⁴ [2†] Min karên mezin kirin, ji xwe re xaniyan ava kirin û rez danîn.

⁵Min ji bo xwe bexçe û xerzik danîn û di nav de her cûre darên fêkiyan danîn.

⁶Min ji bo avdana wan daristanan lîç çêkirin.

⁷[3†] Min kole û qewraş standin û koleyên min ên ku li mala min hatibûn dinê hebûn. Gelek malê min, pez û dewarên min hebûn. Hem jî ji hemûyên ku beriya min li Orşelîmê mane bêtir bûn.

⁸[4†] Min ji bo xwe zêr û zîv, ji xezîneyên padîşah û herêmên bindestkirî civandin. Dengbêjên min ên jin û mêr û gelek jinên min ên ku mirov jê zewqê distîne hebûn.

⁹[5†] Ez ewqas dewlemend bûm ku li Orşelîmê kesekî bi qasî min dewlemend nebû. Şehrezayiya min jî dev ji min berneda.

¹⁰Min tu tiştê ku çavê min xwest ji bo xwe texsîr nekir. Min dilê xwe ji tu şahiyê bêpar nehişt. Çimkî dilê min bi hemû keda min şa dibû Û para min a ji hemû keda min ev bû.

¹¹Çaxê min li hemû karên destên xwe Û keda di ber de dayî nêrî, Min dît ku va ye her tişt pûç e û wek ketina pey bayê ye. Li ser rûyê erdê tu qezenc tunebû.

¹²Ez dîsa fikirîm ka şehrezayî, dînîtî û bêaqilî çi ye? Ma kesê ku dikeve cihê padîşah, Ji bilî tiştên ku berê hatine kirin, dikare çi bike?

¹³Min dît ku ronahî di ser tariyê re, Şehrezayî jî di ser bêaqiliyê re ye.

¹⁴Zilamê şehreza bi çavên serê xwe dibîne, Lê yê bêaqil di tariyê de rêve diçe. Lê min fêm kir, ya ku tê serê herduyan yek e.

¹⁵Û min di dilê xwe de got: «Ya ku tê serê kesê bêaqil, wê bê serê min jî. Îcar çima ez evqas şehreza bûme?» Loma min di dilê xwe de got: «Ev jî pûç e.»

¹⁶Çimkî wek yê bêaqil, kesê şehreza jî di rojên pêş de tê jibîrkirin. Di pêşerojê de herdu jî nayên bîra kesî. Heyf e ku kesên şehreza jî wek yên bêaqil dimirin.

¹⁷Îcar min ji jiyanê nefret kir, Çimkî ya ku li ser rûyê erdê dihat kirin, ji min re giran hat. Ji ber ku her tişt pûç e û wek ketina pey bayê ye.

¹⁸Min ji hemû keda xwe ya ku min li ser rûyê erdê da, nefret kir. Çimkî ezê her tiştî ji yê ku piştî min tê re bihêlim.

¹⁹Kî dizane ka ewê şehreza an bêaqil be? Bi ser de ewê her tiştê ku min li ser rûyê erdê bi ked û şehrezayî bi dest xist bistîne. Ev jî pûç e.

²⁰Loma min hêviya xwe ji hemû keda xwe ya ku min li ser rûyê erdê daye birrî.

²¹Çimkî mirov hene ya ku bi ked, zanîn, şehrezayî û jêhatîbûna xwe bi dest dixin, ji kesekî ku keda xwe di ber re nedaye re dihêlin. Ev jî pûç û xerabiyeke mezin e.

²²Çi feyda wî ji hemû keda wî û xemxwarina wî ya li ser rûyê erdê heye?

²³[6†] Hemû rojên wî, karên wî derd û keder in. Bi şev jî dilê wî rihetiyê nabîne. Ev jî pûç e.

²⁴ [7†] Ji bo mirovan; ji xwarin, vexwarin û şakirina canî ya bi kedê çêtir tiştek tune. Min dît ku ev jî ji Xwedê ye.

²⁵Çimkî bêyî wî, kî dikare bixwe û zewqê bibîne?

²⁶[8†] Çimkî Xwedê şehrezayî, zanabûn û şabûnê dide zilamê ku jê razî ye. Îcar Xwedê, karê civandin û danîna ser hev dide yê gunehkar, ji bo ku piştre bide kesê qenc. Ev jî ji bo mirov pûç û wek ketina pey bayê ye.