Read Kurmanji Încîl, 2009 Metta 25 Bible Online

Metta 25 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Metta 25

¹«Hingê Padîşahiya Ezmanan wê bimîne vê yekê: Deh keçikan qendîlên xwe hildan û çûn pêşiya zavê.

²Pênc ji wan bêaqil û pênc ji wan şehreza bûn.

³Yên bêaqil rahiştin qendîlên xwe, lê bi xwe re dohn hilnedan.

⁴Lê yên şehreza bi qendîlên xwe re, di derdanan de dohn jî hildan.

⁵Gava ku zava bi derengî ket, xewê ew hemû girtin û razan.

⁶«Nîvê şevê dengek hat: ‹Va ye, zava tê! Derkevin pêşiya wî!›

⁷Hingê hemû keçik rabûn û qendîlên xwe amade kirin.

⁸Yên bêaqil ji yên şehreza re gotin: ‹Hinekî ji dohnê xwe bidin me, çimkî qendîlên me ditemirin.›

⁹Wan bersîv da û gotin: ‹Na, çênabe, ew têra me û we nake. Çêtir e ku hûn herin ba dohnfiroşan û ji xwe re bikirrin.›

¹⁰Lê çaxê ew çûn ku dohn bikirrin, zava hat. Keçikên ku amade bûn bi wî re ketin şahiya dîlanê û derî hat dadan.

¹¹Paşê keçên din jî hatin û gotin: ‹Mîrza, mîrza! Derî li me veke!›

¹²Wî li wan vegerand û got: ‹Bi rastî ez ji we re dibêjim, ez we nas nakim.›

¹³«Loma hişyar bimînin, çimkî hûn ne wê rojê û ne jî wê saetê dizanin.»

¹⁴«Dîsa Padîşahiya Ezmanan dimîne vê yekê: Zilamek hebû, gava ku çû welatekî din, gazî xulamên xwe kir û malê xwe spart wan.

¹⁵Wî li gor karîna her yekî ji wan da wan: Pênc telant* dan yekî, du telant dan yekî û telantek jî da yekî û derket riya xwe.

¹⁶Yê ku pênc telant standibûn, zû rabû, perê xwe da xebitandin û pênc telantên din kar kirin.

¹⁷Bi vî awayî yê ku du telant standibûn jî du telantên din kar kirin.

¹⁸Lê yê ku telantek standibû, rabû erd kola û perê axayê xwe veşart.

¹⁹«Piştî demeke dirêj axayê xulaman vegeriya û bi wan re hesabê xwe kir.

²⁰Yê ku pênc telant standibûn, hat û pênc telantên din jî anîn. Wî got: ‹Ezbenî, te pênc telant dabûn min. Binêre, min pêncên din jî qezenc kirin.›

²¹Axayê wî jê re got: ‹Aferim, xizmetkarê qenc û dilsoz! Tu di tiştên hindik de dilsoz derketî, ezê te deynim ser gelek tiştan. Were û beşdarî şahiya axayê xwe bibe!›

²²«Yê ku du telant standibûn jî hat û got: ‹Ezbenî, te du telant dabûn min; binêre, min diduyên din jî qezenc kirin.›

²³Axayê wî got: ‹Aferim, xizmetkarê qenc û dilsoz! Tu di tiştên hindik de dilsoz derketî, ezê te deynim ser gelek tiştan. Were û beşdarî şahiya axayê xwe bibe!›

²⁴«Piştre yê ku telantek standibû hat û got: ‹Ezbenî, min dizanibû ku tu mirovekî hişk î û cihê ku te lê neçandiye tu didirûyî û cihê ku te tov lê nereşandiye tu berhev dikî.

²⁵Loma ez tirsiyam, ez çûm, min telantê te di nav axê de veşart. Ha, ji te re telantê te.›

²⁶Axayê wî lê vegerand û got: ‹Hey xizmetkarê xerab û tiral! Madem te dizanibû cihê ku min lê neçandiye ez didirûm û cihê ku min tov lê nereşandiye ez berhev dikim?

²⁷Nexwe diviya te perên min danîna banqê, gava ku ez vegeriyam minê bi fayiza wan ve bistanda.

²⁸Ji bo vê yekê wî telantî ji wî bistînin û bidin wî yê ku deh telantên wî hene.

²⁹Çimkî yê ku pê re heye, wê ji wî re bê dayîn û bi ser de bê zêde kirin. Lê yê ku pê re tunebe, tiştê ku di destê wî de ye jî wê jê bê standin.

³⁰Lê vî xizmetkarê bêkêr bavêjin tariya derve. Li wir wê bibe girîn û qirçîna diranan.›»

³¹«Gava ku Kurê Mirov bi rûmeta xwe ve bê û hemû milyaket pê re, hingê ewê li ser textê xwe yê rûmetê rûne.

³²Hemû milet wê li ber wî bicivin û ewê wan ji hevdû veqetîne, wek ku şivan miyan ji bizinan vediqetîne.

³³Ewê miyan bide aliyê xwe yê rastê, bizinan bide aliyê xwe yê çepê.

³⁴Hingê Padîşah wê ji yên li aliyê xwe yê rastê re bêje: ‹Werin, hûn pîrozên* Bavê min, wê Padîşahiya ku ji damezrandina dinyayê ve ji bo we hatiye amade kirin, bistînin.

³⁵Çimkî ez birçî bûm, we xwarin da min; ez tî bûm we av da min; ez xerîb bûm we ez hewandim;

³⁶ez tazî bûm, we ez bi cil kirim; ez nexweş bûm, hûn hatin serdana min; ez di zîndanê de bûm, hûn hatin ba min.›

³⁷«Hingê yên rast wê li wî vegerînin û bêjin: ‹Ya Xudan, me kengê tu birçî dîtî û tu têr kirî, an kengê me tu tî dîtî û av da te?

³⁸Me kengê tu xerîb dîtî û tu hewandî, an tazî dîtî û tu bi cil kirî?

³⁹Me kengê tu nexweş an di zîndanê de dîtî û em hatin ba te?›

⁴⁰Padîşah wê bersîvê bide û ji wan re bêje: ‹Bi rastî ez ji we re dibêjim, we çi ji yekî ji van birayên min ên herî biçûk re kiribe, we ew ji min re kiriye.›

⁴¹«Hingê wê ji yên li milê xwe yê çepê re jî bêje: ‹Ji min dûr bikevin, hûn ên ku nifir lêbûyî, herin agirê herheyî yê ku ji bo Îblîs* û milyaketên wî hatiye amadekirin. [83†]

⁴²Çimkî ez birçî bûm, we xwarin neda min, ez tî bûm, we av neda min.

⁴³Ez xerîb bûm, we ez nehewandim. Ez tazî bûm, we ez bi cil nekirim. Ez nexweş û di zîndanê de bûm, hûn nehatin ba min.›

⁴⁴«Hingê ewê li wî vegerînin û bêjin: ‹Ya Xudan, me kengê tu birçî, an tî, an xerîb, an tazî, an nexweş, an jî di zîndanê de dîtî û me alîkariya te nekir?›

⁴⁵Hingê ewê bersîva wan bide û bêje: ‹Bi rastî ez ji we re dibêjim, we çi ji bo yekî ji vanên herî biçûk nekiribe, we ew ji bo min jî nekiriye.›

⁴⁶Îcar evên ha wê herin ezaba herheyî, lê yên rast wê herin jiyana herheyî.»