Read Kurmanji Încîl, 2009 Lûqa 14 Bible Online

Lûqa 14 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Lûqa 14

¹Rojeke Şemiyê gava Îsa çû mala serekekî Fêrisiyan, ku xwarinê bixwe, wan çavnêriya wî dikir.

²Û mirovekî nexweş, ku ava zer ji bedena wî dihat, li ber wî bû.

³Û Îsa dest pê kir û ji Şerîetzan û Fêrisiyan re got: «Ma di roja Şemiyê de dibe ku nexweş bên qenckirin an na?»

⁴Lê deng ji wan nehat. Û wî rahişt yê nexweş, ew qenc kir û berda.

⁵Piştre Îsa ji wan re got: «Kî ji nav we ku kurê wî an gayê wî bikeve bîrekê, roja Şemiyê be jî, wî di cih de jê dernaxe?»

⁶Û wan nikaribû bersîva vê yekê bidin.

⁷Gava wî dît ku yên vexwendî çawa cihên pêş ji xwe re dibijêrin, wî ji wan re meselek got:

⁸«Gava tu ji aliyê kesekî ve ji bo dawetê bêyî vexwendin, li cihê pêş rûnene. Belkî yekî ji te bi qedirtir ji aliyê wî ve hatibe vexwendin

⁹û ew kesê ku hûn herdu vexwendine, bê û ji te re bêje: ‹Cih bide vî!› Hingê tê rabî û bi şermî li cihê herî paş rûnî.

¹⁰Lê belê çaxê tu bêyî vexwendin, here, li cihê herî paş rûne, da ku yê tu vexwendiyî bê û ji te re bêje: ‹Dosto, kerem ke, pêşve were!› Hingê tê li ber wan hemûyên bi te re li ser sifrê rûniştî, serbilind bibî.

¹¹Çimkî her kesê ku xwe bilind bike, wê bê nizimkirin û her kesê ku xwe nizim bigire, wê bê bilindkirin.»

¹²Îsa ji wî yê ku ew vexwendibû re jî got: «Gava ku tu firavînekê an şîvekê çêkî, dostên xwe, birayên xwe, mirovên xwe û cîranên xwe yên dewlemend venexwîne, da ku ew jî te dîsa venexwînin û qenciya te li te venegerînin.

¹³Lê belê çaxê tu ziyafetekê çêkî, gazî belengaz, seqet, kulek û koran bike.

¹⁴Hingê tê bextewar bî, çimkî tiştekî wan tune ku li te vegerînin. Lê wê di Roja* Vejîna mirovên rast de bergîdana te bê dayîn.»

¹⁵Îcar yekî ji yên ku bi wî re li ser sifrê rûniştî bûn, gava ev yek bihîst, ji Îsa re got: «Xwezî bi wî yê ku di Padîşahiya Xwedê de nên bixwe!»

¹⁶Lê Îsa ji wî re got: «Mirovekî şîveke mezin çêkir û gelek xelk vexwendin.

¹⁷Û çaxê şîvê xulamê xwe şand, da ku gazî yên vexwendî bike û ji wan re bêje: ‹De werin, her tişt amade ye.›

¹⁸Û her yekî ji wan dest pê kir û lêbihûrtin ji xwe re xwest. Yê pêşî jê re got: ‹Min erdek kiriye û divê, ez herim lê binêrim. Ez hêvî ji te dikim ku tu li min negirî.›

¹⁹Û yekî din got: ‹Min pênc cot ga kirrîne, ez diçim, wan biceribînim. Ez ji te hêvî dikim ku tu li min negirî!›

²⁰Û yekî din jî got: ‹Min jin aniye û ji ber vê yekê ez nikarim bêm.›

²¹Yê xulam vegeriya û ev tişt ji axayê xwe re got. Hingê malxwê malê hêrs ket û ji xulamê xwe re got: ‹Bi lez here derve nav meydan û kolanên bajêr, belengaz, seqet, kor û kulekan bîne hundir.›

²²Xulam got: ‹Ezbenî, emrê ku te da, pêk hat, lê hê jî cih heye.›

²³Û axa ji xulam re got: ‹Rabe, derkeve ser rê û sêncan, bi zorê xelkê bîne hundir, da ku mala min tije bibe.

²⁴Ez ji we re dibêjim ku yek ji wan mirovên vexwendî, ji şîva min tam nake.›»

²⁵Elaleteke mezin bi Îsa re diçû. Ew zivirî û ji wan re got:

²⁶«Eger yek bê ba min û ji dê û bavê xwe, ji jin û zarok, xwişk û birayên xwe, erê, heta ji jiyana xwe bi xwe nefret neke, ew nikare bibe şagirtê min.

²⁷Û kî xaça xwe hilnegire û li pey min neyê, nikare bibe şagirtê min.

²⁸Ma kî ji we ku bixwaze bircekê ava bike, pêşî rûnane, mesrefa wê hesab nake, ka tiştên wî hene ku pê xilas bike?

²⁹Nebe ku bingeh danîbe û nekare temam bike û hemû yên ku wê yekê bibînin, dest pê bikin û tinazên xwe bi wî bikin

³⁰û bêjin: ‹Vî mirovî dest bi avakirinê kir û nikaribû bibe serî.›

³¹An kîjan padîşah, çaxê here pêşiya padîşahekî din, da ku bi wî re bikeve cengê, pêşî rûnane, naşêwire, ka ji wî tê, ku ew bi deh hezaran here pêşiya wî yê ku bi bîst hezaran ve tê ser wî.

³²Eger na, ewê hê ji dûr ve qasidan bişîne û jê hêvî bike, ku li hev bên.

³³Loma kî ji we dev ji her tiştê xwe bernede, nikare bibe şagirtê min.

³⁴«Xwê qenc e, lê eger ew tama xwe winda bike, wê bi çi bê bitamkirin?

³⁵Ew êdî ne bi kêrî axê û ne jî bi kêrî zibil tê, wê davêjin derve. Ewê ku guhên wî ji bo bihîstinê hene, bila bibihîze!»