Read Kurmanji Încîl, 2009 Lûqa 18 Bible Online

Lûqa 18 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Lûqa 18

¹Ji bo ku ew herdem dua bikin û newestin, Îsa meselek ji wan re got:

²«Di bajarekî de dadgerek* hebû ku ne ji Xwedê ditirsiya û ne jî ji mirovan şerm dikir.

³Di wî bajarî de jinebiyek jî hebû ku dihat ba dadger û jê re digot: ‹Heqê min ji neyarê min bistîne!›

⁴Dadger demekê nexwest, lê piştre ji xwe re got: ‹Her çiqas ez ne ji Xwedê ditirsim û ne jî ji mirovan şerm dikim,

⁵lê belê ji ber ku ev jinebiya ha hergav tê û min reht dike, ezê rabim, heqê wê bidim wê, da ku ev herdem neyê, serê min gêj neke.›»

⁶Û Xudan got: «Bibihîzin ku dadgerê neheq çi dibêje.

⁷Ma Xwedê heqê bijartiyên xwe yên ku bi şev û roj hawara xwe digihînin wî, nade wan? Ma wê wan li hêviyê bihêle?

⁸Ez ji we re dibêjim, ewê heqê wan zû bide wan. Lê dîsa jî gava Kurê Mirov bê, gelo ewê baweriyê* li ser rûyê erdê bibîne?»

⁹Îsa ev mesele jî ji hinekan re got, yên ku ji rastdariya xwe piştrast in û yên din kêm dibînin:

¹⁰«Du mirov hilkişiyan Perestgehê, da ku dua bikin. Yek ji wan Fêrisî bû û yê din bacgir* bû.

¹¹Yê Fêrisî li ser piyan rawesta û ji xwe re weha dua kir: ‹Ya Xwedê, ez şikir ji te re dikim ku ez ne wek mirovên din im: Ez ne rêbir, ne neheq, ne zînakar, an jî ne wek vî bacgirê ha me.

¹²Ez di heftiyê de du caran rojiyê digirim û dehyeka* hemû derameta* xwe didim.›

¹³Lê yê bacgir ji dûr ve rawesta û nedixwest çavên xwe jî ber bi ezmên ve hilde; wî li singê xwe dixist û digot: ‹Ya Xwedê, li min gunehkarî were rehmê!›

¹⁴Ez ji we re dibêjim: Ne yê Fêrisî, lê yê bacgir rastdar çû mala xwe. Çimkî her kesê ku xwe bilind bike, wê bê nizimkirin; lê yê ku xwe nizim bike, wê bê bilindkirin.»

¹⁵Zarokên biçûk jî anîn ba Îsa, da ku destê xwe deyne ser wan. Lê gava şagirtan ev yek dît, li wan hilatin.

¹⁶Lê Îsa gazî wan kir, ku bên ba wî û got: «Bihêlin, bila zarok bên ba min, pêşiya wan negirin. Çimkî Padîşahiya Xwedê ji yên weha re ye.

¹⁷Bi rastî ez ji we re dibêjim, kî ku Padîşahiya Xwedê wek zarokekê qebûl neke, tu caran nakeve wê.»

¹⁸Û serwerekî ji wî pirsî û got: «Ya Mamostê qenc, ez çi bikim, da ku ez bibim wêrisê jiyana herheyî?»

¹⁹Û Îsa ji wî re got: «Çima tu ji min re qenc dibêjî? Ji Xwedê pê ve, tu kesê qenc tune.

²⁰Tu emran dizanî: ‹Zînayê neke!›, ‹Nekuje!›, ‹Diziyê neke!›, ‹Şahidiya derewîn neke!›, ‹Qedrê dê û bavê xwe bigire!› [49†] »

²¹Wî jî got: «Ev tiştên ha hemû min ji xortaniya xwe ve pêk anîne.»

²²Gava Îsa ev bihîst, ji wî re got: «Hê jî tiştek ji te kêm heye: Çi tiştê te heye bifiroşe û li belengazan belav bike. Hingê wê li ezmanan xezîna te hebe. Û were, bikeve pey min.»

²³Lê gava wî ev tiştê ha bihîst, ew gelek xemgirtî bû, çimkî ew gelek dewlemend bû.

²⁴Îcar gava Îsa dît ku ew gelek xemgirtî bû, got: «Çiqas zehmet e ku yên dewlemend bikevin Padîşahiya Xwedê!

²⁵Çimkî derbasbûna devê ya di qula derziyê re, ji ketina mirovê dewlemend a Padîşahiya Xwedê hêsanîtir e.»

²⁶Û yên ku ev bihîstin gotin: «Eger wusa ye, kî dikare xilas bibe?»

²⁷Lê Îsa got: «Tiştê ku li ba mirovan nabe, li ba Xwedê dibe.»

²⁸Hingê Petrûs got: «Va ye, me yên xwe hiştine û em li pey te hatine.»

²⁹Îsa ji wan re got: «Bi rastî ez ji we re dibêjim, tu kes tune ku di ber Padîşahiya Xwedê de dev ji mal, an jin, an zarok, an dê, an bav, an birayan berdabe,

³⁰di vê dinyayê de gelek bêtir û di dinya ku bê de jiyana herheyî nestîne.»

³¹Îsa her diwanzdeh anîn ba xwe û ji wan re got: «Va ye, em derdikevin Orşelîmê û hemû tiştên ku bi destê pêxemberan li ser Kurê Mirov hatine nivîsîn, wê bên cih:

³²Ewê bê xistin nav destê miletan, wê tinazên xwe bi wî bikin, wê wî riswa bikin, wê tif bikin wî,

³³wê wî bidin ber qamçiyan û wê wî bikujin û ewê roja sisiyan ji nav miriyan rabe.»

³⁴Lê wan tu tişt fêm nekir. Ev peyv ji wan re veşartî ma û tiştên ku wî gotin, fêm nekirin.

³⁵Çaxê Îsa nêzîkî Erîhayê dibû, yekî kor li tenişta rê rûniştibû û pars dikir.

³⁶Gava wî bihîst ku elaletek dibihûre, pirsî û got: «Ev çi ye?»

³⁷Lê vegerandin û gotin: «Îsayê Nisretî dibihûre.»

³⁸Yê kor kir qîrîn û got: «Ya Îsa, Kurê* Dawid, li min were rehmê!»

³⁹Û yên ku di pêşiyê de diçûn, lê hilatin, da ku ew dengê xwe bibire; lê wî hê bêtir kir qîrîn û got: «Ya Kurê Dawid, li min were rehmê!»

⁴⁰Îsa rawesta, emir kir, ku yê kor bînin ba wî. Û gava yê kor nêzîk bû, Îsa ji wî pirsî:

⁴¹«Tu çi dixwazî ku ez ji te re bikim?» Wî got: «Ya Xudan, bila çavên min bibînin.»

⁴²Îsa jî ji wî re got: «Bila çavên te bibînin, baweriya* te tu xilas kirî.»

⁴³Û wî di cih de dît, li pey Îsa çû û pesnê Xwedê da û hemûyên ku ev yek dîtin, rûmet dan Xwedê.