Read Kurmanji Încîl, 2009 Romayî 11 Bible Online

Romayî 11 - Kurmanji Încîl, 2009 bible

Romayî 11

¹Îcar ez dipirsim: Ma Xwedê gelê xwe red kir? Na, tu caran! Ez bi xwe jî yekî Îsraêlî me, ji dûndana Birahîm û ji eşîra Binyamîn* im. [61†]

²Xwedê gelê xwe yê ku ji berê ve bijartiye red nekir. An ma hûn nizanin ku Nivîsara Pîroz li ser Êlyas* çi dibêje û ew çawa li ber Xwedê giliyê Îsraêl dike?

³Ew dibêje: «Ya Xudan, wan pêxemberên te kuştin, gorîgehên* te hilweşandin. Ez bi tenê mam û li kuştina min jî digerin.» [62†]

⁴Lê bersîva ku Xwedê dide wî, çi ye? «Min heft hezar mirovên ku li ber Baal* neçûne ser çokan, ji xwe re veqetandine.» [63†]

⁵Wusa, di vî wextî de jî jêmayiyeke ku bi keremê hatiye hilbijartin heye.

⁶Îcar, eger ev bi keremê ye, êdî ne bi kirinan e; an nexwe kerem êdî nabe kerem.

⁷Îcar çi? Îsraêl negihîşt tiştê ku lê digeriya. Lê yên bijartî gihîştinê û dilê yên din hişk bû,

⁸wek ku hatiye nivîsîn: «Xwedê ruhekî tevizîbûnê daye wan, Heta roja îro jî çavên ku nabînin Û guhên ku nabihîzin dane wan.» [64†]

⁹Û Dawid* dibêje: «Bila sifra wan ji bo wan bibe Daf û xefik, ceza û terpilîn*.

¹⁰Bila çavên wan tarî bibin, da ku nebînin Û herdem pişta wan xwar be.» [65†]

¹¹Îcar ez dipirsim: Ma ji bo ku ew bikevin, ew terpilîn? Na, tu caran! Lê belê bi terpilîna wan xilasî ji miletan re hat, da ku Îsraêlî bihesidin.

¹²Îcar, eger terpilîna wan ji dinyayê re û şikestina wan ji miletan re bûbe dewlemendî, temambûna hejmara wan hê çiqas bêtir wê bibe dewlemendî!

¹³Lê niha ez ji we miletan re dibêjim: Madem ku ez Şandiyê* miletan im, ez xizmeta xwe bilind dikim,

¹⁴da ku ez bi riyekê, yên ku ji gelê min in bihesidînim û hinekan ji wan xilas bikim.

¹⁵Çimkî eger redbûna wan bûbe lihevhatina dinyayê ya bi Xwedê re, hingê qebûlbûna wan ne jiyana ji nav miriyan be, wê çi be?

¹⁶Eger hevîrê pêşî pîroz be, tevahiya hevîr pîroz e. Eger ra* pîroz be, çiqil jî pîroz in. [66†]

¹⁷Lê eger hin çiqil hatin birrîn û tu yê ku dara zeytûnê ya bejik î û bi wan ve hatiyî tamandin û bûyî hevparê ra û qelewiya dara zeytûnê,

¹⁸li hember wan çiqilan pesnê xwe nede. Lê eger tu pesnê xwe didî, bîne bîra xwe ku ne tu ra hildigirî, lê belê ra te hildigire.

¹⁹Belkî jî tu bêjî: «Çiqilên darê hatin birrîn, da ku ez bêm tamandin.»

²⁰Erê, rast e. Ew ji ber bêbaweriya xwe hatin birrîn, lê belê tu bi baweriyê disekinî. Îcar pozbilind nebe, lê bitirse.

²¹Çimkî eger Xwedê, çiqilên darê yên xweheyî* nedirixandin*, te jî nadirixîne.

²²Îcar bala xwe bide qencî û hişkiya Xwedê. Ew li hember ên ketî hişk e; lê ji te re qenc e — eger tu di qenciya wî de bimînî. An na tu jî, tê bêyî birrîn.

²³Û eger Îsraêlî jî di bêbaweriyê de nemînin, wê bên tamandin; çimkî Xwedê dikare wan careke din bitamîne.

²⁴Çimkî eger tu ji dareke zeytûnê ya ku di xweheyiya xwe de bejik e, hatiyî birrîn û bervajiyê xweheyiyê bi dara zeytûna qenc ve hatiyî tamandin, ew ên ku çiqilên xweheyî ne, wê hê çiqas zêdetir bi dara xwe ya zeytûnê ve bên tamandin!

²⁵Birano, ez naxwazim ku hûn ji vê sirê bêhay bin, da ku hûn xwe zana nebînin. Sir ev e ku dilê pareke gelê Îsraêlê hişk bû, heta ku hejmara miletên ku wê xilas bibin temam bibe.

²⁶Û bi vî awayî tevahiya Îsraêlê wê xilas bibe, wek ku hatiye nivîsîn: «Rizgarkar wê ji Siyonê* bê, Ewê nepakiyê ji Aqûb* dûr bixe.

²⁷Çaxê ku ez gunehên wan rakim, Peymana* min a bi wan re ev e.» [67†]

²⁸Ji aliyê Mizgîniyê ve ew ji bo feyda we dijmin in, lê ji aliyê bijartinê ve ew ji bo xatirê bav û kalan hezkirî ne.

²⁹Çimkî diyariyên Xwedê û gazîkirina wî bi şûn ve nayên standin.

³⁰Çawa ku demekê we bi ya Xwedê nekir û niha bi neguhdariya wan hûn gihîştin rehmê;

³¹bi vî awayî niha ev bûn neguhdar, da ku bi wê rehma ku li we bûye, ew jî bigihîjin rehmê.

³²Çimkî Xwedê hemû kirin girtiyên neguhdariyê, da ku li hemûyan rehmê bike.

³³Ey kûrahiya dewlemendî, şehrezayî û zanîna Xwedê! Ma kî dikare dîwankirina* wî fêm bike! Ma kî dikare riyên wî salix bide! [68†]

³⁴«Ma kê bi fikra Xudan zaniye? An kî jê re bû şîretkar?» [69†]

³⁵«Ma kê pêşî tiştek daye wî, Ku bi şûn ve bistîne?» [70†]

³⁶Çimkî her tişt ji wî ye, bi wî ye û ji bo wî ye. Bila rûmet her û her ji wî re be. Amîn. [71†]