Read La Sankta Biblio esparanto Ijob 14 Bible Online

Ijob 14 - La Sankta Biblio esparanto bible

Ijob 14

¹Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

²Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

³Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

⁴Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

⁵Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

⁶Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

⁷Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

⁸Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

⁹Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

¹⁰Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

¹¹Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

¹²Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

¹³Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min!

¹⁴Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

¹⁵Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

¹⁶Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

¹⁷Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

¹⁸Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

¹⁹Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

²⁰Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

²¹Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

²²Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.