Read La Sankta Biblio esparanto Ijob 15 Bible Online

Ijob 15 - La Sankta Biblio esparanto bible

Ijob 15

¹Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

²Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

³Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

⁴Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

⁵Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

⁶Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

⁷Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

⁸Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

⁹Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

¹⁰Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

¹¹Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

¹²Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

¹³Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

¹⁴Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

¹⁵Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

¹⁶Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

¹⁷Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

¹⁸Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

¹⁹Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

²⁰Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

²¹Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

²²Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

²³Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

²⁴Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

²⁵Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

²⁶Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

²⁷Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

²⁸Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

²⁹Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

³⁰Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

³¹La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

³²Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

³³Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

³⁴Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

³⁵Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.