Read La Sankta Biblio esparanto Ijob 30 Bible Online

Ijob 30 - La Sankta Biblio esparanto bible

Ijob 30

¹Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

²Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

³Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

⁴Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

⁵El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

⁶En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

⁷Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

⁸Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

⁹Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

¹⁰Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

¹¹Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

¹²Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

¹³Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

¹⁴Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

¹⁵Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

¹⁶Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

¹⁷En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

¹⁸Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

¹⁹Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

²⁰Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

²¹Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

²²Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

²³Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

²⁴Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

²⁵Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

²⁶Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

²⁷Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

²⁸Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

²⁹Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

³⁰Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

³¹Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.