Read La Sankta Biblio esparanto Ijob 36 Bible Online

Ijob 36 - La Sankta Biblio esparanto bible

Ijob 36

¹Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

²Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

³Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

⁴Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

⁵Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

⁶Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

⁷Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

⁸Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

⁹Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

¹⁰Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

¹¹Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

¹²Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

¹³La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

¹⁴Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

¹⁵Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

¹⁶Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

¹⁷Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

¹⁸Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

¹⁹Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

²⁰Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

²¹Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

²²Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

²³Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

²⁴Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

²⁵Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

²⁶Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

²⁷Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

²⁸Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

²⁹Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

³⁰Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

³¹Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

³²Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

³³Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.