Read La Sankta Biblio esparanto Psalmo 107 Bible Online

Psalmo 107 - La Sankta Biblio esparanto bible

Psalmo 107

¹Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

²Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

³Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

⁴Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

⁵Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

⁶Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

⁷Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

⁸Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

⁹Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

¹⁰Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

¹¹Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

¹²Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

¹³Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

¹⁴Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

¹⁵Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

¹⁶Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

¹⁷La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

¹⁸Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

¹⁹Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

²⁰Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

²¹Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

²²Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

²³Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

²⁴Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

²⁵Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

²⁶Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

²⁷Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

²⁸Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

²⁹Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

³⁰Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

³¹Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

³²Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

³³Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

³⁴Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

³⁵Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

³⁶Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

³⁷Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

³⁸Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

³⁹Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

⁴⁰Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

⁴¹Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

⁴²La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

⁴³Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.