Read La Sankta Biblio esparanto Lamentado 3 Bible Online

Lamentado 3 - La Sankta Biblio esparanto bible

Lamentado 3

¹Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

²Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

³Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

⁴Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

⁵Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

⁶En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

⁷Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

⁸Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

⁹Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

¹⁰Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

¹¹Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

¹²Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

¹³En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

¹⁴Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

¹⁵Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

¹⁶Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

¹⁷Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

¹⁸Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

¹⁹La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

²⁰Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

²¹Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

²²Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

²³Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

²⁴Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

²⁵La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

²⁶Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

²⁷Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

²⁸Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

²⁹Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

³⁰Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

³¹Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

³²Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

³³Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

³⁴Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

³⁵Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

³⁶Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero-Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

³⁷Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

³⁸Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

³⁹Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

⁴⁰Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

⁴¹Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

⁴²Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

⁴³Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

⁴⁴Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

⁴⁵Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

⁴⁶Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

⁴⁷Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

⁴⁸Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

⁴⁹Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

⁵⁰Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

⁵¹Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

⁵²Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

⁵³Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

⁵⁴Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

⁵⁵Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

⁵⁶Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

⁵⁷Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

⁵⁸Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

⁵⁹Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

⁶⁰Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

⁶¹Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

⁶²La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

⁶³Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

⁶⁴Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

⁶⁵Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

⁶⁶Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.