Read La Sankta Biblio esparanto Jakobo 1 Bible Online

Jakobo 1 - La Sankta Biblio esparanto bible

Jakobo 1

¹Jakobo, servisto de Dio kaj de la Sinjoro Jesuo Kristo, al la dek du triboj, kiuj estas dispelitaj: Saluton!

²Rigardu ĉion kiel ĝojigan, miaj fratoj, kiam vi falas en diversajn tentojn,

³sciante, ke la provado de via fido faras paciencon.

⁴Kaj la pacienco havu sian perfektan faradon, por ke vi estu perfektaj kaj kompletaj, ne havante mankon.

⁵Sed se al iu el vi mankas saĝeco, li petu Dion, kiu donacas al ĉiuj malavare kaj ne riproĉas, kaj ĝi estos al li donata.

⁶Sed li petu en fido, neniel dubante; ĉar la dubanto similas ondon de la maro, ventopelatan kaj skuatan.

⁷Ĉar tiu homo ne pensu, ke li ricevos ion de la Sinjoro-

⁸duoblanima homo, ŝanceliĝa en ĉiuj siaj vojoj.

⁹Sed la malaltranga frato ĝoju pri sia alteco;

¹⁰kaj la riĉulo pri sia humiliĝo; ĉar kiel floro de herbo li forpasos.

¹¹Ĉar la suno leviĝas kun la brulvento kaj sekigas la herbon, kaj ĝia floro falas, kaj la gracio de ĝia formo pereas; tiel ankaŭ la riĉulo velkos en siaj vojoj.

¹²Feliĉa estas la homo, kiu elportas tenton; ĉar kiam li estos elprovita, li ricevos la kronon de vivo, kiun la Sinjoro promesis al tiuj, kiuj lin amas.

¹³Neniu diru, kiam li estas tentata: Mi estas tentata de Dio; ĉar Dio ne estas tentebla de malbono, kaj Li mem tentas neniun;

¹⁴sed ĉiu estas tentata, kiam li estas fortirata de sia dezirado, kaj delogata.

¹⁵Tiam la dezirado, gravediĝinte, naskas pekon; kaj la peko, maturiĝinte, naskas morton.

¹⁶Ne trompiĝu, miaj amataj fratoj.

¹⁷Ĉiu bona donaĵo kaj ĉiu perfekta donaco estas de supre, malsuprenvenante de la Patro de lumoj, ĉe kiu ne povas ekzisti ŝanĝo, nek ombro de sinturnado.

¹⁸Laŭ Sia propra volo Li naskis nin per la vorto de la vero, por ke ni estu kvazaŭ unuaaĵo de Liaj kreitaĵoj.

¹⁹Tion vi scias, miaj amataj fratoj. Sed ĉiu rapidu aŭdi, malrapidu paroli, malrapidu koleri;

²⁰ĉar la kolero de homo ne efektivigas la justecon de Dio.

²¹Tial, formetinte ĉian malpurecon kaj superfluon de malico, akceptu kun humileco la enplantitan vorton, kiu povas savi viajn animojn.

²²Sed estu plenumantoj de la vorto, kaj ne nur aŭskultantoj, trompantaj vin mem.

²³Ĉar se iu estas aŭskultanto de la vorto, kaj ne plenumanto, li similas iun, kiu rigardas sian naturan vizaĝon en spegulo;

²⁴ĉar li sin rigardas kaj foriras, kaj tuj forgesas, kia li estis.

²⁵Sed tiu, kiu fikse rigardas en la perfektan leĝon, la leĝon de libereco, kaj tiel restas, ne estante aŭskultanto, kiu forgesas, sed plenumanto, kiu energias, tiu estos benata en sia faro.

²⁶Se iu ŝajnas al si religia, ne bridante sian langon, sed trompante sian koron, ties religio estas vanta.

²⁷Religio pura kaj senmakula antaŭ nia Dio kaj Patro estas jena: viziti orfojn kaj vidvinojn en ilia mizero, kaj sin gardi sen malpuriĝo de la mondo.