Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Ijob 33 Bible Online

Ijob 33 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Ijob 33

¹Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

²Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

³Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

⁴La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

⁵Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

⁶Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

⁷Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

⁸Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

⁹Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

¹⁰Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

¹¹Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

¹²Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

¹³Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

¹⁴Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

¹⁵En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

¹⁶Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

¹⁷Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

¹⁸Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

¹⁹Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

²⁰Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

²¹Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

²²Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

²³Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

²⁴Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

²⁵Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

²⁶Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

²⁷Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

²⁸Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

²⁹Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

³⁰Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

³¹Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

³²Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

³³Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.