Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Ijob 39 Bible Online

Ijob 39 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Ijob 39

¹Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

²Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

³Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

⁴Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

⁵Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

⁶La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

⁷Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

⁸La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

⁹Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

¹⁰Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

¹¹Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

¹²Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

¹³La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

¹⁴Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

¹⁵Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

¹⁶Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

¹⁷Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

¹⁸Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

¹⁹Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

²⁰Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

²¹Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

²²Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

²³Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

²⁴Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

²⁵Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

²⁶Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

²⁷Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

²⁸Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

²⁹De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

³⁰Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.