Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Ijob 41 Bible Online

Ijob 41 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Ijob 41

¹Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

²Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

³Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

⁴Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

⁵Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

⁶Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

⁷Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

⁸Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

⁹Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

¹⁰Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

¹¹Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

¹²Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

¹³Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

¹⁴Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

¹⁵Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

¹⁶Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

¹⁷Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

¹⁸Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

¹⁹El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

²⁰El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

²¹Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

²²Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

²³La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

²⁴Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

²⁵Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

²⁶Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

²⁷Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

²⁸Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

²⁹Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

³⁰Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

³¹Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

³²La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

³³Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

³⁴Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.