Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Ijob 9 Bible Online

Ijob 9 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Ijob 9

¹Ijob respondis kaj diris:

²Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

³Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

⁴Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

⁵Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

⁶Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

⁷Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

⁸Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

⁹Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

¹⁰Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

¹¹Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

¹²Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

¹³Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

¹⁴Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

¹⁵Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

¹⁶Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

¹⁷Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

¹⁸Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

¹⁹Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

²⁰Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

²¹Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

²²Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

²³Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

²⁴La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

²⁵Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

²⁶Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

²⁷Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

²⁸Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

²⁹Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

³⁰Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

³¹Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

³²Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

³³Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

³⁴Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

³⁵Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.