Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Psalmaro 106 Bible Online

Psalmaro 106 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Psalmaro 106

¹Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

²Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

³Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

⁴Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

⁵Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

⁶Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

⁷Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

⁸Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

⁹Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

¹⁰Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

¹¹Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

¹²Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

¹³Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

¹⁴Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

¹⁵Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

¹⁶Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

¹⁷Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

¹⁸Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

¹⁹Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

²⁰Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

²¹Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

²²Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

²³Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

²⁴Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

²⁵Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

²⁶Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

²⁷Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

²⁸Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

²⁹Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

³⁰Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

³¹Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

³²Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

³³Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

³⁴Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

³⁵Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

³⁶Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

³⁷Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

³⁸Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

³⁹Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

⁴⁰Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

⁴¹Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

⁴²Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

⁴³Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

⁴⁴Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

⁴⁵Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

⁴⁶Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

⁴⁷Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

⁴⁸Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!