Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Sentencoj 8 Bible Online

Sentencoj 8 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Sentencoj 8

¹Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

²Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

³Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

⁴Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

⁵Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

⁶Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

⁷Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

⁸Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

⁹Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

¹⁰Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

¹¹Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

¹²Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

¹³Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

¹⁴De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

¹⁵Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

¹⁶Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

¹⁷Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

¹⁸Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

¹⁹Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

²⁰Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

²¹Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

²²La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

²³Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

²⁴Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

²⁵Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

²⁶Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

²⁷Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

²⁸Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

²⁹Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

³⁰Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

³¹Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

³²Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

³³Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

³⁴Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

³⁵Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

³⁶Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.