Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Luko 18 Bible Online

Luko 18 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Luko 18

¹Kaj li parolis al ili parabolon pri tio, ke oni devas ĉiam preĝi kaj ne laciĝi,

²dirante: En unu urbo estis juĝisto, kiu ne timis Dion, nek respektis homon;

³kaj estis vidvino en tiu urbo, kaj ŝi venadis al li, dirante: Faru por mi justecon kontraŭ mia kontraŭulo.

⁴Kaj li ne volis dum kelka tempo, sed poste li diris en si: Kvankam mi ne timas Dion, nek respektas homon,

⁵tamen, ĉar ĉi tiu vidvino min ĝenas, mi faros por ŝi justecon, por ke ŝi ne malfortigu min per sia ĉiama venado.

⁶Kaj la Sinjoro diris: Aŭskultu, kion diras la maljusta juĝisto.

⁷Kaj ĉu Dio ne faros justecon por Siaj elektitoj, kiuj tage kaj nokte krias al Li, kvankam Li longe pri ili paciencas?

⁸Mi diras al vi: Rapide Li faros por ili justecon. Tamen kiam venos la Filo de homo, ĉu li trovos fidon sur la tero?

⁹Kaj li parolis la jenan parabolon, ankaŭ por iuj, kiuj fidis al si, ke ili estas justuloj, kaj malestimis la ceterajn:

¹⁰Du homoj supreniris en la templon, por preĝi; unu estis Fariseo, kaj la alia estis impostisto.

¹¹La Fariseo, starante, preĝis kun si jene: Ho Dio, mi Vin dankas, ke mi ne estas kiel la ceteraj homoj, rabemaj, maljustaj, adultemaj, nek eĉ kiel ĉi tiu impostisto.

¹²Mi fastas dufoje en semajno; mi donas dekonaĵojn el ĉio, kion mi akiras.

¹³Sed la impostisto, starante malproksime, ne volis eĉ levi la okulojn al la ĉielo, sed batadis sian bruston, dirante: Ho Dio, estu favora al mi pekulo.

¹⁴Mi diras al vi: Ĉi tiu malsupreniris al sia domo, pravigita pli ol tiu; ĉar ĉiu, kiu sin altigas, estos humiligita; sed kiu sin humiligas, tiu estos altigita.

¹⁵Kaj oni venigis al li ankaŭ siajn infanetojn, por ke li tuŝu ilin; kaj la disĉiploj, vidinte, admonis ilin.

¹⁶Sed Jesuo alvokis ilin al si, dirante: Lasu la infanojn veni al mi, kaj ne malhelpu ilin; ĉar el tiaj estas la regno de Dio.

¹⁷Vere mi diras al vi: Kiu ne akceptos la regnon de Dio kiel infano, tiu neniel eniros en ĝin.

¹⁸Kaj unu reganto demandis al li, dirante: Bona Majstro, kion mi faru, por heredi eternan vivon?

¹⁹Kaj Jesuo diris al li: Kial vi nomas min bona? neniu estas bona krom Unu, nome Dio.

²⁰Vi scias la ordonojn: Ne adultu; Ne mortigu; Ne ŝtelu; Ne parolu malveran ateston; Respektu vian patron kaj vian patrinon.

²¹Kaj li diris: Ĉion tion mi observis detempe de mia juneco.

²²Kaj Jesuo, aŭdinte, diris al li: Ankoraŭ unu mankon vi havas: vendu ĉion, kion vi posedas, kaj disdonu al malriĉuloj, kaj vi havos trezoron en la ĉielo; kaj venu, sekvu min.

²³Sed aŭdinte tion, li fariĝis tre malĝoja; ĉar li estis tre riĉa.

²⁴Kaj Jesuo, lin rigardante, diris: Kiel malfacile tiuj, kiuj havas riĉon, eniros en la regnon de Dio!

²⁵Ĉar estas pli facile por kamelo iri tra trueton de kudrilo, ol por riĉulo eniri en la regnon de Dio.

²⁶Kaj tiuj, kiuj tion aŭdis, diris: Kiu do povos esti savita?

²⁷Sed li diris: Kio estas neebla ĉe homoj, tio estas ebla ĉe Dio.

²⁸Kaj Petro diris: Jen ni forlasis niajn propraĵojn, kaj sekvis vin.

²⁹Kaj li diris al ili: Vere mi diras al vi: Estas neniu, kiu forlasis domon aŭ edzinon aŭ fratojn aŭ gepatrojn aŭ infanojn pro la regno de Dio,

³⁰kaj kiu ne ricevos multoble en ĉi tiu tempo, kaj en la venonta mondo vivon eternan.

³¹Kaj preninte al si la dek du, li diris al ili: Jen ni supreniras al Jerusalem; kaj ĉio skribita per la profetoj estos plenumita al la Filo de homo.

³²Ĉar li estos transdonita al la nacianoj, kaj mokita kaj perfortita kaj surkraĉita;

³³kaj ili skurĝos kaj mortigos lin; kaj la trian tagon li releviĝos.

³⁴Kaj ili komprenis nenion el tio, kaj ĉi tiu parolo estis kaŝita for de ili, kaj ili ne sciis la dirojn.

³⁵Kaj kiam li alproksimiĝis al Jeriĥo, unu blindulo sidis apud la vojo, petante almozojn;

³⁶kaj aŭdinte homamason preterirantan, li demandis, kio estas tio.

³⁷Kaj oni diris al li, ke Jesuo, la Nazaretano, preteriras.

³⁸Kaj li kriis, dirante: Jesuo, filo de David, kompatu min.

³⁹Kaj la antaŭirantoj admonis lin, ke li silentu; sed li des pli forte kriis: Ho filo de David, kompatu min!

⁴⁰Kaj Jesuo haltis, kaj ordonis alkonduki lin; kaj kiam li alproksimiĝis, li lin demandis:

⁴¹Kion vi volas, ke mi faru al vi? Kaj li diris: Sinjoro, ke mi ricevu vidpovon.

⁴²Kaj Jesuo diris al li: Ricevu vidpovon; via fido vin savis.

⁴³Kaj li tuj ricevis vidpovon, kaj sekvis lin, glorante Dion; kaj la tuta popolo, vidinte tion, donis laŭdon al Dio.