Read La Sankta Biblio 1926 esparanto Johano 4 Bible Online

Johano 4 - La Sankta Biblio 1926 esparanto bible

Johano 4

¹Kiam do la Sinjoro sciis, ke la Fariseoj aŭdis, ke Jesuo faras kaj baptas pli multe da disĉiploj, ol Johano

²(kvankam baptadis ne Jesuo mem, sed liaj disĉiploj),

³li foriris el Judujo kaj reiris al Galileo.

⁵Li alvenis do al unu urbo Samaria, nomata Siĥar, apud la terpeco, kiun Jakob donis al sia filo Jozef;

⁶kaj la fonto de Jakob estis tie. Jesuo do, lacigita de sia vojirado, sidiĝis tiamaniere apud la fonto. Estis ĉirkaŭ la sesa horo.

⁷Venis virino Samaria, por ĉerpi akvon; Jesuo diris al ŝi: Donu al mi trinki.

⁸Ĉar liaj disĉiploj jam foriris en la urbon, por aĉeti nutraĵojn.

⁹La Samarianino do diris al li: Kiel vi, estante Judo, petas trinki de mi, kiu estas Samarianino? (Ĉar la Judoj ne interrilatas kun la Samarianoj.)

¹⁰Jesuo respondis kaj diris al ŝi: Se vi scius la donacon de Dio, kaj kiu estas tiu, kiu diras al vi: Donu al mi trinki, vi petus lin, kaj li donus al vi vivan akvon.

¹¹La virino diris al li: Sinjoro, vi nenian ĉerpilon havas, kaj la puto estas profunda; de kie do vi havas tiun vivan akvon?

¹²Ĉu vi estas pli granda ol nia patro Jakob, kiu donis al ni la puton, kaj trinkis mem el ĝi, kiel ankaŭ liaj filoj kaj liaj brutoj?

¹³Jesuo respondis kaj diris al ŝi: Ĉiu, kiu trinkas el ĉi tiu akvo, denove soifos;

¹⁴sed kiu trinkos el la akvo, kiun mi donos al li, tiu neniam soifos; sed la akvo, kiun mi donos al li, fariĝos en li fonto de akvo, ŝprucanta supren por eterna vivo.

¹⁵La virino diris al li: Sinjoro, donu al mi ĉi tiun akvon, por ke mi ne plu soifu, kaj ne devu traveni ĉi tien, por ĉerpi.

¹⁶Jesuo diris al ŝi: Foriru, voku vian edzon, kaj revenu ĉi tien.

¹⁷La virino respondis kaj diris al li: Mi ne havas edzon. Jesuo diris al ŝi: Vi prave diris: Mi ne havas edzon;

¹⁸ĉar vi havis kvin edzojn; kaj tiu, kiun vi nun havas, ne estas via edzo; ĉi tion vi diris vere.

¹⁹La virino diris al li: Sinjoro, mi ekvidas, ke vi estas profeto.

²⁰Niaj patroj adoradis sur ĉi tiu monto; kaj vi diras, ke en Jerusalem estas la loko, kie oni devas adori.

²¹Jesuo diris al ŝi: Kredu al mi, virino; venas la horo, kiam nek sur ĉi tiu monto, nek en Jerusalem, vi adoros la Patron.

²²Vi adoras tion, kion vi ne konas; ni adoras tion, kion ni konas; ĉar el la Judoj estas la savo.

²³Sed venas la horo, kaj jam estas, kiam la veraj adorantoj adoros la Patron laŭ spirito kaj vero; ĉar la Patro serĉas tiajn por esti Liaj adorantoj.

²⁴Dio estas Spirito: kaj Liaj adorantoj devas adori Lin laŭ spirito kaj vero.

²⁵La virino diris al li: Mi scias, ke venas la Mesio (kiu estas nomata Kristo); kiam tiu alestos, li anoncos al ni ĉion.

²⁶Jesuo diris al ŝi: Tiu estas mi, kiu parolas kun vi.

²⁷Kaj ĉe tio venis liaj disĉiploj, kaj ili miris, ke li parolas kun virino; tamen neniu diris: Kion vi volas? aŭ: Kial vi parolas kun ŝi?

²⁸La virino do lasis sian akvokruĉon, kaj foriris en la urbon, kaj diris al la homoj:

²⁹Venu, vidu homon, kiu rakontis al mi ĉion, kion mi faris; ĉu eble ĉi tiu estas la Kristo?

³⁰Ili eliris el la urbo, kaj venis al li.

³¹Dume la disĉiploj petis lin, dirante: Rabeno, manĝu.

³²Sed li diris al ili: Por manĝi mi havas nutraĵon, pri kiu vi ne scias.

³³La disĉiploj do diris inter si: Ĉu iu alportis al li ion por manĝi?

³⁴Jesuo diris al ili: Mia nutraĵo estas plenumi la volon de Tiu, kiu min sendis, kaj fini Lian laboron.

³⁵Ĉu vi ne diras: Estas ankoraŭ kvar monatoj, kaj venas la rikolto? jen mi diras al vi: Levu viajn okulojn kaj rigardu la kampojn, ke ili jam estas blankaj por la rikolto.

³⁶La rikoltanto ricevas salajron, kaj kolektas frukton por eterna vivo, por ke ĝoju kune la semanto kaj la rikoltanto.

³⁷Ĉar en ĉi tio estas vera la proverbo: Unu semas, alia rikoltas.

³⁸Mi vin sendis, por rikolti tion, kion vi ne prilaboris; aliaj laboris, kaj vi eniris en ilian laboron.

³⁹Kaj el tiu urbo multaj el la Samarianoj kredis al li pro la diro de la virino, kiu atestis: Li rakontis al mi ĉion, kion mi faris.

⁴⁰Kiam do la Samarianoj venis al li, ili petis, ke li restu ĉe ili; kaj li restis tie du tagojn.

⁴¹Kaj multe pli multaj kredis pro lia vorto,

⁴²kaj diris al la virino: Jam ne pro via diro ni kredas, ĉar ni mem aŭdis lin; kaj ni scias, ke ĉi tiu estas vere la Savanto de la mondo.

⁴³Kaj post la du tagoj li foriris de tie en Galileon.

⁴⁴Ĉar Jesuo mem atestis, ke profeto ne havas honoron en sia propra lando.

⁴⁵Kiam do li venis en Galileon, la Galileanoj akceptis lin, ĉar ili jam vidis ĉion, kion li faris en Jerusalem dum la festo; ĉar ili ankaŭ iris al la festo.

⁴⁶Li revenis en Kanan Galilean, kie li faris la akvon vino. Kaj estis unu kortegano, kies filo estis malsana en Kapernaum.

⁴⁷Kiam li aŭdis, ke Jesuo alvenis el Judujo en Galileon, li iris al li, kaj petis lin malsupreniri kaj resanigi lian filon; ĉar li preskaŭ mortis.

⁴⁸Jesuo do diris al li: Se vi ne vidas signojn kaj mirindaĵojn, vi tute ne kredos.

⁴⁹La kortegano diris al li: Sinjoro, malsupreniru, antaŭ ol mia fileto mortos.

⁵⁰Jesuo diris al li: Foriru, via filo vivas. La viro kredis la vorton, kiun Jesuo parolis al li, kaj li foriris.

⁵¹Dum li ankoraŭ malsupreniris, liaj sklavoj lin renkontis, dirante: Via filo vivas.

⁵²Li demandis al ili pri la horo, kiam li ekresaniĝis. Ili respondis al li: Hieraŭ je la sepa horo la febro lin forlasis.

⁵³Tial la patro sciis, ke tio estis en tiu sama horo, en kiu Jesuo diris al li: Via filo vivas; kaj kredis li mem kaj lia tuta domo.

⁵⁴Ĉi tiun jam la duan signon faris Jesuo, veninte el Judujo en Galileon.